Γάμος παιδιών, χαρά γονέων και συγγενών (αποκλειστικά)

Η πρόσκληση για το γάμο είχε φτάσει στα χέρια μας δύο μήνες προ της τελετής και είχαμε όλοι προετοιμαστεί για το ευτυχές γεγονός. Οι μελλόνυμφοι ήταν πολλά χρόνια μαζί και περιμέναμε τη στιγμή, που θα ενώνονταν και επίσημα με τα δεσμά του γάμου.

Ήταν μια σύντομη τελετή και μετά το πέρας της πήραμε όλοι το δρόμο για το κοσμικό κέντρο, όπου θα πραγματοποιούνταν η δεξίωση. Για καλή μας τύχη, αυτό ευρίσκετο απέναντι από την εκκλησία, οπότε πήγαμε με τα πόδια.

Κάποια στιγμή, ενώ είχαμε τελειώσει το φαγητό, άρχισε να παίζει η μουσική. Οι νεόνυμφοι, τρανοί χορευτές αμφότεροι, έσυραν διαδοχικά το χορό με τους γονείς τους στους ρυθμούς των γνωστών τραγουδιών, που ακούγονται σε τέτοιες περιστάσεις. Όλοι τους καμαρώναμε, όλοι θαυμάζαμε το χορευτικό τους ταλέντο.

Αφού οι στενοί συγγενείς των νεονύμφων έσυραν διαδοχικά το χορό, σηκωθήκαμε και οι υπόλοιποι να χορέψουμε. Τα κλασσικά τραγούδια των γάμων είχαν δώσει τη θέση τους σε κάποια άσματα, φερόμενα ως δημοτικά, καλαματιανά και τσάμικα, κυρίως, που εναλλάσσονταν. Οι λιγότερο στενοί συγγενείς των νεονύμφων, κυρίως του γαμπρού, που ήταν και οι πιο πολυάριθμοι, έδειχναν να το διασκεδάζουν.

Μετά από μιάμιση ώρα, όμως, γεμάτη από αμφιβόλου ποιότητας δημοτικά, που, όμως, αναμφίβολα διασκέδαζαν τους συγγενείς των νεονύμφων, άρχισε να γίνεται καταφανής η ανάγκη για αλλαγή μουσικής επένδυσης. Είχαμε χορέψει αρκετά δημοτικά τραγούδια και περιμέναμε την ώρα, που θα άλλαζε η μουσική, ώστε να συνεχίσουμε. Η κουβέντα περί επιτακτικής ανάγκης για αλλαγή μουσικού ύφους είχε ήδη αρχίσει χαμηλόφωνα, όμως.

Πέρασε άλλη μια ώρα γεμάτη ολοένα και πιο απαράδεκτα δημοτικά- ο Θεός να τα κάνει τέτοια. Η νύφη έμοιαζε να χορεύει μηχανικά, αφού οι συγγενείς του γαμπρού την τραβολογούσαν ασταμάτητα να σύρει το χορό. Ο γαμπρός για να τη σώσει από το μαρτύριο προσφέρθηκε να κάνει τον πρωτοχορευτή. Μόνο η μουσική παρέμενε ίδια και απαράλλαχτη, εκτελεσμένη, κυριολεκτικά, από ψιλές και τσιριχτές φωνές, που αμφιβάλλω, αν θα μπορούσαν να σταθούν ακόμα και στο πιο υποβαθμισμένο πανηγύρι.

Κάποια στιγμή, η νύφη βρήκε την ευκαιρία να ξεγλιστρήσει από το συγγενολόι του γαμπρού και ήλθε προς το μέρος μας. "Σηκωθείτε να χορέψετε, ρε παιδιά", είπε και άρχισε να μας τραβάει να σηκωθούμε. Ο τολμηρός της παρέας το "πέταξε". "Τί θα γίνει, θα αλλάξετε τη μουσική να χορέψουμε, όλο κλαρίνα και κλαρίνα", ρώτησε. "Ποιά να αλλάξω, οι συγγενείς μας θα μας φάνε ζωντανούς, να ξέρατε τι τραβήξαμε με τη μουσική, που μας ζήτησαν".

Μείναμε "κάγκελο" στο άκουσμα αυτό. Ποιος διάλεξε τη μουσική, ρωτήσαμε. Οι συγγενείς μας και δε δέχονταν κουβέντα, ήταν η αποστομωτική απάντηση της νύφης. Πήγα πριν από μισή ώρα να την αλλάξω και έπεσαν να με "φάνε", στους γάμους αυτά χορεύουν, τι θες να βάλεις τα "ντάμπα-ντούμπα", που ακούνε στις πόλεις, να ξεχάσουμε την παράδοση τώρα για τα ξενόφερτα, μου είπαν, ο dj πήρε οδηγίες να μην αφήσει να ακουστεί άλλο από αυτά, που διάλεξαν. Τί να κάνω, θα μου ζάλιζαν τ' αυτιά ότι δεν τους σεβόμαστε, ότι κάνουμε μόνο τα χατίρια σας, ε ελάτε τώρα να χορέψετε, σας κοιτάζουν και γκρινιάζουν τι φίλους έχουμε, που δεν χορεύουν.

Και δώστου τσαλίμια, σπασίματα μέσης, φιγούρες και γλέντι στο χορό οι συγγενείς των νεόνυμφων. Και δώστου οι νεόνυμφοι να χορεύουν ολοένα και με λιγότερη διάθεση. Και δώστου εμείς να έχουμε μείνει στις καρέκλες μας, διότι είχαμε βαρεθεί τα ψευδεπίγραφα δημοτικά, που ρύπαιναν την αισθητική μας. 'Αλλοι παντρεύονται και άλλοι διασκεδάζουν, μου είπε το ταίρι μου. Και δεν είχα να αντιτάξω κάτι.