Επιτέλους, με καθυστέρηση αρκετών ετών, η Πολιτεία αποφάσισε να συντάξει κάποιο νομοθέτημα για την καύση των νεκρών. Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα συνετάγη, εστάλη για επεξεργασία του από το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας και απομένει η υπογραφή του από τον/τους αρμόδιους υπουργούς και η δημοσίευσή του, ώστε να αντιμετωπιστεί ένα ζήτημα, που ταλάνισε για πολλά χρόνια την ελληνική κοινωνία και αποτελεί κατάσταση παγιωμένη στις περισσότερες χώρες της Δύσης αλλά και δικαίωμα, όσων είναι άθεοι ή αγνωστικιστές, να επιλέξουν ένα τρόπο ταφής, που να συνάδει με τις πεποιθήσεις τους.
Μια ανάγνωση, όμως, του κειμένου μου δημιουργεί ένα κάποιο σκεπτικισμό, διότι διαπιστώνω ότι ο νομοθέτης για μια, ακόμα, φορά δείχνει ιδιαίτερα διστακτικός ως προς την εφαρμογή του μέτρου αυτού.
Συγκεκριμένα, αναφέρει το συγκεκριμένο σχέδιο Π.Δ. ότι ιδρύονται Κέντρα Αποτέφρωσης Νεκρών μόνο από Δήμους και Κοινότητες και εντός της διοικητικής τους περιφέρειας. Μήπως, όμως, έτσι θεσπίζεται ένα απαράδεκτο για χώρα της Ε.Ε. μονοπώλιο υπηρεσιών; Και αν επρόκειτο για υπηρεσίες, που σχετίζονται με την ασφάλεια της χώρας, θα μπορούσα να το δεχτώ. Εδώ, όμως, τι στην ευχή συμβαίνει; Δεν θα μπορούσαν, άραγε, ιδιωτικά γραφεία τελετών να κατασκευάσουν αποτεφρωτήρια, ώστε να ικανοποιηθεί ενδεχόμενη μεγάλη ζήτηση καύσεων και πάντοτε τηρώντας τις προδιαγραφές, που θα ετίθεντο με κάποιο Π.Δ.; Τι είναι εκείνο, που έκανε το νομοθέτη να αποφύγει να συμπεριλάβει τους ιδιώτες στο εν λόγω Π.Δ.; Αν αύριο-μεθαύριο κινηθεί δικαστικά ένα ιδιωτικό γραφείο τελετών, και δεν αμφιβάλλω ότι σύντομα θα το δούμε και αυτό, κατά του Ελληνικού Δημοσίου, κατηγορώντας το λ.χ. για πρακτική αθεμίτου ανταγωνισμού, έχετε αμφιβολία ότι, αν η υπόθεση φτάσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα κερδίσει το γραφείο αυτό; Για να μην αναφερθούμε στη γραφειοκρατία, που θα απαιτείται, προκειμένου να κινηθεί η διαδικασία αποτέφρωσης του νεκρού και δεν αναφέρομαι στα απαιτούμενα δικαιολογητικά για να γίνει δεκτή η εν λόγω αίτηση αλλά στο χρονικό διάστημα, που θα απαιτηθεί, ώστε τα χαρτιά αυτά να φτάσουν στον αρμόδιο να αποφανθεί δήμαρχο ή κοινοτάρχη.
Περαιτέρω, προβλέπεται ότι, αν υπάρχει διαφωνία των συγγενών περί της καύσεως ή μη του νεκρού και δεν υπάρχει ρητή δήλωση του θανόντα ότι επιθυμεί μετά θάνατο να αποτεφρωθεί, θα αποφαίνεται ο αρμόδιος Εισαγγελέας γι’ αυτό. Θα έχει, όμως, ενδιαφέρον να δούμε σε πόσο καιρό θα αποφαίνεται ο Εισαγγελέας γι’ αυτό το θέμα. Και αν μιλάμε για μεγάλα αστικά κέντρα, ίσως απαιτηθεί ένα σημαντικά μεγάλο για την περίσταση χρονικό διάστημα.
Το πιο κρίσιμο, όμως, σημείο του εν λόγω Π.Δ. είναι η δυνατότητα να αποφασίζεται η ταφή του τεθνεώτος με απόφαση του αρμοδίου δημάρχου ή κοινοτάρχη. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι ο τοπικός άρχων είναι ιδιαίτερα θρήσκος ή απλά θρησκόληπτος και συμμερίζεται απόλυτα τις προ διετίας απόψεις της Εκκλησίας της Ελλάδος για το θέμα αυτό (οράτε www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=688569). Ποιος, άραγε, τον εμποδίζει να μη δώσει την άδεια για την καύση του νεκρού; Και δεν αναφέρομαι μόνο στην περίπτωση ρητής αρνήσεώς του αλλά στη δημιουργία προσκομμάτων, από εκείνα που τόσο εντέχνως γνωρίζει η Δημόσια Διοίκηση εν Ελλάδι, ώστε να αποθαρρύνει τους διοικουμένους. Μπορεί λ.χ. να πει ότι δεν είναι, ακόμα, έτοιμο το Κ.Α.Ν., πράγμα όχι παράδοξο για Ο.Τ.Α., ή ότι δεν υπάρχουν ειδικές τεφροδόχοι. Δεν θα καταστεί έτσι ανενεργό το εν λόγω Π.Δ.;
Εν ολίγοις, θα ήθελα ένα τολμηρότερο Π.Δ., όπου θα υπήρχε η δυνατότητα καύσεως των νεκρών και από ιδιωτικά Κ.Α.Ν. και σαφώς με λιγότερες παρεμβάσεις της Πολιτείας στη διαδικασία αυτή. Και αυτό το Π.Δ. φοβάμαι ότι δεν θα το δω, τουλάχιστον άμεσα.
