Είναι Κυριακή πρωί και σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα ζαχαροπλαστεία της πόλης μας έχει πλακώσει η πελατεία από νωρίς. Κυριαρχεί ένα κλίμα βιασύνης, το οποίο συνδυασμένο με μια αγένεια, απόρροια του νεοπλουτισμού, που πηγάζει από το ύφος και τα αυτοκίνητα των πελατών του ζαχαροπλαστείου, απαιτεί να έχει ο υπάλληλος ατσάλινα νεύρα και περισσή κατανόηση. "Κάνε λίγο γρήγορα, κοπέλα μου", "Μία ώρα περιμένω" και απ' έξω να ακούγεται η κόρνα του ανυπόμονου συζύγου. Θυμίζω ότι είναι Κυριακή πρωί και όλοι οι πελάτες είναι ντυμένοι τα καθημερινά τους ρούχα ή τα ρούχα του μπάνιου, ήτοι δε φαίνονται να έχουν κάπου να πάνε, ώστε να βιάζονται.
Πραγματικά, νοιώθω ευγνώμων που δεν βρίσκομαι στη θέση των υπαλλήλων του ζαχαροπλαστείου αυτού. Μπορεί να ασκώ ελεύθερο επάγγελμα, πλην, όμως, είμαι αφεντικό του εαυτού μου και αν κάποιος πελάτης αρχίσει είτε να με πιέζει αφόρητα χωρίς να συντρέχει λόγος είτε μου μιλάει απαξιωτικά, τότε μπορώ να τον βάλω στη θέση του. Εντάξει, δεν μπορώ να αρχίσω να διώχνω πελάτες αλλά τουλάχιστον μπορώ να τους επαναφέρω στην τάξη.
Αυτές, όμως, οι ταλαίπωρες κοπέλες του ζαχαροπλαστειου είναι αναγκασμένες να υπομείνουν το καπρίτσιο της κάθε ξιππασμένης νεόπλουτης κυρίας και του κάθε νευρικού συζύγου. Ακούνε κάθε πικρό ή κακεντρεχές σχόλιο από τον ανυπόμονο πελάτη, συχνά και προσβολές, και, όμως, αναγκάζονται να κατεβάσουν τ' αυτιά τους και να υπακούσουν στιςω προσταγές του. Και το αφεντικό της επιχείρησης καραδοκεί για την περίπτωση, που κάποιος υπάλληλος απαντήσει στα σχόλια του ανυπόμονου πελάτη.
Νομίζω ότι αξίζουν καλύτερου σεβασμού αυτοί οι υπάλληλοι. Όχι διότι ανήκουν στη γενιά των 700 ευρώ, άλλωστε καθένας από μας έχει, τουλάχιστον μέχρι μια φάση της ζωής του, τη δυνατότητα να βελτιώσει την κατάστασή του και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο, αλλά επειδή τη στιγμή, που εμείς παίρνουμε τα γλυκά μας και πηγαίνουμε στο σπίτι μας να τα ξεκοκκαλίσουμε χωρίς έγνοιες πάσης φύσεως, αυτοί οι άνθρωποι θα παραμείνουν εκεί να εξυπηρετούν ολοένα και πιο δύστροπους πελάτες μεσ' τη ζέστη και χωρίς τη δυνατότητα να νοιώσουν και αυτοί ότι επιτέλους μπήκε το καλοκαίρι. Ας τους χαρίσουμε ένα χαμόγελο και, κυρίως, την υπομονή μας, αφού το μόνο σίγουρο είναι ότι θα εξυπηρετηθούμε και δεν θα πάθουμε ανήκεστο βλάβη, αν αργήσει πέντε λεπτά η υπάλληλος να μας εξυπηρετήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου