Μάλιστα! Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι είναι πιο ίσοι από τους άλλους και εκ του λόγου αυτού θα πρέπει να τυγχάνουν προνομιακής μεταχειρίσεως άλλως να μη συγχρωτίζονται με τους λοιπούς εγκληματίες. Κάπως έτσι θα πρέπει να σκέφτηκαν εκεί στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και αποφάσισαν να συστήσουν Ειδικό Σωφρονιστήριο Κληρικών και Μοναχών. Σε απλά ελληνικά, αιτούνται την ίδρυση μιας φυλακής, στην οποία θα κρατούνται όσοι έχουν περιβληθεί το ιερατικό ή μοναχικό σχήμα. Και το κορυφαίο είναι ότι στον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος και, συγκεκριμένα, στο άρθρο 57 παρ. 2 του Ν. 590/1977 υπάρχει η δυνατότητα ιδρύσεως τέτοιων σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Για την ίδρυση του εν λόγω σωφρονιστηρίου προϋποτίθεται, βάσει της 5ης παραγράφου του ίδιου άρθρου, η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος με πρόταση των Υπουργών Δικαιοσύνης και Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Το Ειδικό Σωφρονιστήριο Κληρικών και Μοναχών θα λειτουργεί σε μοναστήρι στην Ιερά Μονή Άνω Δίβρη; Ηλείας. Οι κρατούμενοι θα δύνανται να εξασκούν τα ιερατικά και λατρευτικά τους καθήκοντα, ενώ θα υπάρχει η δυνατότητα να κρατούνται και σε μετόχι της παραπάνω μονής. Ζητεί δε η Ιερά Σύνοδος την έκδοση σχετικού Προεδρικού Διατάγματος, ώστε να καταστεί δυνατή η λειτουργία του σωφρονιστηρίου αυτού.
Τι να πρωτοπαρατηρήσει κανείς σε αυτή την ιδέα; Κατ’ αρχάς, και μόνο ο διαχωρισμός, που επιδιώκουν οι κληρικοί και μοναχοί, από τους λαϊκούς κρατουμένους, αποτελεί μια πρωτοφανή εκδήλωση εγωισμού και περιφρόνησης, διότι καθιστά πρόσωπα χρήζοντα ειδικής μεταχείρισης τους κληρικούς και μοναχούς μόνο λόγω του σχήματός τους. Η ισότητα ενώπιον του Θεού, στο μέτρο που πιστεύει κανείς στο Θεό, πάει περίπατο, επειδή ακριβώς εκείνοι, που είναι επιφορτισμένοι με τη διάδοση του λόγου Του, περί άλλων τυρβάζουν. Μάλλον η πρόσφατη καταδίκη του μητροπολίτου πρώην Αττικής Παντελεήμονα σε ποινή κάθειρξης, η οποία τον οδήγησε στις φυλακές, θορύβησε πολλούς ιερωμένους, καθόσον πρόκειται για την πρώτη καταδίκη ανώτατου ιερωμένου σε τόσο σημαντική ποινή. Μάλλον ελάχιστα ενοχλεί τους λοιπούς μητροπολίτες ότι ένα πρόσωπο, όπως ο πρώην Αττικής, εξακολουθεί τυπικά να θεωρείται συνάδελφός τους, καθόσον υπάρχει η λογική ότι, αφού εκκρεμεί ενώπιον του Αρείου Πάγου η αίτηση αναιρέσεως της αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, υπάρχει η δυνατότητα ο πρώην Αττικής να απαλείψει το «πρώην» από πάνω του και να επιστρέψει δόξη και τιμή στο μητροπολιτικό του θρόνο και για το λόγο αυτό δεν έχει ,ακόμα, καθαιρεθεί. Εκείνος ο φουκαράς ο δικαστικός, που αποκάλυψε παλαιά το κύκλωμα των φυλακών του Επταπυργίου στη Θεσσαλονίκη και εξεδιώχθη από το δικαστικό σώμα προτού καν δικαστεί, ήταν, φαίνεται, λιγότερο ίσος από τον πρώην Αττικής. Στη θέση του ανωτέρω δικαστικού μπορείτε να βάλετε όποιο πρόσωπο εσείς επιθυμείτε. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις σε κάθε επάγγελμα.
Περαιτέρω, αυτή η δυνατότητα του κρατουμένου ιερέως ή μοναχού να ασκεί ελεύθερα τα ιερατικά και λατρευτικά του καθήκοντα προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση. Δηλαδή, θα μπορεί ο ιερέας να μεταβαίνει στο ναό, όπου έχει διοριστεί, και να χοροστατεί σε μια λειτουργία, να παντρεύει κόσμο κ.ο.κ., ως εάν να μην είχε καταδικαστεί; Θα μπορεί ο μοναχός να πηγαίνει για παρακλήσεις και εσπερινούς στο μοναστήρι, όπου ανήκε; Και αν ισχύει αυτό, ποιος έγγυάται ότι οι σεπτοί αυτοί χριστιανοί θα επιστρέψουν στον τόπο κράτησής τους;
Ακόμα, αυτή η δυνατότητα να κρατείται κάποιος ιερέας ή μοναχός σε κάποιο μετόχι της εν λόγω Μονής – Σωφρονιστηρίου είναι αστεία. Μια μονή μπορεί να έχει μετόχι σε ένα πολυσύχναστο μέρος. Δε γνωρίζω, αν η εν λόγω Μονή διαθέτει μετόχια σε τουριστικά μέρη αλλά εύλογα γεννάται η απορία τι είδους κράτηση νοείται σε ένα τέτοιο μετόχι.
Επίσης, η δεύτερη παράγραφος του άρθρου 57 του Ν.590/1977 «ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» αναφέρει ότι «Αι εις κληρικούς ή μοναχούς επιβαλλόμεναι δι’ αποφάσεων των κοινών ποινικών δικαστηρίων στερητικαί της ελευθερίας ποιναί, εφ’ όσον η καταδίκη δεν συνεπάγεται προκειμένου περί κληρικών και την ποινήν της καθαιρέσεως, εκτίονται εν τω ειδικώ σωφρονιστηρίω των κληρικών». Προσέξτε τη διατύπωση του εν λόγω κειμένου! Θα κρατούνται στο ειδικό σωφρονιστήριο των κληρικών όσοι δεν έχουν καθαιρεθεί. Η ποινή της καθαίρεσης μπορεί να επιβληθεί από εκκλησιαστικό δικαστήριο, πλην , όμως, αν μέχρι τη στιγμή, που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν έχει επιβληθεί η ποινή της καθαίρεσης στον πρώην Αττικής, τότε τι διασφαλίζει ότι αυτή θα επιβληθεί στους υποπέσαντες σε παράπτωμα, που επισύρει την ποινή της καθαιρέσεως, ιερείς;
Και ας υποθέσουμε ότι τελικά ιδρύεται μια τέτοια φυλακή. Ποιος θα ελέγξει, άραγε, αν τηρούνται εκεί τα προβλεπόμενα από το Σωφρονιστικό Κώδικα; Στο παρελθόν αναφέρθηκαν κακοποιήσεις μοναχών σε διάφορες μονές της επικράτειας και παρά το γεγονός ότι μπορούσαν να αποδειχθούν οι παράνομες πράξεις, που διεπράχθησαν εντός των μονών αυτών, εν τούτοις ουδεμία έρευνα έλαβε χώρα και οι δράστες έμειναν ατιμώρητοι. Θα τολμήσει μήπως το Υπουργείο Δικαιοσύνης να ελέγξει τις συνθήκες εκτίσεως της ποινής των ιερωμένων και μοναχών, αν υποθέσουμε ότι η φυλακή αυτή μετατρέπεται αύριο μεθαύριο σε κολαστήριο, τύπου φυλακών Κορυδαλλού; Εδώ δεν το επιχειρεί για τις ήδη υφιστάμενες φυλακές της χώρας και ήδη οι νεκροί σε αυτές από το 1998 έχουν φτάσει στους 377, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτού οι 28 κρατούμενοι που αυτοκτόνησαν ή "τους αυτοκτόνησαν".
Ειλικρινά, δεν το χωράει ο νους μου ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος επέτρεψε ακόμα και να προταθεί κάτι τέτοιο. Αναγνωρίζω ότι υπάρχει μια σχετική πρόβλεψη από τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, πλην, όμως, σε μια εποχή, κατά την οποία η πίστη του κόσμου στα πρόσωπα των ιερέων και αλλά και στο χριστιανισμό εν γένει έχει κλονιστεί συνεπεία της πολιτείας πολλών ιερέων αλλά και των σκανδάλων στους κόλπους της Εκκλησίας της Ελλάδος, φρονώ ότι μια προσπάθεια ιδρύσεως ξεχωριστών φυλακών για όσους έχουν περιβληθεί το ιερατικό ή μοναχικό σχήμα θα ενισχύει τον ορατό αντικληρικαλισμό πολλών συνελλήνων και θα δικαιώσει όσους θεωρούν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος θα μένει ατιμώρητη εις τον αιώνα τον άπαντα για τα παραπτώματα των λειτουργών της.
Το Ειδικό Σωφρονιστήριο Κληρικών και Μοναχών θα λειτουργεί σε μοναστήρι στην Ιερά Μονή Άνω Δίβρη; Ηλείας. Οι κρατούμενοι θα δύνανται να εξασκούν τα ιερατικά και λατρευτικά τους καθήκοντα, ενώ θα υπάρχει η δυνατότητα να κρατούνται και σε μετόχι της παραπάνω μονής. Ζητεί δε η Ιερά Σύνοδος την έκδοση σχετικού Προεδρικού Διατάγματος, ώστε να καταστεί δυνατή η λειτουργία του σωφρονιστηρίου αυτού.
Τι να πρωτοπαρατηρήσει κανείς σε αυτή την ιδέα; Κατ’ αρχάς, και μόνο ο διαχωρισμός, που επιδιώκουν οι κληρικοί και μοναχοί, από τους λαϊκούς κρατουμένους, αποτελεί μια πρωτοφανή εκδήλωση εγωισμού και περιφρόνησης, διότι καθιστά πρόσωπα χρήζοντα ειδικής μεταχείρισης τους κληρικούς και μοναχούς μόνο λόγω του σχήματός τους. Η ισότητα ενώπιον του Θεού, στο μέτρο που πιστεύει κανείς στο Θεό, πάει περίπατο, επειδή ακριβώς εκείνοι, που είναι επιφορτισμένοι με τη διάδοση του λόγου Του, περί άλλων τυρβάζουν. Μάλλον η πρόσφατη καταδίκη του μητροπολίτου πρώην Αττικής Παντελεήμονα σε ποινή κάθειρξης, η οποία τον οδήγησε στις φυλακές, θορύβησε πολλούς ιερωμένους, καθόσον πρόκειται για την πρώτη καταδίκη ανώτατου ιερωμένου σε τόσο σημαντική ποινή. Μάλλον ελάχιστα ενοχλεί τους λοιπούς μητροπολίτες ότι ένα πρόσωπο, όπως ο πρώην Αττικής, εξακολουθεί τυπικά να θεωρείται συνάδελφός τους, καθόσον υπάρχει η λογική ότι, αφού εκκρεμεί ενώπιον του Αρείου Πάγου η αίτηση αναιρέσεως της αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, υπάρχει η δυνατότητα ο πρώην Αττικής να απαλείψει το «πρώην» από πάνω του και να επιστρέψει δόξη και τιμή στο μητροπολιτικό του θρόνο και για το λόγο αυτό δεν έχει ,ακόμα, καθαιρεθεί. Εκείνος ο φουκαράς ο δικαστικός, που αποκάλυψε παλαιά το κύκλωμα των φυλακών του Επταπυργίου στη Θεσσαλονίκη και εξεδιώχθη από το δικαστικό σώμα προτού καν δικαστεί, ήταν, φαίνεται, λιγότερο ίσος από τον πρώην Αττικής. Στη θέση του ανωτέρω δικαστικού μπορείτε να βάλετε όποιο πρόσωπο εσείς επιθυμείτε. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις σε κάθε επάγγελμα.
Περαιτέρω, αυτή η δυνατότητα του κρατουμένου ιερέως ή μοναχού να ασκεί ελεύθερα τα ιερατικά και λατρευτικά του καθήκοντα προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση. Δηλαδή, θα μπορεί ο ιερέας να μεταβαίνει στο ναό, όπου έχει διοριστεί, και να χοροστατεί σε μια λειτουργία, να παντρεύει κόσμο κ.ο.κ., ως εάν να μην είχε καταδικαστεί; Θα μπορεί ο μοναχός να πηγαίνει για παρακλήσεις και εσπερινούς στο μοναστήρι, όπου ανήκε; Και αν ισχύει αυτό, ποιος έγγυάται ότι οι σεπτοί αυτοί χριστιανοί θα επιστρέψουν στον τόπο κράτησής τους;
Ακόμα, αυτή η δυνατότητα να κρατείται κάποιος ιερέας ή μοναχός σε κάποιο μετόχι της εν λόγω Μονής – Σωφρονιστηρίου είναι αστεία. Μια μονή μπορεί να έχει μετόχι σε ένα πολυσύχναστο μέρος. Δε γνωρίζω, αν η εν λόγω Μονή διαθέτει μετόχια σε τουριστικά μέρη αλλά εύλογα γεννάται η απορία τι είδους κράτηση νοείται σε ένα τέτοιο μετόχι.
