Όταν το σύμπαν δημιούργησε τη Λευκάδα, είχε τρελλά κέφια. Πάντρεψε το χρυσό της άμμου με το γαλάζιο της θάλασσας και δημιούργησε μια σειρά από πανέμορφες παραλίες, που διεκδικούν ισάξια τον τίτλο της καλύτερης παραλίας της Ελλάδος. Προσωπικά ξεχωρίζω τους Εγκρεμνούς. Από ψηλά οι λουόμενοι φαίνονται, ότι κολυμπούν στον αέρα. Για να φτάσεις κανείς στην παραλία αυτή χρειάζεται να κατεβεί 352 σκαλοπάτια, τα τελευταία εκ των οποίων μοιάζουν να κατασκευάστηκαν για να να ταλαιπωρούν τους υποψήφιους επισκέπτες της. Μα μόλις φτάσει κανείς στο τέρμα αυτής της διαδρομής, θα αντικρύσει την ομορφιά της φύσης.
Φαίνεται, όμως, ότι υπάρχουν φορές, που εμείς οι Έλληνες εκτιμάμε το ωραίο και θέλουμε να το διατηρήσουμε ωραίο. Στην παραλία δεν υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων, ίσως επειδή δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο να τους μεταφέρει κανείς ανεβαίνοντας 352 σκαλοπάτια, τα οποία δεν είναι ακριβώς κατασκευασμένα με τους κανόνες της τέχνης και της επιστήμης. Στην ίδια παραλία λειτουργία μια καντίνα, η οποία με κάθε αγορά χορηγεί στον πελάτη και μια πλαστική σακκούλα με την προτροπή να βάλει εκεί τα σκουπίδια του και να τα πετάξει σε κάδο στο πάρκινγκ μετά τα σκαλοπάτια. Στην ίδια καντίνα χορηγούν τα γνωστά αυτοσχέδια χάρτινα σταχτοδοχεία, για να μη γεμίσει η παραλία με γόπες.
Προς μεγάλη μου χαρά και έκπληξη, δεν υπήρξε κανένας λουόμενος, που να πετάξει ακόμα και μια γόπα στην άμμο. Όλοι - μα όλοι - χρησιμοποίησαν επιμελώς τα παραπάνω τασάκια, γέμισαν τις σακκούλες με τα σκουπίδια τους και, όσο κουρασμένοι και αν ήταν, τα πήραν μαζί τους, για να τα πετάξουν στους κάδους, που βρίσκονταν πάνω στο χώρο στάθμευσης των οχημάτων. Και μιλάμε για μια ανάβαση 20 λεπτών, τουλάχιστον, μετά από έντονη κολύμβηση, καθόσον μετά τα πρώτα 5 βήματα η θάλασσα είναι άπατη, για να μην αναφερθούμε στην εξουθενωτική ζέστη. Κανένας νεοελληνικός ωχαδερφισμός δεν σκίασε αυτή την πρωτοβουλία.
Και κανένα σκουπιδάκι δεν ρύπανε τους πανέμορφους Εγκρεμνούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου