Όσοι ζησαμε την εμπειρία του ελληνικού πανεπιστημίου έχουμε να διηγηθούμε και από μια ιστορία νεοελληνικής τρέλλας. Θυμάμαι κάτι μορφονιούς και μορφονιές να μας διπλαρώνουν δήθεν για να μας ξεναγήσουν στα κατατόπια της σχολής μας αλλά στην πραγματικότητα να μας κατηχήσουν στην ιδεολογία της παράταξής τους. Ψαρούκλες του κερατά εμείς τότε και εντελώς απολιτικοποίητοι, γοητευόμαστε από δαύτους και για κάποιο καιρό τους κάναμε παρέα. Μετά συνειδητοποιήσαμε, ότι η εικόνα δεν ήταν και τόσο γοητευτική. Είδαμε εκλογές, όπου κάθε παράταξη έβγαζε τα δικά της αποτελέσματα και όλως παραδόξως όλες οι παρατάξεις έβγαιναν νικήτριες. Επικεφαλής των παρατάξεων χρωστούσαν το καλοκαίρι 20 μαθήματα, και αναφερόμαστε σε βαρβάτες σχολές και μαθήματα - παλούκια, και το Νοέμβριο ορκίζονταν, αφού ένα ολόκληρο καλόκαίρι είχαν ξεροψηθεί στις παραλίες της ημεδαπής. Κομματόσκυλα μπουκάριζαν σε γραφεία καθηγητών και απαιτούσαν να κοπούν φοιτητές, που είχαν διαγραφεί από την παράταξή τους, έφτιαξαν δική τους παράταξη και κέρδισαν μια έδρα στις φοιτητικές εκλογές, με αποτέλεσμα η κυρίαρχη παράταξη να απωλέσει την αυτοδυναμία, που της επέτρεπε να αλωνίζει, όπως της γουστάριζε. Και αυτά ήταν αρκετά ελαφριά περιστατικά. Σε άλλες σχολές μεταγενέστερα χτίζονταν γραφεία καθηγητών και κλειδαμπαρώνονταν καθηγητές σε αμφιθέατρα, μέχρι να συμμορφωθούν σε όσα υπεδείκνυαν οι φοιτητές τους.

Φυσικά, θα ήμουν εκτός πραγματικότητας, αν παραγνώριζα το ρόλο ενός σημαντικού κομματιού του εκπαιδευτικού προσωπικού των πανεπιστημίων μας. Είδα, λοιπόν, καθηγητές, που είχαν φάει χρόνια πάνω από συγγράμματα και είχαν φτύσει αίμα, για να φτάσουν στη βαθμίδα τους, να τρέχουν πίσω από φοιτητοπατέρες, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη στήριξή τους στις επερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη του προεδρίου της σχολής. Οι ίδιοι καθηγητές καταδέχονταν να πάρουν ως βοηθούς τους φοιτητές με έντονη συνδικαλιστική δράση αλλά ελάχιστη επιστημονική κατάρτιση, που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα δεν θα τους είχαν ούτε να τους παραγγέλνουν πίτσες.

Φυσικά, δεν είμαι απόλυτα πεπεισμένος, ότι η κατάσταση αυτή θα αλλάξει με το νέο νόμο του Υπουργειου Παιδείας. Ένα νομοθετικό πλαίσιο μπορεί να είναι ιδιαίτερα πρωτοποριακό, δημοκρατικό και να επιλύει χρόνια προβλήματα σε ένα χώρο, για να λειτουργήσει, όμως, πρέπει να το σεβαστούν οι διοικούμενοι, πράγμα, που, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, ουδέποτε συνέβη στην Ελλάδα.