Μια ανάγνωση, όμως, του κειμένου μου δημιουργεί ένα κάποιο σκεπτικισμό, διότι διαπιστώνω ότι ο νομοθέτης για μια, ακόμα, φορά δείχνει ιδιαίτερα διστακτικός ως προς την εφαρμογή του μέτρου αυτού.
Συγκεκριμένα, αναφέρει το συγκεκριμένο σχέδιο Π.Δ. ότι ιδρύονται Κέντρα Αποτέφρωσης Νεκρών μόνο από Δήμους και Κοινότητες και εντός της διοικητικής τους περιφέρειας. Μήπως, όμως, έτσι θεσπίζεται ένα απαράδεκτο για χώρα της Ε.Ε. μονοπώλιο υπηρεσιών; Και αν επρόκειτο για υπηρεσίες, που σχετίζονται με την ασφάλεια της χώρας, θα μπορούσα να το δεχτώ. Εδώ, όμως, τι στην ευχή συμβαίνει; Δεν θα μπορούσαν, άραγε, ιδιωτικά γραφεία τελετών να κατασκευάσουν αποτεφρωτήρια, ώστε να ικανοποιηθεί ενδεχόμενη μεγάλη ζήτηση καύσεων και πάντοτε τηρώντας τις προδιαγραφές, που θα ετίθεντο με κάποιο Π.Δ.; Τι είναι εκείνο, που έκανε το νομοθέτη να αποφύγει να συμπεριλάβει τους ιδιώτες στο εν λόγω Π.Δ.; Αν αύριο-μεθαύριο κινηθεί δικαστικά ένα ιδιωτικό γραφείο τελετών, και δεν αμφιβάλλω ότι σύντομα θα το δούμε και αυτό, κατά του Ελληνικού Δημοσίου, κατηγορώντας το λ.χ. για πρακτική αθεμίτου ανταγωνισμού, έχετε αμφιβολία ότι, αν η υπόθεση φτάσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα κερδίσει το γραφείο αυτό; Για να μην αναφερθούμε στη γραφειοκρατία, που θα απαιτείται, προκειμένου να κινηθεί η διαδικασία αποτέφρωσης του νεκρού και δεν αναφέρομαι στα απαιτούμενα δικαιολογητικά για να γίνει δεκτή η εν λόγω αίτηση αλλά στο χρονικό διάστημα, που θα απαιτηθεί, ώστε τα χαρτιά αυτά να φτάσουν στον αρμόδιο να αποφανθεί δήμαρχο ή κοινοτάρχη.
Περαιτέρω, προβλέπεται ότι, αν υπάρχει διαφωνία των συγγενών περί της καύσεως ή μη του νεκρού και δεν υπάρχει ρητή δήλωση του θανόντα ότι επιθυμεί μετά θάνατο να αποτεφρωθεί, θα αποφαίνεται ο αρμόδιος Εισαγγελέας γι’ αυτό. Θα έχει, όμως, ενδιαφέρον να δούμε σε πόσο καιρό θα αποφαίνεται ο Εισαγγελέας γι’ αυτό το θέμα. Και αν μιλάμε για μεγάλα αστικά κέντρα, ίσως απαιτηθεί ένα σημαντικά μεγάλο για την περίσταση χρονικό διάστημα.
Το πιο κρίσιμο, όμως, σημείο του εν λόγω Π.Δ. είναι η δυνατότητα να αποφασίζεται η ταφή του τεθνεώτος με απόφαση του αρμοδίου δημάρχου ή κοινοτάρχη. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι ο τοπικός άρχων είναι ιδιαίτερα θρήσκος ή απλά θρησκόληπτος και συμμερίζεται απόλυτα τις προ διετίας απόψεις της Εκκλησίας της Ελλάδος για το θέμα αυτό (οράτε www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=688569). Ποιος, άραγε, τον εμποδίζει να μη δώσει την άδεια για την καύση του νεκρού; Και δεν αναφέρομαι μόνο στην περίπτωση ρητής αρνήσεώς του αλλά στη δημιουργία προσκομμάτων, από εκείνα που τόσο εντέχνως γνωρίζει η Δημόσια Διοίκηση εν Ελλάδι, ώστε να αποθαρρύνει τους διοικουμένους. Μπορεί λ.χ. να πει ότι δεν είναι, ακόμα, έτοιμο το Κ.Α.Ν., πράγμα όχι παράδοξο για Ο.Τ.Α., ή ότι δεν υπάρχουν ειδικές τεφροδόχοι. Δεν θα καταστεί έτσι ανενεργό το εν λόγω Π.Δ.;
Εν ολίγοις, θα ήθελα ένα τολμηρότερο Π.Δ., όπου θα υπήρχε η δυνατότητα καύσεως των νεκρών και από ιδιωτικά Κ.Α.Ν. και σαφώς με λιγότερες παρεμβάσεις της Πολιτείας στη διαδικασία αυτή. Και αυτό το Π.Δ. φοβάμαι ότι δεν θα το δω, τουλάχιστον άμεσα.
Δείτε και doncat.blogspot.com/2007/08/blog-post_21.html (μια άποψη του κ. Νίκου Δήμου για την αποτέφρωση των νεκρών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου