Έχει βραδυάσει εδώ και αρκετή ώρα. Ο καιρός έχει δροσίσει αρκετά, ώστε να μην ειναι, πλέον, απαραίτητο το κλιματιστικό για να γίνει υποφερτή η ατμόσφαιρα. Η δουλειά έχει τελειώσει εδώ και ώρα και υπό τους ήχους του "I might lie"του Άντυ Τέιλορ αναρωτιέμαι τι είναι εκείνο, που μας κάνει να ασχολούμαστε με το ιστολογείν.
Προφανώς δεν είναι ξερά το απωθημένο κάποιων προσώπων, που δεν έγιναν δημοσιογράφοι, όπως διάβασα ή άκουσα κάπου πρόσφατα. Πιθανότατα να υπάρχουν και τέτοια πρόσωπα, 37.000, περίπου, ιστολόγοι υπάρχουν στην Ελλάδα, όλοι οι καλοί χωρούν και όλες οι πιθανότητες παίζουν. Η επιθυμία να ακουστεί η φωνή μας ίσως; Ναι, θα ήταν ένας καλός λόγος αλλά δεν αρκεί, διότι απαιτείται να έχεις πράγματα να πεις και να γνωρίζεις καταστάσεις, ώστε να αναφερθείς σε αυτές, χωρίς να γελοιοποιηθείς, όπως εκείνος ο καλεσμένος στη χτεσινή εκπομπή του κ. Τριανταφυλλόπουλου, που δήλωσε ότι ο Βακ Γκογκ έφαγε το κομμένο αυτί του.
Περισσότερο, φρονώ, είναι η επιθυμία να φωνάξουμε για όσα μας θλίβουν και μας εξοργίζουν. Οι κακές καταστάσεις αφθονούν αλλά όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλοίμονο, δεν έχουμε το προνόμιο να είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο με στραβά και ανάποδα. Δεν έχει νόημα να παραθέσω παραδείγματα λόγων, που προκαλούν αγανάκτηση και στενοχώρια, δεν θα είχε τελειωμό η λίστα. Η ανακάλυψη του ιστολογείν έδωσε φωνή σε όσους θέλουν να δηλώσουν την αντίθεσή τους στην ασχήμια, που τείνει να κυριαρχήσει, και την απάθεια, που διευκολύνει την κυριαρχία της. Άνθρωποι, που θέλουν να προβάλουν τις αναποδιές, που μας επηρεάζουν και να προτείνουν λύσεις για την αντιμετώπισή τους, βρήκαν φωνή χάρη στα ιστολόγια. Σπουδαία και ταλαντούχα μυαλά αξιοποιήθηκαν στην πρόταση ιδεών για ένα καλύτερο αύριο. Ένα νέο μέσο άρχισε να αποκτά ισχύ.
Έπειτα, η επιθυμία να ενώσουμε τις φωνές μας με όσους δυσανασχετούν με όσα συμβαίνουν γύρω τους δημιούργησε την ενασχόληση με το ιστολογείν. Η μεμονωμένη φωνή δεν έχει κανένα όφελος, αν, όμως, ενωθεί με άλλες φωνές, τότε κάτι μπορεί να γίνει. Και αυτή η δυνατότητα επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων, καταστρώσεως από κοινού σχεδίων για την αντιμετώπιση προβλημάτων, υποβολής προτάσεων για διάφορα θέματα λειτούργησε ως κίνητρο για την ανάπτυξη του ιστολογείν. Η κινητοποίηση για τη διάσωση της Πάρνηθας απέδειξε ότι μέσα από το νέο αυτό μέσο μπορούν να γίνουν πράγματα.
Φυσικά, δε λείπουν και εκείνα τα ιστολόγια, που, εκτός από προβληματισμό, ενημερώνουν για ποικίλα θέματα, δείχνουν τι συμβαίνει μακρυά από εμάς, αμφισβητούν καταστάσεις, θέτουν προβληματισμούς και, γενικά, ανοίγουν ορίζοντες. Πρόκειται για πολύτιμα βοηθήματα για όποιον θέλει να διευρύνει τους ορίζοντές του. Φυσικά, δεν αρκούν, απαιτείται και η βοήθεια των βιβλίων αλλά και μόνο η παραπομπή σε αυτά καταδεικνύει τη βοήθεια και εδώ του ιστολογείν.
Θα μπορούσα να προβάλω και άλλα επιχειρήματα για τη σημασία των ιστολογίων σήμερα αλλά νομίζω ότι οι παραπάνω είναι οι κυριότεροι λόγοι. Και αρκούν, ώστε να συνεχίσει κανείς την περιήγησή του στην άγνωστη γη του ιστολογείν.
6 σχόλια:
Παντως ειναι πολυ περιορισμένο στην Ελλάδα σε σχέση με αλλού, γενικά η χρήση των υπολογιστών και του ιντερνετ ειναι απαράδεκτα περιορισμένη. Και δεν εννοω ως χρήση των υπολογιστών τα παιχνίδια και τα τσατ των εφήβων, ούτε βέβαια τη διαδικτυακή πορνεία. Οι μορφωμένοι άνθρωποι θα έπρεπε ΟΛΟΙ να αξιοποιούν στη ζωή τους τον υπολογιστή. Κι όμως ακούω σοβαρες απόψεις ότι είναι "άχρηστος" (!), το πολυ πολύ να τον χρησιμοποιούν ως γραφομηχανή για καμιά "εργασία". Στο μεταξυ συνεχίζουν να "ενημερώνονται" από τα ανεκδιήγητα δελτία "ειδήσεων", τα "ηλιοβασιλέματα της ενημερωσης", που λέει και ο Τζιμάκος. Σοβαροί Έλληνες συγγραφείς έχουν δηλώσει δημόσια ότι δεν θέλουν ούτε να ακούν για ίντερνετ! Ακατανόητο!
@ pellegrina
Είναι, πράγματι, πολύ περιορισμένη η χρήση του Διαδικτύου στην Ελλάδα, ίσως διότι ο κόσμος εμπιστεύεται ακόμα τις συμβατικές μορφές ενημέρωσης, όπως είναι οι εφημερίδες, ή κρίνει ότι το Διαδίκτυο δεν έχει να του προσφέρει τίποτα. Φταίει και το γεγονός ότι πολύς κόσμος ταυτίζει το Διαδίκτυο και, ιδίως, τα ιστολόγια με καταστάσεις, τύπου press-gr, που λειτουργούν αρνητικά για τους λοιπούς ιστολόγους. Σιγά-σιγά, όμως, θα αποδεχθούν τη χρησιμότητα του Διαδικτύου.
Ποιούς συγγραφείς εννοείς; Θα ήθελα να ξέρω από περιέργεια.
Θυμάμαι οτι ειχα διαβασει μια τετοια δήλωση του Μένη Κουμανταρέα, αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι καθόλου πού. Όμως, πέρα από αυτό, το γεγονός ότι το πλήθος των εν ζωή γνωστών και πολύ γνωστών ελληνικών ονομάτων απουσιάζει από το διαδίκτυο (πράγμα που δεν συμβαίνει σχεδόν με κανένα ξένο συγγραφέα) νομίζω δείχνει τη στάση. Προσωπικά θα απολάμβανα πολύ μια ιστοσελίδα της Μάρως Δούκα ή της Ζυράνας Ζατέλη (που να την επιμελούνται οι ίδιες, όχι φτιαγμένη από επαγγελματίες ή από θαυμαστές). Άλλωστε μια ιστοσελίδα είναι μια μικρή δημιουργία, λογικά θα έπρεπε να έλκει ως ιδέα ένα δημιουργό. Ακόμα και η Σώτη δεν έχει!(πράγμα που μου κανει μεγάλη εντύπωση!)
@ pellegrina
Νομίζω ότι θα δούμε και αρκετούς, ακόμα, συγγραφεις στο Διαδίκτυο με δικές τους σελίδες, τουλάχιστον το εύχομαι. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή αρκετοί συγγραφείς είναι επιφυλακτικοί με τη σύγχρονη τεχνολογία. Νομίζω σε κάποιο πεζό του ο Γιώργος Ιωάννου μιλούσε για τα πλεονεκτήματα του γραπτού λόγου σε σχέση με αυτό, που παράγεται από μηχανικά μέσα π.χ. τις γραφομηχανές της εποχής του. Αν ζούσε σήμερα, νομίζω ότι σταδιακά θα άλλαζε γνώμη.
Για να επανελθουμε στα ιστολογια, όπως θα παρατηρησατε ισως εγω δεν εχω ιστολόγιο (είμαι πελεγκρίνα, περιπλανώμενη) κι ο λογος ειναι οτι δεν ξερω τι να (πρωτο)γράψω! Μου αρεσουν ομως πολυ. Υπαρχουν ιστολόγια απο τα οποια ενημερωνομαι και άλλα που με διασκεδαζουν. Αντιθετως, δεν ανοιγω σχεδον ποτε την τηλεόραση. Βρισκω τη διαφορα αναμεσα στα δυο μεσα τεραστια και πιστευω οτι στην Ελλαδα το θεμα εχει ήδη παρει κακο δρόμο: αυτόν της γραφειοκρατίας, του σχολικού μαθήματος (γιατί να ειναι σχολικό μάθημα με βαθμό η χρήση υπολογιστών;) της τυπικής επιμόρφωσης με σεμινάρια (που μεχρι να ολοκληρωθούν το περιεχόμενό τους ειναι εντελώς απαρχαιωμένο και ανεφάρμοστο) και της αντίδρασης των δημοσίων υπαλλήλων που βολεύονται τοσα χρονια στο χαρτομάνι (και την τυραννία του πολίτη μέσω αυτού). Σε λίγο θα ειμαστε απο τους τελευταιους στον πλανητη φοβάμαι, εκτος αν τελικά σωσει την κατασταση η γενιά που τωρα εκπαιδεύεται (και καλά κάνει) με τη Λάρα Κροφτ.
Ενα αλλο σχετικό θεμα ειναι η δυνατότητα της ανωνυμίας. Προσωπικά, αν υπέγραφα με το όνομά μου θα πρόσεχα περισσότερο τι λέω (φυσικό) κι αυτό θα μου αφαιρούσε διασκέδαση, γι αυτο δεν θα το κάνω. Αν όμως είχα ένα μπλογκ σοβαρό, ως δημόσιο πρόσωπο (όλοι είμαστε δημόσια πρόσωπα, βάσει, το λιγότερο, του επαγγέλματός μας) τότε θα ήταν επώνυμο. Είναι δηλαδή δύο διαφορετικά, ξεχωριστά πράγματα, κι αυτη ειναι αλλη μια δυνατότητα που σου δινει το μέσον. Αρκεί να εισαι και λίγο ..παιχνιδιάρης.
@ pellegrina
Απ'όσα έχεις,κατά καιρούς, γράψει στο ιστολόγιό μου, μπορώ να πω ότι θα μπορούσες να γράψεις για πολλά και διάφορα θέματα. Παρακολουθώ τηλεόραση, διότι θεωρώ ότι υπάρχουν, ακόμα, αρκετές εκπομπές, που αξίζουν τον κόπο. Περαιτέρω, η χρήση της τεχνολογίας στη χώρα μας γίνεται με αργά βήματα αλλά κάποια στιγμή αυτό θα διορθωθεί.Δεν απελπίζομαι, όλα κάποια στιγμή προχωρούν. Τώρα, αναφορικά με την ανωνυμία, το ιστολογείν μου δίνει τη δυνατότητα να γράφω χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο αλλά με την δέουσα προσοχή, ώστε να μη θίξω κανένα απ' όσους δεν το αξίζουν. Το ιστολογείν μου χαρίζει στιγμές χαλάρωσης, ενημέρωσης, γνωριμιών και πολλών άλλων.Και πολλά άλλα θα μου χαρίσει, ελπίζω, στο μέλλον, όπως και όλο το Διαδίκτυο.
Δημοσίευση σχολίου