Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Να ζεις και να παλεύεις

Τι είναι εκείνο, που σου δίνει καθημερινά κίνητρα, ώστε να αντέξεις και να συνεχίσεις να μάχεσαι για μια καλύτερη ζωή, όταν όλα γύρω σου μοιάζουν να έχουν περιπέσει σε μια αναπόδραστη παρακμή; Πώς να αντισταθείς στη μιζέρια και την απαισιοδοξία, τεχνητή ή πραγματική ελάχιστη σημασία έχει, και βάζοντας κάτω το κεφάλι να αποφασίσεις να δώσεις το δικό σου αγώνα; Με ποια δύναμη, άραγε, να αντιπαλέψεις με όσους προσπαθούν γύρω σου να σε πείσουν για τη ματαιότητα των πάντων;
Θέλει μεγάλη δύναμη και αντοχή η ζωή. Δεν ασπάζομαι το ρητό ότι η ζωή δεν είναι για όλους, που κάποιος «έξυπνος» συστρατιώτης μου προ 10ετίας είχε αναρτήσει στο φωριαμό του. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει από κανένα τα όνειρά μου για ένα καλύτερο αύριο, κανένας δεν μπορεί να διαλύσει τις φιλοδοξίες μου, ούτε εσύ, φυσικά, έχεις δικαίωμα να πράξεις αυτό στους τρίτους. Η ύπαρξή σου είναι συνυφασμένη με την έννοια των στόχων, που οφείλεις να θέτεις και να ξεπερνάς, προτού θέσεις άλλους πιο μακροπρόθεσμους στόχους. Αναποδιές υπάρχουν πολλές αλλά πες μου μια εποχή, που δεν υπήρχαν. Σε μια Ουτοπία ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα αλλά αυτή θα τη βρεις είτε στο ομότιτλο βιβλίο του Τόμας Μορ είτε με άλλη ονομασία στα βιβλία των διαφόρων θρησκειών και δογμάτων του πλανήτη αυτού. Και αν αρκεστείς σε αυτή, θα χάσεις τη χαρά, που θα σου δώσει η προσπάθεια να πετύχεις τους στόχους σου.
Θέλει, όμως, και κλειστά αυτιά η ζωή. Ή, τουλάχιστον, επιλεκτική ακοή άλλως ικανό φίλτρο, ώστε να ξεχωρίζουν οι πολύτιμες διδαχές και οι νουθεσίες των εμπειροτέρων από τα απόνερα της περιρρέουσας κακομοιριάς. Όσο ζεις και στέκεσαι στα πόδια σου, οφείλεις να ονειρεύεσαι μια καλύτερη ζωή μακρυά από τους επαγγελματίες κήρυκες της μιζέριας και τα παπαγαλάκια τους. Χρωστάς στον εαυτό σου να μην ηττηθείς από καμμία κακουχία και καλό θα είναι να μη σκέφτεσαι ούτε στιγμή τα χειρότερα, που συμβαίνουν σε άλλους.
Να αγαπάς τη ζωή και τους στόχους σου!

6 σχόλια:

Pellegrina είπε...

ω, καλησπερα φίλτατε. Τι έπαθες; Είσαι καλά; Εγώ έχω επί τούτου μια αιρετική άποψη: δεν παλεύουμε από δύναμη ή αντοχή, ουτε επειδή έχουμε "στόχο". Στην πραγματικότητα δεν "παλεύουμε" καν! Αυτό που στον άλλο φαίνεται "πάλη" είναι απλώς φυσικό. Έτσι ε ί μ α σ τ ε, είναι η φύση μας. Πιστεύω γενικά πως ο κάθε άνθρωπος συμπεριφέρεται όχι σύμφωνα με ό,τι θέλει ή μπορεί (αυτά ειναι δευτερογενή) αλλά σύμφωνα με ό,τι ε ί ν α ι.

περιούσιος είπε...

@ pellegrina

Καλησπέρα και σε σένα! Είμια πολύ καλά, ίσως προκαλεί διαφορετική εντύπωση η ανάρτηση αυτή. Δε διαφωνώ ότι η φύση μας είναι αυτή,που λες.Ωστόσο, η απαισιοδοξία, που κυριαρχεί στις μέρες μας, αφαιρεί από πολλούς την επιθυμία να συμπεριφερθούν σύμφωνα με ό,τι είναι, με αποτέλεσμα να βλέπουμε χιλιάδες κόσμου να αρνούνται την ίδια τους τη φύση.Έχω αρκετούς φίλους σε
αυτή τη φάση και μου ενέπνευσαν το κείμενο αυτό. Προσωπικά, είμαι πολύ καλά, διότι αλλιώς δεν θα τα πάνω καλά με τη δουλειά και τη ζωή μου.

ange-ta είπε...

Τη ζωή της ζεις για τη ζωή,

- καταρχήν - !!

Για να μπορείς να κοιτάς τον ήλιο το φεγγάρι, τα λουλούδια, κλπ. κλπ. κλπ.

Ας μην κάνω διάλεξη για την ομορφια της φύσης.

ΤΩρα θα μου πεις και αυτη μας τη χαλάνε και γω θα σου πω, ότι μαλλον κάποια στιγμη η πλέμπα, που δεν θα χει να χάσει τιποτα θα ξεσηκωθεί. Εμεις έχουμε ακομα πολλά να χάσουμε για να αντισταθούμε σ αυτην την αίσχατη βαρβαρότητα και ανηθικοτητα.

περιούσιος είπε...

@ ange-ta

Μα ακριβώς η πλέμπα, που αναφέρεις, διαπνέεται από ένα αίσθημα απαισιοδοξίας και φροντίζει, ώστε για τη διάχυση αυτής στην κοινωνία. Οι περισσότεορι εκπρόσωποί της δεν έχουν, πράγματι, τίποτε να χάσουν από ένα γενικό ξεσηκωμό αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτός θα αργήσει να έλθει.
Περαιτέρω, ο καθημερινός αγώνας, που αναφέρω, αφορά τους στόχους μας, όχι, όμως, μόνο τους μακροπρόθεσμους (επαγγελματικούς, καταναλωτικούς κ.λπ.)αλλά και τους καθημερινούς, όπως την απόλαυση της φύσης, που ορθότατα αναφέρεις.
Επειδή, λοιπόν, είμαστε μόνοι μας και όχι οργανωμένοι ως σύνολο, καθένας μας θέτει τους στόχους του ξέχωρα από τον άλλο, με αποτέλεσμα τη διαιώνιση της καθημερινής κακομοιριάς στους πολλούς.

αμμος είπε...

Στην εφηβεία μου, διαβάζοντας το Μύθο του Σίσυφου του Αλμπέρ Καμύ, μία πρόταση με συντάραξε με τη θετική έννοια και δεκαπέντε χρόνια μετά με εκφράζει ακόμα: "Οφείλουμε να φανταστούμε το Σίσυφο ευτυχισμένο". Την καλησπέρα μου.

περιούσιος είπε...

@άμμος

Ανταποδίδω την καλησπέρα, φίλε μου! Σωστότατη η φράση του Καμύ και θα έπρεπε να μας εκφράζει.Θα έχω υπόψη μου και το σχετικό βιβλίο. Αλλά φοβάμαι ότι οι περισσότεροι νεοέλληνες ούτε τον Καμύ έχουν ακουστά ούτε το Σίσυφο, που, σε τελικά ανάλυση, αποτελεί και ένα από τα γνωστότερα, λόγω του μαρτυρίου του, πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας.Τους αρκεί να απαισιοδοξούν για τη ζωή τους.