Περί του κ. Νομάρχη Θεσσαλονίκης

Θυμάμαι το νυν Νομάρχη Θεσσαλονίκης, κ. Ψωμιάδη, την επομένη την ήττας του Ολυμπιακού από την Μπανταλόνα το 1994, στον τελικό του (τότε) Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης να υποστηρίζει σε τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο τους «φίλους» του Π.Α.Ο.Κ., που πανηγύριζαν κάτω από το Λευκό Πύργο για την ήττα του Ολυμπιακού, δηλώνοντας ότι έτσι «ο λαός της Θεσσαλονίκης έδωσε την απάντησή του στο κατεστημένο των Αθηνών». Αργότερα, συγκινημένος ομολογούσε πως το αυθαίρετο κτίσμα, που του ανήκε, το είχε φτιάξει «για τη μανούλα του». Ακολούθησε η συμμετοχή του στην κριτική επιτροπή καλλιστείων, η μεταμφίεσή του σε «Ζορό», η συνύπαρξή του σε τηλεοπτικό σταθμό μετά του γνωστού «ελληνέμπορα» κ. Λιακόπουλου, το άφθονο εις βάρος του μπουγέλο, παρουσία τηλεοπτικών καμερών, για να τιμήσει ένα έθιμο της Βορείου Ελλάδος. Άλλοτε, πρωτοστάτησε στην καύση του βιβλίου «Μν» του κ. Μίμη Ανδρουλάκη μαζί με παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, χαρακτήρισε «επανάσταση» το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 και, τέλος, κατέστησε γνωστές τις απόψεις του περί γενετικής, όταν ξέσπασε η ιστορία με τον Οδυσσέα Τσενάι, με τη φράση «Έλληνας δε γίνεται κανένας, ο Έλληνας γεννιέται».
Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει άλλα τόσα στα ήδη προαναφερθέντα καμώματα του κ. Νομάρχη και η λίστα δεν θα είχε τελειωμό, λαμβανομένου υπόψη ότι ο εν λόγω πολιτικός άρχων της Θεσσαλονίκης συνηθίζει να προβάλλει τον εαυτό του με κάθε μέσο.
Όσοι πιστεύουν ότι η παρουσία και παραμονή του Νομάρχη Θεσσαλονίκης, κ. Ψωμιάδη, στην πρώτη θέση στη λίστα των αγαπημένων των Μ.Μ.Ε. αποτελεί την απόδειξη ότι η Ελλάδα είναι η χώρα του παραλόγου, ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Διότι ο κ. Νομάρχης όχι μόνο έχει πετύχει, ώστε να πρωταγωνιστήσει στην πολιτική σκηνή του δεύτερου σε μέγεθος Δήμου της χώρας αλλά έχει καταφέρει να εκφράσει με τον τρόπο του και το συντηρητικότερο κομμάτι της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνοι, δεν μπορεί να πιστωθεί μια ολόκληρη πόλη τον υποπίπτοντα πολλές φορές σε γραφικότητες κ. Νομάρχη αλλά η αδυναμία της τοπικής κοινωνίας να αναδείξει μια προσωπικότητα, που θα μπορούσε να αποτελέσει τον κυματοθραύστη στο φαινόμενο αυτό, είτε μιλάμε σε επίπεδο τοπικών κομματικών οργανώσεων είτε σε επίπεδο απλών πολιτών, σαφώς και δεν μπορεί να καταλογιστεί στα θετικά μιας πόλης, που μέχρι και πριν από λίγα έτη φημιζόταν για την ανεκτικότητα και το ανοικτό μυαλό των κατοίκων της, στοιχεία, που δε χαρακτηρίζουν τον κ. Νομάρχη.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Νομάρχης πέτυχε όχι μόνο να εκφράσει την ,όχι πάντα αδικαιολόγητη, διαμαρτυρία των κατοίκων της πόλης αυτής για την πολιτική της κεντρικής εξουσίας αλλά και να τη μονοπωλήσει. Αν και αρκετοί κάτοικοι της πόλεως αυτής, ήτοι δυνάμει ψηφοφόροι του κ. Ψωμιάδη, διαφωνούν κάθετα με τις ενέργειές του αλλά και με την απουσία ουσιαστικού έργου εκ μέρους του καθ’ όλη τη θητεία του ως Νομάρχη Θεσσαλονίκης, εν τούτοις δεν έχουν μπορέσει να συστήσουν ένα αντι-μέτωπο, το οποίο θα μπορούσε να προβάλει κάποιες λύσεις για όσα μειονεκτήματα έχει ο νομός. Και, έτσι, η θητεία του κ. Νομάρχη συνεχίζεται απρόσκοπτα, στερούμενη μεν λύσεων για τα προβλήματα του νομού αλλά γεμάτη από «πυροτεχνήματα». Όσοι «παλαιοελλαδίτες», όπως ο υποφαινόμενος, έζησαν στην πόλη αυτή, θα διεπίστωσαν ότι ναι μεν ο κόσμος είναι σαφώς πιο ανοικτός και φιλικός απ’ ό,τι στην Αθήνα, αλλά όποτε η κουβέντα έρχεται στα προβλήματα της Θεσσαλονίκης, τότε πολλοί δε διστάζουν να επιτεθούν με δριμύτητα εναντίον «του κράτους των Αθηνών», που τους έχει, κατά την ταπεινή τους άποψη, παρατήσει αβοήθητους. Και ο κυριότερος εκφραστής αυτής της άποψης είναι ο κ. Νομάρχης, ο πολέμιος των «χαμουτζήδων» και των «φραπεδόμαγκων», όπως αρέσκεται να εμφανίζει τον εαυτό του. Και σε αυτό το σημείο έχει πετύχει, ώστε να τον αγκαλιάσει το μεγαλύτερο μέρος των συντηρητικών ψηφοφόρων της Θεσσαλονίκης.
