Η παράσταση αρχίζει

Ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου με μια φαντασμαγορική τελετή έναρξης. Ο γράφων δεν μπόρεσε να την παρακολουθήσει ζωντανά, καθόσον επαγγελματικές ασχολίες του αφαίρεσαν αυτή τη δυνατότητα, αλλά και σε μαγνητοσκόπηση η τελετή αυτή ήταν υπέροχη. Ο Ζανγκ Γιμού είναι ένας μάγος της σκηνοθεσίας και η παράσταση, που έστησε, ήταν άξια θαυμασμού. Τώρα, αν κάποια στοιχεία της παράστασης αυτής θύμισαν την προ τετραετίας τελετή έναρξης στου Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών, ας θυμηθούμε ότι σε κανένα τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας δεν υπάρχει παρθενογένεση και ας απολαύσουμε την παράσταση.
Παράσταση, είπαμε; Μα ακριβώς αυτό είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ένα αθλητικό θέαμα, γεμάτο συγκινήσεις, ανταγωνισμό, υπερπροσπάθεια και, φυσικά, ντόπα. Η τελευταία φοβάμαι ότι για άλλη μια φορά θα κάνει την εμφάνισή της και θα κυριαρχήσει στα περισσότερα αθλήματα. Ας αποφασίσουμε, όμως, ότι είτε θα πρέπει να νομιμοποιηθεί, ώστε ο ντοπαρισμένος αθλητής να αγωνίζεται εν γνώσει των θεατών ότι έχει παράνομη ιατροφαρμακευτική υποστήριξη, είτε ότι θα κοπεί άπαξ και δια παντός, οπότε θα πρέπει να συνηθίσουμε τον κολυμβητή, που θα κολυμπάει τα 100 μ. ελεύθερο σε 1’ ή τον επικοντιστή, που θα πηδάει 3,00 μ. ψηλά. Αν θα μας αρέσει αυτό; Στη χώρα μας, αν αποδεχόμαστε αυτές τις επιδόσεις, θα γεμίζαμε τα γήπεδα, όπου θα διοργανώνονταν οι ημερίδες στίβου των γνωστότερων σωματείων κλασσικού αθλητισμού, όπως κάνουμε στα «ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΕΙΑ», όπου «παίζουν» καλές επιδόσεις, όχι χωρίς την ανάλογη ιατρική υποστήριξη.
Η Ελλάδα ταξίδεψε στην Κίνα με τη σκιά του ντοπαρίσματος γνωστών αθλητών της να βαραίνει όσο ποτέ άλλοτε. Η άρση βαρών ταξίδεψε αποδεκατισμένη τόσο από τις αποχωρήσεις των λαμπρών αθλητών της προηγούμενης δεκαετίας όσο και από την κατάληψη των όλων, σχεδόν, των υπολοίπων να έχουν χρησιμοποιήσει παράνομες ουσίες. Η κολύμβησή μας μετράει ήδη ένα μεγάλο όνομα λιγότερο, καθόσον ο Δρυμωνάκος πιάστηκε «ντοπέ» και αποχαιρέτησε τα όποια όνειρά του για συμμετοχή στους αγώνες αυτούς. Στο στίβο, οι πάλαι ποτέ μεγάλες ελπίδες, όπως ο Χοΐδης και ο Φιλιππίδης θα δούνε από το σπίτι τους αυτούς τους αγώνες, αφού τρέχει, ακόμα, η εις βάρος τους τιμωρία για τη χρήση εκ μέρους τους παρανόμων ενισχυτικών ουσιών. Κρίμα, διότι θα μπορούσαν να χαρίσουν αρκετές διακρίσεις στη χώρα μας.
Η υπόθεση της Κατερίνας Θάνου διχάζει. Τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό από τους στίβους αλλά δεν μπορεί να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, διότι δυσφήμισε το άθλημα. Η ανταλλαγή απόψεων προ τετραετίας ανάμεσα στον τότε πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ, κ. Σεβαστή, και τον πρόεδρο της Δ.Ο.Ε., κ. Ρογκ, το κρυφτούλι της Θάνου, για να μην εξεταστούν από τους γιατρούς της WADA και άλλα ίσως έπαιξαν το ρόλο τους. Η επιθετική επιστολή των δικηγόρων της κας Θάνου θεωρείται ότι έγειρε τη ζυγαριά υπέρ της απόψεως ότι η Ελληνίδα αθλήτρια πρέπει να αποκλειστεί από τους αγώνες αυτούς. Τώρα, τι ακριβώς περιεχόμενο είχε αυτή η επιστολή, θα σας γελάσω. Να φταίει μόνο μια επιστολή για τον αποκλεισμό της, το θεωρώ απίθανο. Μια τάση ρεβανσισμού από πλευράς Δ.Ο.Ε. φαντάζει πολύ πιθανή, ως, επίσης, και μια αντίληψη ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το πάρτυ της Δ.Ο.Ε. και αυτή αποφασίζει ποιους θα καλέσει και ποιους όχι. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε, αν θα τύχουν της ίδιας αντιμετώπισης και άλλοι αθλητές, που θα υποπέσουν σε ανάλογα παραστρατήματα. Πάντως, για τους αγώνες αυτούς Θάνου γιοκ!

Τελικά, όσο και αν η Κίνα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις παραινέσεις των άλλων χωρών για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο έδαφός της, καμμία χώρα δεν τόλμησε να μποϋκοτάρει τους αγώνες αυτούς. Ακόμα και λαλίστατοι πολιτικοί, όπως η κα. Μέρκελ, ναι μεν δε θα εμφανιστούν στους Αγώνες αλλά προέβαλαν άλλο λόγο ως δικαιολογία, ήτοι ότι θα πάνε διακοπές. Ο δε κ. Μπράουν, Πρωθυπουργός της Αγγλίας, έκανε πρώτα τις σωστές οικονομικές συμφωνίες με το καθεστώς της Κίνας και μετά είπε και 2-3 λόγια για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα. Οι δυτικοί τουρίστες πλημμύρισαν το Πεκίνο και άσε τα ανθρώπινα δικαιώματα, ρε μεγάλε, ήλθαμε να δούμε τους αγώνες. Το δε νέφος του Πεκίνου για τη Δ.Ο.Ε. απλά δεν υπάρχει. Αν ψάχνετε συγκρίσεις με όσα ακούγονταν για το νέφος των Αθηνών παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, θα σας πιάσει κατάθλιψη.
Από πλευρά ελληνικών μεταλλίων, όλα είναι ρευστά. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουμε όσα μετάλλια πήραμε στους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ίδιο, όμως, ακουγόταν και μετά τους αγώνες της Ατλάντας το 1996, όταν και οι αθλητές μας ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Μακάρι να τα καταφέρουν και φέτος!
Ωχ, αρκετά σας ζάλισα. Αν δεν θεωρείτε ότι χάνετε τον καιρό σας μπροστά από μια τηλεόραση και προτιμάτε τα μπάνια, χαλαρώστε και απολαύστε μια παγκόσμια αθλητική συνάντηση, ξεχνώντας τα όποια συμφέροντα κρύβονται πίσω από αυτή.