Ο "μπαμπούλας" των ξένων

Αν έχετε αποπειραθεί να μετρήσετε, πόσες φορές έχετε ακούσει, μετά από ένα δυσάρεστο συμβάν στην Ελλάδα, να λέγεται η φράση «Θα γελάνε μαζί μας στο εξωτερικό» ή «ρεζίλι θα γίνουμε έξω» ή πάσα παρόμοια πρόταση, σίγουρα θα έχετε χάσει το λογαριασμό. Είναι, άλλωστε, τόσα τα παράδοξα περιστατικά στη χώρα μας, που είναι λογικό να μην μπορεί εύκολα να τα καταμετρήσει ακόμα και ο πιο ανεπτυγμένος νους.
Ωστόσο, προσωπικά προβληματίζομαι, όταν ακούω αυτή τη φράση ή παρόμοιες αυτής. Πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί την εύκολη εξωτερίκευση του θυμικού μας και δε συνοδεύεται, συνήθως, από κάποιες ενέργειες, οι οποίες θα καταδείξουν ότι είμαστε διατεθειμένοι ως λαός να μην επαναλάβουμε κάποια λάθη μας, γεννά εύκολα την απορία, αν θα μας απασχολούσε το ίδιο ένα δυσάρεστο συμβάν στην περίπτωση, που δεν θα έκανε αίσθηση στο εξωτερικό. Με άλλα λόγια, αν ένα περιστατικό δε θεωρούνταν άξιο λόγου εκτός Ελλάδος, θα θεωρούσαμε άξιους μομφής τους δράστες του;
Νομίζω ότι αυτή η λογική, η οποία έχει διαπεράσει όλα τα κοινωνικά στρώματα της χώρας μας αποδεικνύει ότι ίσως δεν είμαστε άξιοι να βελτιώσουμε κάτι στην Ελλάδα, αν δεν υπάρχει ο «μπαμπούλας» των ξένων. Ο ξένος αποτελεί το κίνητρο, υποτίθεται, ώστε να σοβαρευτούμε στην καθημερινότητά μας και να λύσουμε τα προβλήματα του τόπου. Η έλευση των ξένων με την ΕΟΚ, όπως έλεγαν παλαιότερα, θεωρήθηκε η λύση στα προβλήματα του τόπου, διότι αυτοί θα έβλεπαν «τα χάλια μας» και θα μας ανάγκαζαν να σοβαρευτούμε. Αν, τώρα, ο στόχος επετεύχθη, μετά από 27 χρόνια στην Ενωμένη Ευρώπη, αυτό χωράει πολλή συζήτηση. Πάντως, το φόβητρο του ξένου εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως δηλωτικό της σοβαρότητας ενός θέματος στη χώρα μας.
Την αφορμή για το σχόλιο αυτό την έδωσε μια ανάρτηση στο ιστολόγιο του linguafranca, όπου γινόταν αναφορά στην ενέργεια δύο συμπολιτών μας (τρομάρα τους), οι οποίοι είχαν δέσει τρεις νεκρές αλεπούδες με σκοινί στο μηχανάκι τους και τις έσερναν για αρκετά χιλιόμετρα σε κάποιο δρόμο. Βέβαια, η ανάρτηση αυτή αποτελούσε αναπαραγωγή ενός θέματος από άλλο ιστολόγιο, πράγμα, που γινόταν αμέσως γνωστό και εκεί στο άλλο ιστολόγιο αναφερόταν ότι «οι τουρίστες έχουν φρικάρει τελείως». Ίσως και να κάνω λάθος, διότι και οι Έλληνες κάνουμε τουρισμό (ίσως με περισσότερη διάρκεια από το συνηθισμένο αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) αλλά επειδή είθισται να αναφερόμαστε σε ξένους, όταν γίνεται λόγος για τουρίστες, θεώρησα ότι γινόταν αναφορά σε ξένους τουρίστες, οι οποίοι συνήθως είναι περισσότερο φιλόζωοι από εμάς.
Άραγε πότε θα σοβαρευτούμε χωρίς φόβητρα και ξένους;