Ο μέσος κάτοικος της Θεσσαλονίκης, ιδίως αρκετοί παλαιοί κάτοικοί της, διακατέχεται από ένα αίσθημα ανασφάλειας αναφορικά με την πορεία της πόλης τους, νοιώθει ότι η κεντρική εξουσία τον έχει παρατήσει στο έλεος του Θεού και προσπαθεί να τους υποβαθμίσει. Και αυτό το αίσθημα έχει διαχυθεί στις περισσότερες κοινωνικές ομάδες της πόλης, από τους ανώτατους υπαλλήλους έως τους οπαδούς των τοπικών ομάδων και έχει μετατραπεί, μετά από αναπαραγωγή και κατάλληλη ζύμωση επί σειρά ετών στην τοπική κοινωνία, σε μια άναρθρη γενικόλογη και εκφραζόμενη ποικιλοτρόπως και συχνά με εσφαλμένο τρόπο διαμαρτυρία, της οποίας κυριότερος εκφραστής εμφανίζεται, πλέον, ο κ. Νομάρχης Θεσσαλονίκης.
Έπειτα, ο κ. Νομάρχης Θεσσαλονίκης είναι κάτι, ας μου επιτραπεί, σαν τη υποψήφια Αντιπρόεδρο των Ρεπουμπλικανών στις επικείμενες Προεδρικές εκλογές στις Η.Π.Α., κα. Σάρα Πέιλιν. Χωρίς να διαθέτει τα ιδιαίτερα υψηλά προσόντα, εκφράζει με τις ιδέες και τον τρόπο ζωής του ένα μεγάλο μέρος της εκλογικής του περιφέρειας. Λέει αυτά, που θέλουν πολλοί ψηφοφόροι του να ακούσουν. Δεν έχει σημασία, αν αυτά είναι λόγια ουσιώδη ή αν δίνουν λύση στα προβλήματα του κόσμου, αρκεί, που του δημιουργούν μια ευφορία και μια αίσθηση ότι «ο Νομάρχης είναι μαζί μας, γιατί είναι ένας από εμάς». Προβάλλει ένα τρόπο ζωής σαν το δικό τους, μιλάει σαν αυτούς, τους συμπαραστέκεται στον αγώνα τους κατά του «κράτους των Αθηνών»(προφανώς είναι οι μόνοι, που αδικούνται από αυτό). Έχει τις ίδιες συντηρητικές αντιλήψεις με αρκετούς ψηφοφόρους του και δύναται να εκβιάζει το ίδιο του το κόμμα με τις ακραίες αντιλήψεις και ενέργειές του, αφού εξελέγη με σημαντικό ποσοστό, οπότε πάσα αρχή παυσάτω, για να θυμηθούμε και τις δικαιολογίες, με τις οποίες ο Υπουργός Τύπου, κ. Ρουσόπουλος, τον κάλυψε στο παρελθόν.
Και, φυσικά, για να μην είμαστε εντελώς άδικοι, συσπείρωσε πολύ κόσμο υπέρ του, όταν οι συνυποψήφιοί του από τα άλλα κόμματα στις τελευταίες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές επικεντρώθηκαν περισσότερο στα καμώματά του και λιγότερο σε όσα θα μπορούσαν αυτοί να κάνουν στη θέση του ως Νομάρχες Θεσσαλονίκης.
Έτσι, αυτό, που, δυστυχώς, μένει στους ψηφοφόρους του αλλά, κατ’ επέκταση, και στο Νομό Θεσσαλονίκης, είναι ένας πολιτικός, που έχει υιοθετήσει την κακώς εννοούμενη «μαγκιά» ως τρόπο ζωής και έκφρασης, που εξαντλεί την ενεργητικότητά του σε ανούσιες και διχαστικές συχνά κουβέντες αλλά και σε πάσης φύσεως κοινωνικά δρώμενα αλλά, όπως πιστεύουν, αγαπάει και υπερασπίζεται τον τόπο του. Και άσε τη Λίμνη Κορώνεια να ξεραίνεται, παράτα τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης βουτηγμένη στα χρέη, μην ασχολείσαι με τη χωματερή των Ταγαράδων, η οποία δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε ένα νέο Κουρουπητό για τη χώρα μας (ήτοι τσουχτερά πρόστιμα από την Ε.Ε.), αρκεί, που ο κ. Νομάρχης μας αγαπά και μας υπερασπίζεται απέναντι στο «κράτος των Αθηνών».

Διαβάστε, επίσης :
tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14855&m=A34&aa=1 (μια γενική εικόνα των πεπραγμένων του κ. Νομάρχη).