Για το Λεωνίδα Κύρκο έχουν ακουστεί πολλά αντικρουόμενα λόγια. Για κάποιους υπήρξε ένας από τους Νέστορες της μεταπολιτευτικής πολιτικής ζωής, ένας πολιτικός με μακροχρόνιους αγώνες για την Αριστερά και την ελευθερία σε μια εποχή, που και οι δύο έννοιες αποτελούσαν το κόκκινο πανί για την καθεστώσα τάξη, με ανοικτούς ορίζοντες και έτοιμος να επισημάνει τις δυσκαμψίες της παράταξής του και να συγκρουστεί με ό,τι έκρινε, ότι την έβλαπτε. Για τους επικριτές του ήταν από ένας κακός παίκτης φυσαρμόνικας έως ένας κάκιστος πολιτικός, επί των ημερών του οποίου το ΚΚΕ εσωτερικού έμεινε εκτός Βουλής και απέτυχε να διαχειριστεί προς όφελος της Ανανεωτικής Αριστεράς τον όγκο των φίλων της, που απαλλαγμένοι από τις έως τη Μεταπολίτευση διώξεις είχαν από το 1974 και μετά τη δυνατότητα να την υποστηρίξουν ανοικτά και χωρίς το φόβο του χωροφύλακα.

Η αλήθεια είναι, ότι στη χώρα μας η ένταση, υπό το πρίσμα της οποίας κρίνουμε πρόσωπα και καταστάσεις, παραμένει σε ό,τι αφορά το Λεωνίδα Κύρκο. Οι πολιτικές του επιλογές αλλά και η ίδια η παρουσία του στον πολιτικό στίβο πυροδοτούσε αντιδράσεις. Κατ' αρχάς, μιλάμε για ένα πολιτικό, ο οποίος αρχικά φλερτάρισε με το Κ.Κ.Ε., για να αποχωρήσει αργότερα, κερδίζοντας εχθρούς και στα δύο στρατόπεδα, τους μεν οπαδούς του Κ.Κ.Ε., που τον κατηγόρησαν για οπορτουνισμό, τους δε οπαδούς της Δεξιάς να τον μέμφονται για κρυπτοκομμουνισμό, μια ιδιαίτερα προσφιλή κατηγορία για τους βουλευτές και ψηφοφόρους της Ε.Δ.Α. Οι πρώτοι, βέβαια, δεν του συγχώρησαν, ότι ηγήθηκε ενός κόμματος, του Κ.Κ.Ε. εσωτερικού, το οποίο προέκυψε από τη διαβόητη διάσπαση του 1968. Περαιτέρω, η απόφαση του Λεωνίδα Κύρκου να συνεργαστεί στις εκλογές του 1977 με την ΕΔΑ (η γνωστή Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων) πυροδότησε κύμα αντιδράσεων, αφού κρίθηκε, ότι έτσι διασπάστηκε το ενιαίο αριστερό μέτωπο, που είχε κατέλθει στις προηγούμενες εκλογές.

Στην πραγματικότητα, ο Λεωνίδας Κύρκος υπήρξε ένας πολιτικός με τις αρετές και τα λάθη του, όπως και κάθε πολιτικός, που πέρασε από την πολιτική ζωή του τόπου μας. Υπήρξε ένας από τους πρώτους αριστερούς, που διέγνωσε την ανάγκη να απαλλαγεί η Αριστερά από τα κομμουνιστικά βαρίδια, τα οποία την εμπόδιζαν να αντιμετωπίσει με λιγότερη προκατάληψη τις εξελίξεις ανά τον κόσμο. Ήταν ένας από τους στυλοβάτες της ελληνικής Αριστεράς σε μια εποχή, που η ένταξη κάποιου στο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο συνεπαγόταν διωγμούς και ταλαιπωρίες, τα οποία και βίωσε ο Λεωνίδας Κύρκος.