Όταν γεννήθηκε ο γράφων, ο δικτάτορας Ιωαννίδης ήταν ήδη στη φυλακή. Όταν καταδικάστηκε από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών στην εσχάτη των ποινών, πολλοί θεώρησαν ότι είχε αποδοθεί δικαιοσύνη για έναν άνθρωπο, ο οποίος ουδένα σεβασμό έδειξε προς το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία και, το χειρότερο απ’ όλα, βαρύνεται με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Φυσικά, ο στοιχειώδης ανθρωπισμός επέβαλε την μετατροπή της ποινής του σε ισόβια κάθειρξη, ενώ κάθε μεταγενέστερος νόμος του ελληνικού κράτους, που προέβλεπε τη δυνατότητα ασκήσεως ενδίκων μέσων και βοηθημάτων εκ μέρους των ισοβιτών, δεν ίσχυσε για τον κ. Ιωαννίδη και τους συγκατηγορουμένους του.
Προσφάτως και, συγκεκριμένα, στις 11 Ιουνίου 2008, ο κ. Ιωαννίδης υπέβαλε αίτηση περί αναστολής εκτελέσεως της ποινής του για λόγους υγείας. Στην αίτησή του αυτή επικαλείται σωρεία λόγων υγείας, που επιβάλλουν, κατά την άποψή του, την αποφυλάκισή του, πλην, όμως, ουδόλως εμφανίζεται να έχει μετανοήσει για τις πράξεις, για τις οποίες καταδικάστηκε, αναφέρεται δε στους θανόντες της νύχτας της 17ης Νοεμβρίου 1973, λέγοντας ότι σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες. Ο λύκος και αν εγέρασε και άσπρισε το μαλλί του!
Όσα Μ.Μ.Ε. ασχολήθηκαν με την περίπτωση του κ. Ιωαννίδη και της προσπάθειας, που για μια, ακόμα, φορά καταβάλλει, προκειμένου να αποφυλακιστεί, εστίασαν κυρίως στο γεγονός ότι ο πρώην ισχυρός άνδρας της χούντας δεν έχει μετανοήσει για όσα έκανε την περίοδο της παντοδυναμίας του. Αρκετά, μάλιστα, εξ αυτών ,ηλεκτρονικά και έντυπα, αφήνουν να εννοηθεί ότι επ’ ουδενί λόγω δεν πρέπει να γίνει δεκτή η νέα αυτή αίτηση του κ. Ιωαννίδη.
Αν διαφέρει σε κάτι η Δημοκρατία από τις λοιπές μορφές διακυβέρνησης μιας χώρας, αυτό είναι ο τρόπος αντιμετώπισης όσων την περιφρόνησαν ως μορφή διακυβέρνησης μιας χώρας. Συγκεκριμένα, τα απολυταρχικά καθεστώτα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ανέκαθεν επεφύλασσαν την πιο απάνθρωπη αντιμετώπιση στους πολιτικούς τους αντιπάλους. Δεν είναι δα τόσο μακρυνή η εποχή, που τα ξερονήσια της Ελλάδος είχαν γεμίσει με πολιτικούς κρατουμένους. Στον αντίποδα, υπήρχαν τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, που εξόντωναν παντοιοτρόπως τους αντιφρονούντες. Το «ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΓΚΟΥΛΑΓΚ» του Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν αλλά και «ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ» του Μίλαν Κούντερα καταδεικνύουν την αντιμετώπιση, που τα κομμουνιστικά καθεστώτα επεφύλασσαν για όσους θεωρούσαν επικίνδυνους (αν και ο Λούντβιχ, ήρωας του παραπάνω βιβλίου του Κούντερα, δεν υπέστη τα δεινά των προσώπων, των οποίων την τύχη περιγράφει ο Σολτζενίτσιν). Αντίθετα, η Δημοκρατία μπορεί να επιφυλάσσει βαρύτατες ποινές σε όσους την πολεμούν, πλην, όμως, ούτε τους συνθλίβει ούτε τους εξοντώνει. Ο Έρικ Χόνεκερ, για παράδειγμα, πέθανε ελεύθερος, έστω και αυτοεξόριστος.
Επίσης, η Δημοκρατία επιτρέπει και πρέπει να επιτρέπει να ακουστούν όλες οι φωνές, ακόμα και οι πιο συντηρητικές, ακόμα και οι πιο αντιδραστικές. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι θα μπορεί να επιτραπεί να ακουστεί μια φωνή, η οποία προτρέπει σε πράξεις, που στόχο έχουν την ανατροπή του παρόντος πολιτεύματος, αλλά η σωστή Δημοκρατία έχει, νομίζω, τους κατάλληλους μηχανισμούς αυτοπροστασίας. Απλά, η Δημοκρατία επιτρέπει στον καθένα από μας να εκτεθεί. Και με την έκθεση αυτή, εννοούμε τόσο την προβολή των απόψεων ενός προσώπου ή μιας ομάδος αλλά και την αρνητική έκθεση, ήτοι τη γελοιοποίηση κάποιου προσώπου, οι απόψεις του οποίου έρχονται σε ευθεία αντίθεση τόσο με την ιστορία ενός τόπου όσο και με την κοινή λογική. Αλλά αυτό είναι το υπέρτατο αγαθό της Δημοκρατίας, ότι, δηλαδή, επιτρέπει σε κάθε πρόσωπο, που την περιφρονεί, να αποκαλυφθεί και να κριθεί από κάθε τρίτο.
Στην περίπτωση του δικτάτορα Ιωαννίδη, έχουμε έναν άνθρωπο, η πολιτεία του οποίου προδίδει ένα πρόσωπο γεμάτο περιφρόνηση προς τη Δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό αλλά και τις βασικές αρχές του πολιτισμού μας, όπως την υποχρέωση του σεβασμού της ζωής των τρίτων αλλά και της κοινής λογικής (γιατί πως αλλιώς ερμηνεύεται η δήλωσή του ότι οι νεκροί του Πολυτεχνείου σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες;). Σαφώς και θεωρεί ότι έχει ξεχαστεί ο βίος του την εποχή, που ήταν ο αόρατος πλην παντοδύναμος δικτάτορας και, σε κάθε περίπτωση, επιμένει, θα πουν πολλοί, να επικαλείται τον ανθρωπισμό και την επιείκεια, αρχές, που ο ίδιος ουδέποτε σεβάστηκε.
Από την άλλη, όμως, πλευρά, τι κίνδυνο, άραγε, αποτελεί ένας άνθρωπος 86 ετών, χωρίς την παραμικρή πολιτική δύναμη; Άντε να δεχθώ ότι το 5%, που ψηφίζει το ΛΑ.Ο.Σ., θα τον υποδεχθεί με ανοικτές αγκάλες, άποψη που έχει υποστηριχτεί αλλά αμφιβάλλω λιγάκι γι’ αυτό. Και πάλι αποτελεί αυτό απειλή για τη Δημοκρατία; Ή μήπως θα ενισχυθούν τα ποσοστά του συγκεκριμένου κόμματος από την έξοδο του δικτάτορα Ιωαννίδη από τις φυλακές; Όσοι διατείνονται κάτι τέτοιο, μάλλον υπερβάλλουν. Διότι το εν λόγω αποτελεί ένα απομεινάρι μιας εποχής, που κανένας δεν έχει ξεχάσει άλλα η πορεία της Ελλάδος από τη μεταπολίτευση μέχρι τις μέρες μας αποδεικνύει ότι κανένας δεν επιθυμεί να ξαναζήσει. Με την ίδια λογική, κάθε ακροδεξιό κόμμα της Ελλάδος θα έσπευδε αν αξιοποιήσει πολιτικά τον αποφυλακισθέντα εδώ και καιρό Παττακό.
Έπειτα, στοιχειώδεις λόγοι επιείκειας, την οποία επαναλαμβάνω ότι δεν έδειξε κατά την «πολιτική» θητεία του ο κ. Ιωαννίδης, επιτάσσουν να αποφυλακιστεί ένας άνθρωπος, ο οποίος και 86 ετών είναι και, πολύ πιθανόν, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, αν αποδειχτεί κάτι τέτοιο. Δε γνωρίζω κάποιο λόγο, που να επιβάλλει να πεθάνει κάποιος μέσα στη φυλακή. Ακόμα και ο μεγαλύτερος εγκληματίας του κόσμου κάποια στιγμή πρέπει να αποφυλακίζεται. Διότι η Δημοκρατία δεν εκδικείται αλλά οφείλει να επιδεικνύει τις αρχές, που τη συνιστούν, ακόμα και σε όσους την περιφρονούν.
Δε γνωρίζω, αν το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ή οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο όργανο θα κάνει δεκτή την αίτηση αποφυλάκισης του δικτάτορα Ιωαννίδη. Δε γνωρίζω, αν συντρέχουν, πράγματι, λόγοι υγείας και κινδυνεύει από τη συνέχιση της εκτέλεσης της ποινής του να υποστεί ανήκεστο βλάβη. Σίγουρα, όμως, η Δημοκρατία στη χώρα μας δεν διατρέχει τον παραμικρό κίνδυνο από την παρουσία του κ. Ιωαννίδη ανάμεσά μας.
Προσφάτως και, συγκεκριμένα, στις 11 Ιουνίου 2008, ο κ. Ιωαννίδης υπέβαλε αίτηση περί αναστολής εκτελέσεως της ποινής του για λόγους υγείας. Στην αίτησή του αυτή επικαλείται σωρεία λόγων υγείας, που επιβάλλουν, κατά την άποψή του, την αποφυλάκισή του, πλην, όμως, ουδόλως εμφανίζεται να έχει μετανοήσει για τις πράξεις, για τις οποίες καταδικάστηκε, αναφέρεται δε στους θανόντες της νύχτας της 17ης Νοεμβρίου 1973, λέγοντας ότι σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες. Ο λύκος και αν εγέρασε και άσπρισε το μαλλί του!
Όσα Μ.Μ.Ε. ασχολήθηκαν με την περίπτωση του κ. Ιωαννίδη και της προσπάθειας, που για μια, ακόμα, φορά καταβάλλει, προκειμένου να αποφυλακιστεί, εστίασαν κυρίως στο γεγονός ότι ο πρώην ισχυρός άνδρας της χούντας δεν έχει μετανοήσει για όσα έκανε την περίοδο της παντοδυναμίας του. Αρκετά, μάλιστα, εξ αυτών ,ηλεκτρονικά και έντυπα, αφήνουν να εννοηθεί ότι επ’ ουδενί λόγω δεν πρέπει να γίνει δεκτή η νέα αυτή αίτηση του κ. Ιωαννίδη.
Αν διαφέρει σε κάτι η Δημοκρατία από τις λοιπές μορφές διακυβέρνησης μιας χώρας, αυτό είναι ο τρόπος αντιμετώπισης όσων την περιφρόνησαν ως μορφή διακυβέρνησης μιας χώρας. Συγκεκριμένα, τα απολυταρχικά καθεστώτα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ανέκαθεν επεφύλασσαν την πιο απάνθρωπη αντιμετώπιση στους πολιτικούς τους αντιπάλους. Δεν είναι δα τόσο μακρυνή η εποχή, που τα ξερονήσια της Ελλάδος είχαν γεμίσει με πολιτικούς κρατουμένους. Στον αντίποδα, υπήρχαν τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, που εξόντωναν παντοιοτρόπως τους αντιφρονούντες. Το «ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΓΚΟΥΛΑΓΚ» του Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν αλλά και «ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ» του Μίλαν Κούντερα καταδεικνύουν την αντιμετώπιση, που τα κομμουνιστικά καθεστώτα επεφύλασσαν για όσους θεωρούσαν επικίνδυνους (αν και ο Λούντβιχ, ήρωας του παραπάνω βιβλίου του Κούντερα, δεν υπέστη τα δεινά των προσώπων, των οποίων την τύχη περιγράφει ο Σολτζενίτσιν). Αντίθετα, η Δημοκρατία μπορεί να επιφυλάσσει βαρύτατες ποινές σε όσους την πολεμούν, πλην, όμως, ούτε τους συνθλίβει ούτε τους εξοντώνει. Ο Έρικ Χόνεκερ, για παράδειγμα, πέθανε ελεύθερος, έστω και αυτοεξόριστος.
Επίσης, η Δημοκρατία επιτρέπει και πρέπει να επιτρέπει να ακουστούν όλες οι φωνές, ακόμα και οι πιο συντηρητικές, ακόμα και οι πιο αντιδραστικές. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι θα μπορεί να επιτραπεί να ακουστεί μια φωνή, η οποία προτρέπει σε πράξεις, που στόχο έχουν την ανατροπή του παρόντος πολιτεύματος, αλλά η σωστή Δημοκρατία έχει, νομίζω, τους κατάλληλους μηχανισμούς αυτοπροστασίας. Απλά, η Δημοκρατία επιτρέπει στον καθένα από μας να εκτεθεί. Και με την έκθεση αυτή, εννοούμε τόσο την προβολή των απόψεων ενός προσώπου ή μιας ομάδος αλλά και την αρνητική έκθεση, ήτοι τη γελοιοποίηση κάποιου προσώπου, οι απόψεις του οποίου έρχονται σε ευθεία αντίθεση τόσο με την ιστορία ενός τόπου όσο και με την κοινή λογική. Αλλά αυτό είναι το υπέρτατο αγαθό της Δημοκρατίας, ότι, δηλαδή, επιτρέπει σε κάθε πρόσωπο, που την περιφρονεί, να αποκαλυφθεί και να κριθεί από κάθε τρίτο.
Στην περίπτωση του δικτάτορα Ιωαννίδη, έχουμε έναν άνθρωπο, η πολιτεία του οποίου προδίδει ένα πρόσωπο γεμάτο περιφρόνηση προς τη Δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό αλλά και τις βασικές αρχές του πολιτισμού μας, όπως την υποχρέωση του σεβασμού της ζωής των τρίτων αλλά και της κοινής λογικής (γιατί πως αλλιώς ερμηνεύεται η δήλωσή του ότι οι νεκροί του Πολυτεχνείου σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες;). Σαφώς και θεωρεί ότι έχει ξεχαστεί ο βίος του την εποχή, που ήταν ο αόρατος πλην παντοδύναμος δικτάτορας και, σε κάθε περίπτωση, επιμένει, θα πουν πολλοί, να επικαλείται τον ανθρωπισμό και την επιείκεια, αρχές, που ο ίδιος ουδέποτε σεβάστηκε.
Από την άλλη, όμως, πλευρά, τι κίνδυνο, άραγε, αποτελεί ένας άνθρωπος 86 ετών, χωρίς την παραμικρή πολιτική δύναμη; Άντε να δεχθώ ότι το 5%, που ψηφίζει το ΛΑ.Ο.Σ., θα τον υποδεχθεί με ανοικτές αγκάλες, άποψη που έχει υποστηριχτεί αλλά αμφιβάλλω λιγάκι γι’ αυτό. Και πάλι αποτελεί αυτό απειλή για τη Δημοκρατία; Ή μήπως θα ενισχυθούν τα ποσοστά του συγκεκριμένου κόμματος από την έξοδο του δικτάτορα Ιωαννίδη από τις φυλακές; Όσοι διατείνονται κάτι τέτοιο, μάλλον υπερβάλλουν. Διότι το εν λόγω αποτελεί ένα απομεινάρι μιας εποχής, που κανένας δεν έχει ξεχάσει άλλα η πορεία της Ελλάδος από τη μεταπολίτευση μέχρι τις μέρες μας αποδεικνύει ότι κανένας δεν επιθυμεί να ξαναζήσει. Με την ίδια λογική, κάθε ακροδεξιό κόμμα της Ελλάδος θα έσπευδε αν αξιοποιήσει πολιτικά τον αποφυλακισθέντα εδώ και καιρό Παττακό.
Έπειτα, στοιχειώδεις λόγοι επιείκειας, την οποία επαναλαμβάνω ότι δεν έδειξε κατά την «πολιτική» θητεία του ο κ. Ιωαννίδης, επιτάσσουν να αποφυλακιστεί ένας άνθρωπος, ο οποίος και 86 ετών είναι και, πολύ πιθανόν, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, αν αποδειχτεί κάτι τέτοιο. Δε γνωρίζω κάποιο λόγο, που να επιβάλλει να πεθάνει κάποιος μέσα στη φυλακή. Ακόμα και ο μεγαλύτερος εγκληματίας του κόσμου κάποια στιγμή πρέπει να αποφυλακίζεται. Διότι η Δημοκρατία δεν εκδικείται αλλά οφείλει να επιδεικνύει τις αρχές, που τη συνιστούν, ακόμα και σε όσους την περιφρονούν.
Δε γνωρίζω, αν το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ή οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο όργανο θα κάνει δεκτή την αίτηση αποφυλάκισης του δικτάτορα Ιωαννίδη. Δε γνωρίζω, αν συντρέχουν, πράγματι, λόγοι υγείας και κινδυνεύει από τη συνέχιση της εκτέλεσης της ποινής του να υποστεί ανήκεστο βλάβη. Σίγουρα, όμως, η Δημοκρατία στη χώρα μας δεν διατρέχει τον παραμικρό κίνδυνο από την παρουσία του κ. Ιωαννίδη ανάμεσά μας.
15 σχόλια:
η απάντησή μου
..αν δεν ανοίγει ο σύνδεσμος, διαλέξτε:-->>
http://rodiat7.blogspot.com/2008/07/blog-post_5963.html
@rodia
Καλώς ήλθατε στο ταπεινό μου ιστολόγιο! Λοιπόν, υποστήριξα την άποψη ότι ένα δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο έχει στεριώσει στη χώρα μας εδώ και 34 χρόνια, δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται τον πρώην αόρατο δικτάτορα.Διότι το καλό της δημοκρατίας είναι ότι εκθέτει τον κόσμο. Και εκθέτει με την αρνητική του όρου έννοια όσους διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, όπως κάνει ο κ. Ιωαννίδης. Το γεγονός ότι υπάρχουν "ιστορικοί", που αμφισβητούν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ή τα πεπραγμένα της επταετίας δεν οφείλεται στην ύπαρξη αποφυλακισθέντων χουντικών. Από την πρώτη στιγμή της μεταπολίτευσης εμφανίστηκαν πρόσωπα, τα οποία πρόβαλλαν τη δική τους άποψη για την επταετία. Και σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα ακόμα και αυτές οι απόψεις πρέπει να ακούγονται, ώστε κάθε σώφρων πολίτης να μπορεί να τις κατακρίνει, όπως τους αξίζουν.
Μόλις πριν από λίγο απάντησα και στα ερωτήματα που έθεσες στο δικό μου!
Εδώ όμως ανοίγει άλλη συζήτηση. Κατά πόσο έχει ριζώσει ένα υγιες σύστημα διακυβέρνησης στη χώρα μας. Δεν γράφω "δημοκρατικό πολίτευμα" σκόπιμα. Επειδή βλέπω (και ακούω) καθημερινά στο όνομα αυτού του πολιτεύματος να συμβαίνουν πράγματα και θαύματα! Να διαστρεβλώνονται τα νοήματα λέξεων ή να μένουν λέξεις έννοιες σημαντικές, όπως π.χ. η λέξη "Δικαιοσύνη".
Συμφωνώ φυσικά στο να ακούγονται (και να διατυπώνονται) όλες οι απόψεις, ώστε ο πολίτης να μπορεί να διαμορφώνει δική του γνώμη.
Διαφωνώ με την υποβάθμιση της Δημοκρατίας, ως ενός συστήματος που όλα τα καταπίνει και τα συγχωρεί, όλα τα ξεχνά και τα διαγράφει, ενός συστήματος που, αντί να εξυπηρετεί τον πολίτη εξυπηρετεί τους ασκούντες εξουσια. Πράξη διαγραφής είναι και η -τυχόν- αποφυλάκιση ενός αμετανοητου προδότη -κάνω λάθος;
-->> "καμία μεγαλοψυχία στον εχθρό της πατρίδας" είπε κάποιος που δεν θυμάμαι τώρα...
@ rodia
Η Δημοκρατία δεν μπορεί να ξεχνά και αυτός είναι ο ρόλος της, ήτοι να θυμίζει στους πολίτες της τι θα συμβεί, αν αυτή ποτέ καταλυθεί. Ωστόσο, η μνήμη σε μια δημοκρατία πρέπει να συμπορεύεται πάντα με κάποιες ανθρωπιστικές αξίες, τις οποίες η δημοκρατία προστατεύει και σε αυτό ακριβώς το σημείο διακρίνεται από τα άλλα πολιτεύματα. Και αυτές τις ανθρωπιστικές αξίες η δημοκρατία οφείλει να τις επιδεικνύει απέναντι σε κάθε άνθρωπο, ακόμα και σε εκείνους, οι οποίοι κάποτε την κατέλυσαν. Δε λέω να τους αφήσει ατιμώρητους, γιατί τότε δεν έχουμε δημοκρατία αλλά ασυδοσία. Όταν ,όμως, κρατείται, και δικαίως, κάποιο πρόσωπο επί 34 χρόνια στις φυλακές, τότε πλέον ποιο σκοπό εξυπηρετεί η συνέχιση της κράτησής του; Να μας θυμίζει τι παθαίνουν, όσοι καταδικάζονται για εσχάτη προδοσία; Μα νομίζω ότι δε χωρεί αμφιβολία από μόνη την 34ετή κράτηση του Ιωαννίδη.
"Καμμία μεγαλοψυχία στον εχθρό της πατρίδας", λες. Μήπως, όμως, καταλήγουμε σε εκδικητικές τάσεις από ανθρώπους, οι οποίοι υπέστησαν τα πάνδεινα κατά την επταετία και είναι λογικό ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, να διακατέχονται από απέχθεια για πρόσωπα, όπως ο Ιωαννίδης; Προσωπικά, εκτιμώ ιδιαίτερα την άποψη ανθρώπων ,όπως ο Λεντάκης Η ο Μαγκάκης, οι οποίοι καταταλαιπωρήθηκαν κατά τη χούντα και, όμως, υποστήριξαν ότι οι πραξικοπηματίες πρέπει να αποφυλακιστούν, διότι η δημοκρατία δεν εκδικείται.
Μεταφέρω ένα κομματάκι από την απάντηση σε σχόλιό σου στο μπλογκ μου:
«Μπορεί και'γώ να τον συγχωρώ, αν και δεν ζήτησε κανενός είδους συγγνώμη -τουναντίον μάλιστα. Η θέση μου εναντιον της αποφυλάκισης δεν έχει καμία σχέση με την έκφραση ή όχι μεγαλοψυχίας. Μάλλον σχετίζεται με την ευθύνη και τη συνέπεια. Αν π.χ. η ανώτατη των ποινών ήταν η 20ετής κάθειρξη, θα είχε ήδη αποφυλακιστεί και όλα καλά. Η ποινή όμως είναι ισόβια.»
-->> Διαπίστωση: μάλλον είμαστε φυλακισμένοι(!) στη γνώμη μας, επιμενουμε εξισου, αλλά τουλάχιστον δίνουμε να καταλάβει ο άλλος τι ακριβώς εννοούμε και αυτό το βρίσκω θετικό.
Κάτι τι ακόμη. Δεν καταλαβαίνω γιατί χρησιμοποιείς τη λέξη "εκδίκηση". Φυσικά και δεν εκδικείται η Δημοκρατία. Επίσης φυσικά και πρέπει να μην έχει "κοντή" μνήμη.
@ rodia
Μα αυτή είναι η πεμπτουσία του ιστολογείν, να μην αφήνει κάθε συνομιλητής αμφιβολίες για τα λεγόμενά του. Και, το κυριότερο απ' όλα, να συμμετέχει σε μια κουβέντα χωρίς να καταφεύγει σε ακραίες δηλώσεις. Και συμφωνώ ότι αυτό είναι πολύ θετικό.
Τώρα για τη χρήση της λέξεως "εκδίκηση", έχω διαβάσει αρκετά σχόλια αυτό τον καιρό σχετικά με το θέμα μας και διαπιστώνω ότι κάποια από αυτά προέρχονται από ανθρώπους από αριστερές οικογένειες, οι οποίοι τράβηξαν τα πάνδεινα, λόγω της ιδεολογίας τους. Κάποιοι από τους άνθρωπους αυτούς, λοιπόν, και όχι μόνο αυτοί, εξέφρασαν απόψεις, που λίγο πολύ απηχούν μια τάση για εκδίκηση. Προς Θεού, δεν σας κατατάσσω σε αυτούς, δε φάνηκε, άλλωστε, κάτι τέτοιο από τα λεγόμενά σας, απλά το γνωμικό, που επικαλείστε, έχει μέσα του κάποια στοιχεία εκδικητικότητας, διότι δεν αφήνει περιθώριο έπειτα από κάποια χρόνια να αλλάξει η στάση της επίσημης Πολιτείας απέναντι σε πρόσωπα, όπως ο Ιωαννίδης.
Η λήθη ("κοντή" μνήμη) είναι το βασικό εμπόδιο για την πρόοδο. Λάβε υπόψη το παράδειγμα της Γερμανίας, που προοδεύει ακριβώς επειδή δεν ξεχνά ουτε στιγμή το ναζιστικό παρελθόν.
Εμείς εδώ, ως λαός αλλά και ως μονάδες, έχουμε την τάση να ξεχνούμε τα σφάλματά μας και αυτό μας οδηγεί στη διάπραξη των ίδιων σφαλμάτων. Ας κάναμε τουλάχιστον καινούργια!:)
@ rodia
Δεκτό αυτό, που λέτε για την πρόοδο της Γερμανίας, στην οποία, όμως, ζουν σήμερα κάποιοι πρώην Ναζί, έστω χαμηλόβαθμοι, εκτός φυλακής. Αν δεν απατώμαι, τη δεκαετία του '90 ένας εξ αυτών, ο Φραντς Σενχούμπερ, πολιτεύτηκε με κάποιο ακροδεξιό κόμμα. Βέβαια, η λειτουργία του συγκεκριμένου κόμματος ετέθη νωρίς εκτός λειτουργίας αλλά εξακολουθούν και υπάρχουν νεοναζιστικές ομάδες, κυρίως στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Αυτό, που θέλω να πω, είναι ότι στη σημερινή Γερμανία εξακολουθούν και υπάρχουν, όσοι, βεβαίως, ζουν, παλαιοί Ναζί, οι οποίοι ζουν αποφυλακισμένοι, χωρίς να απειλείται το πολίτευμα της χώρας και χωρίς η αποφυλάκισή τους να σημαίνει ότι η μνήμη των Γερμανών έχει "κοντύνει".Άλλως, η μνήμη των Γερμανών παραμένει διαυγής, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι κρατούν τους πρώην Ναζί στη φυλακή ακόμα και σήμερα.
Σημαντικός θεσμός για την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος στην αρχαία Αθήνα υπήρξε και η μέριμνα για την αποτροπή καταλύσεως της δημοκρατίας. Σύμφωνα με το «Ψήφισμα του Δημοφάντου» (410 Π.Χ.): «Ἐάν τις δημοκρατίαν καταλύῃ τήν Ἀθήνησιν ἤ ἀρχήν τίνα ἄρχῃ καταλελυμένης τῆς δημοκρατίας, πολέμιος ἔστω τῶν Ἀθηναίων καί νηποινί τεθνάτω καί τά χρήματα αὐτοῦ δημόσια ἔστω καί τοῦ θεοῦ τό ἐπιδέκατον, ὁ δέ ἀποκτείνας τόν ταῦτα ποιήσαντα καί ὁ συμβουλεύσας ὅσιος ἔστω καί εὐαγής...»
Αν κάποιος καταλύσει την Αθηναϊκή Δημοκρατία ή κατέχει κάποιο αξίωμα κατά το χρόνο που η δημοκρατία έχει καταλυθεί να θεωρείται εχθρός των Αθηναίων και να θανατώνεται χωρίς τιμωρία εκείνου που τον σκότωσε.Η περιουσία του να δημεύεται και το 1/10 να κατατίθεται στο ταμείο της θεάς Αθηνάς.Ο εκτελεστής του ενόχου και όποιος τον συμβούλευσε να είναι αναμάρτητος και αμόλυντος...
Ας μην αποκαλέσουμε τους αρχαίους Αθηναίους εκδικητικούς και αιμοβόρους.
@Ανώνυμε
καλώς ήλθατε στο ταπεινό μου ιστολόγιο! Να θυμίσω ότι άλλη ήθη και έθιμα επικρατούσαν την εποχή εκείνη στην Αθήνα. Οι υιοί των προδοτών στερούνταν των πολιτικών τους δικαιωμάτων (οι κόρες, ως θηλυκά, δεν είχαν ούτως ή άλλως)και το σπίτι τους ξεθεμελιωνόταν. Θεωρείτε σκόπιμο να επιστρέψουμε στην εποχή εκείνη; Θα ήταν ίσως καλό αναφορικά με το πολίτευμα αλλά από εκεί και πέρα θα επιστρέφαμε στη δουλοκτητική κοινωνία, θα κλείναμε τις γυναίκες στο σπίτι μέσα και θα τις είχαμε χωρίς δικαιώματα.
Περαιτέρω, οι χουντικοί, που πραμένουν στη φυλακή, έχουν, επαναλαμβάνω και σε σας, τιμωρηθεί επαρκέστατα και η παραμονή τους εκεί δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό.
"Οι χουντικοί έχουν τιμωρηθεί επαρκέστατα"
Η πρωτόδικη απόφαση εάν ενθυμείστε καλά ήταν η εσχάτη των ποινών.Η μετατροπή της σε ισόβια κάθειρξη πρέπει να συνάδει με τη δήλωση του Κ.Καραμανλή"Όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια" . Η Δημοκρατία εξάντλησε τη μεγαλοθυμία της στο πρόσωπό τους (αν και δε το άξιζαν κατά την ταπεινή μου άποψη) στη μετατροπή της ποινής.Έως εκεί.Καμιά άλλη επιείκεια για τους αμετανόητους.
Ο ανώνυμος των 10:25
@ Ανώνυμε των 10:25
Σεβαστή η άποψή σας αλλά όταν λέτε "καμμία άλλη επιείκια για τους αμετανόητους", τότε δίδετε την εντύπωση ότι η δημοκρατία θέλει να εξοντώσει όσους χουντικούς παραμένουν ακόμα στη φυλακή, χωρίς, φυσικά, να υποστηρίζω ότι αυτή είναι η πρόθεσή σας. Και εδώ βρίσκεται η ένστασή μου, ότι, δηλαδή, μετά από 34 χρόνια ένα πολίτευμα, που προστατεύει και διδάσκει την επιείκια, όπως η Δημοκρατία,δεν επιτρέπεται να κρατάει φυλακισμένους γραφικούς γέροντες, οι οποίοι ούτε ερείσματα έχουν στην κοινωνία ούτε απειλή γι' αυτή συνιστούν. Όποια ποινή του επέβαλε, καλώς την επέβαλε η πολιτεία, τώρα ήλθε η ώρα να αποφυλακιστούν. Ακόμα, ας υποθέσουμε ότι ο Ιωαννίδης πάσχει από σοβαρή ασθένεια. Ποια λογική επιβάλλει να παραμείνει στη φυλακή, όταν είναι τοις πάσι γνωστό ότι τα νοσοκομεία των φυλακών δεν έχουν τις υποδομές για κάτι τέτοιο;
Συμφωνώ στο ότι δεν αποτελούν απειλή για το πολίτευμα και δεν είναι αυτός ο λόγος που είμαι ενάντιος στην αποφυλάκιση των πρωταιτίων Απριλιανών.Για λόγους ηθικής τάξης και μόνο υποστηρίζω την παραμονή τους στη φυλακή.
"Ποια λογική επιβάλλει να παραμείνει στη φυλακή, όταν είναι τοις πάσι γνωστό ότι τα νοσοκομεία των φυλακών δεν έχουν τις υποδομές για κάτι τέτοιο;"Αναρωτηθήκαμε αν θύματά τους τα οποία εβασανίζοντο πολλές φορές μέχρι θανάτου είχαν την ανάλογη φροντίδα ή η "ιατρική φροντίδα" που τους παρείχετο είχε ως σκοπό την ανάρρωσή τους για τη συνέχιση του μαρτυρίου τους;
Τους αποκαλείτε γραφικούς γέροντες.
Γιατί; Επειδή παραμένουν αμετανόητοι για τα εγκλήματά τους;Για τα θύματά τους και την κοινωνία που έβαλαν στο γύψο είναι γραφικοί ή αμετανόητοι εγκληματίες και ως τέτοιοι πρέπει να παραμείνουν έγκλειστοι;
Τα 34 χρόνια που παρέμειναν στη φυλακή τίποτα δεν τους δίδαξαν;Ούτε ίχνος μεταμέλειας για τις πράξεις τους και τις συνέπειες των πράξεών τους;Για τις ζωές που κατέστρεψαν, για την τραγωδία της Κύπρου;
Αν ο χαρακτηρισμός γραφικοί αποσκοπεί στη δημιουργία συναισθημάτων συμπάθειας νομίζω ότι οι ίδιοι έχουν αποδείξει πως δεν την αξίζουν.
Το ότι η ζωή τους τελειώνει με φυσικό θάνατο έστω και μέσα στη φυλακή είναι γι' αυτούς το μεγαλύτερο "δώρο" που θα μπορούσαν να λάβουν από τη δημοκρατία, γιατί ως πληρωμή για τα "έργα και τις ημέρες τους" τους ταιριάζει περισσότερο ο αφορισμός του Τόμας Τζέφφερσον- πατέρα της αμερικανικής δημοκρατίας-για τους τυράννους"Το δέντρο της ελευθερίας πρέπει να ποτίζεται, κάθε τόσο, με το αίμα των πατριωτών και των τυράννων"
@Ανώνυμε,
η Δημοκρατία δεν θα πρέπει να κρατάει τόσο καιρό στη φυλακή ακόμα και το μεγαλύτερο κάθαρμα, ακριβώς για λόγους ηθικής τάξεως. Γιατί αυτή ακριβώς είναι η διαφορά της από τις λοιπές μορφές διακυβέρνησης.
Αναφορικά με τα θύματα των χουντικών κατά τη διάρκεια της επταετίας, σαφώς και γνωρίζω τι τράβηξαν ( η περίπτωση του Σπύρου Μουστακλή είναι από τις πιο ενδεικτικές)αλλά μήπως οδηγούμαστε στο "οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος" σκεπτόμενοι ότι οι πραξικοπηματίες πρέπει να υποστούν ό,τι έκαναν στα θύματά τους; Τότε να επαναφέρουμε και τα βασανιστήρια( που δεν έχουν απόλυτα εκλείψει, για να είμαστε ειλικρινείς), ώστε να δείξουμε στους χουντικούς τι εστί Δημοκρατία!
Τέλος, το ρητό του Τόμας Τζέφφερσον έχει χρησιμοποιηθεί από πρόσωπα, όπως ο Τιμ Μακβέι, ο πρώην πεζοναύτης, που ανετίναξε το φορτηγάκι μπροστά από το κτίριο του FBI στην Οκλαχόμα των Η.Π.Α. με τη γνωστή εκατόμβη θυμάτων, ήτοι έχει διαστρεβλωθεί υπέρ το δέον η χρήση του. Αφήστε που ο εμπνευστής του κατείχε διαπλωματικό πόστο καθ' όλη τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης και δε χρειάστηκε να χύσει ούτε μια σταγόνα άιμα, δική του ή τρίτου, οπότε ήταν και λίγο βολικό να ρητορεύει για το θέμα αυτό.
Δημοσίευση σχολίου