Γυαλιά - καρφιά απείλησε προσφάτως ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος ότι θα κάνει το ραδιοφωνικό σταθμό, ο οποίος θα εκπέμπει στη Μελίτη Φλώρινας στη σλαβομακεδονική γλώσσα. Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο σεβασμιότατος καταφεύγει σε κήρυγμα βίας, προκειμένου να εκφράσει την αντίθεσή του με ό,τι τον ενοχλεί. Και, όσο περνάει ο καιρός, φοβάμαι, ότι θα συνεχίσει να παραδίδει παρόμοια μαθήματα χριστιανικής αγάπης από άμβωνος.

Δεν θα είχε τόση σημασία το παραπάνω φαινόμενο, αν ήταν το μόνο περιστατικό εμπρηστικού λόγου στη χώρα μας. Δυστυχώς, όμως, ο Θεσσαλονίκης δεν πρωτοτυπεί. Εξίσου βίαιος λόγος ακούστηκε από αρκετούς αγανακτισμένους πρόσφατα, ενώ δεν έλλειψαν οι προπηλακισμοί πολιτικών πριν (περίπτωση κ. Χατζηδάκη) και μετά το κίνημα των αγανακτισμένων, για να μην αναφερθούμε στον αποκλεισμό της Βουλής αλλά και τα πανώ με τα βίαια συνθήματα, που, μέχρι πρότινος κοσμούσαν την Πλατεία Συντάγματος. Ο λόγος του κ. Θεοδωράκη, για να εστιάσουμε σε ένα κεντρικό πρόσωπο των συγκεντρώσεων του καλοκαιριού αυτού, περιείχε πολλές αναφορές στη βία αλλά και προτροπές για ανατροπή, χωρίς την επίκληση νομίμων διαδικασιών. Ανάλογα "ευγενικά" συναισθήματα προδίδουν οι ιστοσελίδες αλλά και τα έντυπα ακροδεξιών αλλά και ακροαριστερών οργανώσεων, που προτρέπουν σε βία. Ειδικά, ο λόγος των πρώτων έχει ξεπεράσει τα λαθρόβια ή περιορισμένου ενδιαφέροντος Μ.Μ.Ε. και έχει βρει ικανότατους εκφραστές ακόμα και εντός της Βουλής (ΛΑ.Ο.Σ.). Και, βέβαια, δεν πρέπει να λησμονούμε τη βιαιότατη διάλυση της πορείας, εκ μέρους της ΕΛ.ΑΣ., προ διμήνου στην Πλατεία Συντάγματος.

Αν εξαιρέσει κανείς την καθολική, σχεδόν, καταδίκη των ανωτέρω ανδραγαθημάτων της ΕΛ.ΑΣ., οι υπόλοιπες βιαιοπραγίες, προφορικές και υλικές, απλά αντιμετωπίστηκαν με αδιαφορία από τους πολλούς. Κάποια στιγμή, μάλιστα, εμφανίστηκε κάποια δημοσκόπηση, όπου ένα ποσοστό άνω του 40% των συμπολιτών μας εμφανίστηκε να συμφωνεί με τις βιαιοπραγίες σε βάρος πολιτικών. Παράλληλα, ελάχιστοι στράφηκαν κατά της βίας, ενώ οι περισσότεροι επικαλέστηκαν ιστορικά προηγούμενα, ώστε να δικαιολογήσουν τη βία. Φυσικά, κανένας τους δεν αναλογίστηκε, τι ακολούθησε την κατάλυση της καθεστώσας τάξεως από τους οπαδούς της βίας αλλά στη χώρα της επιλεκτικής μνήμης αυτά είναι ψιλά γράμματα.