Επίσης, η δεύτερη παράγραφος του άρθρου 57 του Ν.590/1977 «ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» αναφέρει ότι «Αι εις κληρικούς ή μοναχούς επιβαλλόμεναι δι’ αποφάσεων των κοινών ποινικών δικαστηρίων στερητικαί της ελευθερίας ποιναί, εφ’ όσον η καταδίκη δεν συνεπάγεται προκειμένου περί κληρικών και την ποινήν της καθαιρέσεως, εκτίονται εν τω ειδικώ σωφρονιστηρίω των κληρικών». Προσέξτε τη διατύπωση του εν λόγω κειμένου! Θα κρατούνται στο ειδικό σωφρονιστήριο των κληρικών όσοι δεν έχουν καθαιρεθεί. Η ποινή της καθαίρεσης μπορεί να επιβληθεί από εκκλησιαστικό δικαστήριο, πλην , όμως, αν μέχρι τη στιγμή, που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν έχει επιβληθεί η ποινή της καθαίρεσης στον πρώην Αττικής, τότε τι διασφαλίζει ότι αυτή θα επιβληθεί στους υποπέσαντες σε παράπτωμα, που επισύρει την ποινή της καθαιρέσεως, ιερείς;
Και ας υποθέσουμε ότι τελικά ιδρύεται μια τέτοια φυλακή. Ποιος θα ελέγξει, άραγε, αν τηρούνται εκεί τα προβλεπόμενα από το Σωφρονιστικό Κώδικα; Στο παρελθόν αναφέρθηκαν κακοποιήσεις μοναχών σε διάφορες μονές της επικράτειας και παρά το γεγονός ότι μπορούσαν να αποδειχθούν οι παράνομες πράξεις, που διεπράχθησαν εντός των μονών αυτών, εν τούτοις ουδεμία έρευνα έλαβε χώρα και οι δράστες έμειναν ατιμώρητοι. Θα τολμήσει μήπως το Υπουργείο Δικαιοσύνης να ελέγξει τις συνθήκες εκτίσεως της ποινής των ιερωμένων και μοναχών, αν υποθέσουμε ότι η φυλακή αυτή μετατρέπεται αύριο μεθαύριο σε κολαστήριο, τύπου φυλακών Κορυδαλλού; Εδώ δεν το επιχειρεί για τις ήδη υφιστάμενες φυλακές της χώρας και ήδη οι νεκροί σε αυτές από το 1998 έχουν φτάσει στους 377, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτού οι 28 κρατούμενοι που αυτοκτόνησαν ή "τους αυτοκτόνησαν".
Ειλικρινά, δεν το χωράει ο νους μου ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος επέτρεψε ακόμα και να προταθεί κάτι τέτοιο. Αναγνωρίζω ότι υπάρχει μια σχετική πρόβλεψη από τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, πλην, όμως, σε μια εποχή, κατά την οποία η πίστη του κόσμου στα πρόσωπα των ιερέων και αλλά και στο χριστιανισμό εν γένει έχει κλονιστεί συνεπεία της πολιτείας πολλών ιερέων αλλά και των σκανδάλων στους κόλπους της Εκκλησίας της Ελλάδος, φρονώ ότι μια προσπάθεια ιδρύσεως ξεχωριστών φυλακών για όσους έχουν περιβληθεί το ιερατικό ή μοναχικό σχήμα θα ενισχύει τον ορατό αντικληρικαλισμό πολλών συνελλήνων και θα δικαιώσει όσους θεωρούν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος θα μένει ατιμώρητη εις τον αιώνα τον άπαντα για τα παραπτώματα των λειτουργών της.
www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1471&Itemid=1 (για το σχέδιο δημιουργίας εκκλησιαστικού σωφρονιστηρίου)
www.tovimadaily.gr//Article.aspx?d=20080717&nid=9230114&sn=&spid= (για το ίδιο θέμα)
www.keli.gr/search/label/%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%20%CF%83%CE%B5%20%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B1 (για τον αριθμό των θανάτων κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου