Η περίοδος των διακοπών αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για τα ημεδαπά Μ.Μ.Ε. να ξιφουλκήσουν κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας στο χώρο του ελληνικού τουρισμού), ότι η ακρίβεια στα ελληνικά νησιά έχει φτάσει στο απροχώρητο, ότι μια ελληνική τετραμελής οικογένεια χρειάζεται να δαπανήσει ένα μηνιάτικο, για να πάει στη Ρόδο, ότι η μικρή φιάλη νερού στη Μύκονο έχει φτάσει στα 2 ευρώ κ.λπ.. Φυσικά, δεν έχουν άδικο σε πολλές περιπτώσεις, αφού είναι δεδομένα τα περιστατικά αισχροκέρδειας, που όλοι μας λίγο πολύ έχουμε αντιμετωπίσει. Ωστόσο, αφενός είναι δεδομένη η υπερβολή, που συχνά χαρακτηρίζει τους εκπροσώπους των Μ.Μ.Ε., αφετέρου εκφράζουν μια λογική νεοελληνική, που δικαιώνει όσους χαρακτηρίζουν τη χώρα μας ως τη χώρα του παραλόγου.
Φυσικά, όλοι μας έχουμε να διηγηθούμε μια ιστορία αισχροκέρδειας σε κάποιο δημοφιλή στους τουρίστες προορισμό. Το ζήτημα είναι, όμως, αν πραγματικά ενδιαφέρεται ο νεοέλληνας για την πάταξη της αισχροκέρδειας στη χώρα μας. Η πρόσφατη διαμαρτυρία-συλλαλητήριο, που διοργανώθηκε στην Αθήνα από διάφορες καταναλωτικές ενώσεις και με τη συμμετοχή των Γ.Σ.Ε.Ε. και Α.Δ.Ε.Δ.Υ., με αφορμή την εν γένει ακρίβεια των καιρών μας, δεν είχε ακριβώς το ποθητό αποτέλεσμα, ήτοι μια μαζικότητα, που θα κατεδείκνυε ότι υπάρχει ένα ισχυρό καταναλωτικό κίνημα στην Ελλάδα. Απεναντίας, κατέδειξε ότι ο νεοέλληνας όχι μόνο αδιαφορεί για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας αλλά προτιμά να επαφεθεί στην καλή προαίρεση του ελληνικού κράτους για την πάταξή τους. Μποϋκοτάζ στα ακριβά γάλατα κήρυξαν κάποιες καταναλωτικές οργανώσεις το καλοκαίρι; Ε, σιγά μη στερηθεί ο συμπολίτης μας το γάλα για τον πρωινό φραπέ του, δύο-δύο τα ακριβά γάλατα στο καλάθι της νοικοκυράς, όπως σωστά διάβασα σε κάποιο ιστολόγιο.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα δημοφιλή τουριστικά θέρετρα της χώρας μας. Η ακρίβεια σε βαθμό αισχροκέρδειας βγάζει μάτι εδώ και καιρό αλλά εξακολουθούμε να τα επισκεπτόμαστε μαζικά, ως εάν να στερούνταν η χώρα μας άλλων προορισμών για τουρισμό. Ανέβηκε η τιμή των εισιτηρίων στα καράβια; Ε και, σκέφτηκαν πολλοί νεοέλληνες, γουστάρουμε το Χ δημοφιλή νησιωτικό προορισμό. Και μετά φώναζαν για τα πανάκριβα εισιτήρια αλλά και για τις
καθυστερήσεις των πλοίων.
Δυστυχώς, ο νεοέλληνας διακατέχεται από ένα πρωτοφανή και ανεξήγητο στους τρίτους μαζοχισμό. Δεν τον ενδιαφέρει να οργανωθεί, ώστε να χτυπήσει την ακρίβεια. Προτιμά να την υφίσταται, διότι αρνείται να στερηθεί τις διακοπές του στο «μοδάτο» μέρος, άσε που δε θα μπορεί να πει το χειμώνα ότι πήγε σε κάποιο άγνωστο μέρος για διακοπές, χωρίς να τον κοιτάξει με απορία ο κάθε ανόητος, που εκτός από το Χ και τον Ψ προορισμό, δε γνωρίζει άλλο προορισμό διακοπών «της προκοπής». Να έχουμε να λέμε ότι πήγαμε ή πηγαίνουμε τακτικά στο Χ προορισμό, τι ωραία εντύπωση! Και πόσα στόματα θα μείνουν ορθάνοιχτα!
Και να υποθέσει κανείς ότι ήταν ο πρώτος, που την πάτησε έτσι; Μα προηγήθηκαν χιλιάδες άλλοι τουρίστες, που με την ίδια αμεριμνησία επισκέφτηκαν το Χ δημοφιλή προορισμό και υπέστησαν το μαρτύριο της εκδοράς. Δεν τον ενδιέφερε να ρωτήσει, για να μάθει; Μπα, θα με μπερδέψουν χειρότερα, σκέφτηκε, και πήγε σαν πρόβατο επί σφαγή. Και ίσως πει ότι δεν είχε χρόνο να το ψάξει καλύτερα.
Υπάρχει, βέβαια, και η άποψη ότι και ο Χ προορισμός διακοπών αποτελεί τμήμα της Ελλάδος και δεν πρέπει κανένας να το στερηθεί. Καμμία αντίρρηση αλλά με ποιες προϋποθέσεις θα τον επισκεφτώ; Με τη χωριάτικη στα 15 ευρώ και το ενοικιαζόμενο δωμάτιο στα 120 ευρώ; Και να τα βάζω μετά με το ελληνικό κράτος, που δεν τιμωρεί τις ληστρικές τουριστικές επιχειρήσεις; Λυπάμαι αλλά εγώ και πολλοί άλλοι εξεθρέψαμε αυτό το αδιάφορο ελληνικό κράτος με την ανοχή μας, οπότε είναι μάλλον θράσος να του ζητάμε τώρα να ξυπνήσει. Εκτός των άλλων, σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς ζούμε, ας πάψουμε να κλαψουρίζουμε για τις υψηλές τιμές στα πιο πολυσύχναστα τουριστικά μέρη. Γι’ αυτό είναι εκεί ψηλά οι τιμές, διότι τα μέρη αυτά είναι πολυσύχναστα, ήτοι οι άμυαλοι συμπολίτες μας συντηρούν με τον οβολό τους αυτή την κατάσταση. Ενώ, αν κόβαμε μαχαίρι το πολυσύχναστο αλλά πανάκριβο μέρος, θα αναγκάζονταν οι μαγαζάτορες, ξενοδόχοι κ.λπ. να κατεβάσουν τις τιμές.
Μα γιατί να μην καταγγέλλονται αυτά τα περιστατικά αισχροκέρδειας, θα αναρωτηθεί κάποιος. Συμφωνώ ότι έτσι πρέπει να γίνεται, αν, φυσικά, έχουμε την υπομονή να τρέχουμε σε υπηρεσίες, να υποβάλλουμε καταγγελίες και αγωγές κ.λπ. μεμονωμένα. Διότι οι μεμονωμένες καταγγελίες θα έχουν και μεμονωμένα αποτελέσματα, ήτοι δεν θα γίνουν γνωστά σε κανένα και, εκ του λόγου αυτού, δεν θα ιδρώσει το αυτί του άπληστου επιχειρηματία. Χώρια, που θα πρέπει να εξοπλιστείτε με ιώβειο υπομονή, διότι τα αποτελέσματα μιας καταγγελίας δεν έρχονται σε μια ημέρα. Έπειτα, σε αρκετά δημοφιλή στους τουρίστες μέρη υπάρχουν και οι μηχανισμοί κουκουλώματος τέτοιων περιστατικών. Η τουριστική αστυνομία θα αργήσει να έλθει, διότι δεν υπάρχουν αστυνομικοί διαθέσιμοι (και αυτό είναι πραγματικότητα), ο μαγαζάτορας θα διαμαρτυρηθεί ότι είδατε τις τιμές, αν δεν σας άρεσε, ας μην παραγγέλνατε (και δεν έχει και πολύ άδικο, μεταξύ μας) και η ιστοσελίδα του Ε.Ο.Τ., όπου υπάρχει χώρος εγγραφής των σχετικών παραπόνων, αποτελεί terra incognita για τη συντριπτική πλειοψηφία των κοπτόμενων κατά τα άλλα για την ακρίβεια Ελλήνων και με αμφισβητούμενη αποτελεσματικότητα, όπως και όλος ο Ε.Ο.Τ.
Και που θα βρούμε, ρε μεγάλε το χρόνο να ψάξουμε τι παγίδες να αποφύγουμε και ποια μέρη της Ελλάδος είναι φτηνά, θα απαντήσει κάποιος. Ελάτε τώρα, 2-3 μέρες ψάξιμο και από 2-3 ώρες την ημέρα να αφιερώσετε και θα βρείτε προσφορές, που δεν τις φανταζόσαστε, εκτός αν ανήκετε στους οπαδούς των βασανιστηρίων και απλά έχετε στυλώσει τα ποδάρια σας για τον Χ πανάκριβο προορισμό, οπότε τα θέλετε και τα παθαίνετε.
Και μη βιαστείτε να αναπολήσετε την εποχή, που ο Έλληνας έκανε διακοπές για ένα μήνα, διότι εκείνη την εποχή πήγαινε στο χωριό του, έμενε στο πατρικό του σπίτι (άρα είχε μηδενικά έξοδα διαμονής), έτρωγε στο σπίτι του (επομένως, δεν ξόδευε φράγκο στις ταβέρνες και τα εστιατόρια), κολυμπούσε στην παραλία του χωριού του ή στην κοντινότερη παραλία, όπου πήγαινε με τα πόδια του και το βράδυ πήγαινε στο καφενείο του χωριού για κανένα κρασάκι (τώρα, αν δεν πιεί το απεριτίφ πριν το φαγητό και το ουίσκυ μετά, θα θεωρήσει ότι στερείται και στις διακοπές δεν πρέπει να στερούμαστε). Συνολικά, είχε πολύ μικρά έξοδα, γι’ αυτό και άραζε για ένα μήνα εκεί. Ήταν άλλες εποχές, που ούτε ο νεοέλληνας μεγαλοπιανόταν ούτε, βέβαια, οι τουριστικοί προορισμοί είχαν ξεφύγει τόσο πολύ.
Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα λαό, που έμαθε να τα περιμένει όλα από το αδιάφορο κράτος, που ο ίδιος ανέχθηκε τόσα χρόνια να τον εξουσιάζει, και ουδέποτε οργανώθηκε, ώστε να αποφεύγει τις παγίδες των διακοπών; Και τι παραπάνω να περιμένουμε απ’ όσους φωνάζουν στα κανάλια για την ακρίβεια, όχι επειδή θέλουν την αντιμετώπισή της από το κρατικό μηχανισμό σε κάθε τομέα της οικονομίας αλλά επειδή θέλουν να συνεχίσουν να επισκέπτονται το «μοδάτο» μέρος με καλύτερες τιμές; Μάλλον την επανάληψη των οιμωγών των, δήθεν, κοπτόμενων για την ακρίβεια παρουσιαστών και δημοσιογράφων κάποιων Μ.Μ.Ε. αλλά και των διαμαρτυριών των, δήθεν, έκπληκτων με την ακρίβεια ημεδαπών τουριστών!
Υ.Γ. Για να μην παριστάνω τον ξύπνιο, την έχω πατήσει και εγώ αρκετές φορές με την ακρίβεια σε κάποια μέρη της Ελλάδος. Αλλά από τότε δεν ξαναπάτησα, όπου δεν με σεβάστηκαν. Και σας πληροφορώ ότι δεν μου έλειψαν καθόλου αυτά τα μέρη.
Φυσικά, όλοι μας έχουμε να διηγηθούμε μια ιστορία αισχροκέρδειας σε κάποιο δημοφιλή στους τουρίστες προορισμό. Το ζήτημα είναι, όμως, αν πραγματικά ενδιαφέρεται ο νεοέλληνας για την πάταξη της αισχροκέρδειας στη χώρα μας. Η πρόσφατη διαμαρτυρία-συλλαλητήριο, που διοργανώθηκε στην Αθήνα από διάφορες καταναλωτικές ενώσεις και με τη συμμετοχή των Γ.Σ.Ε.Ε. και Α.Δ.Ε.Δ.Υ., με αφορμή την εν γένει ακρίβεια των καιρών μας, δεν είχε ακριβώς το ποθητό αποτέλεσμα, ήτοι μια μαζικότητα, που θα κατεδείκνυε ότι υπάρχει ένα ισχυρό καταναλωτικό κίνημα στην Ελλάδα. Απεναντίας, κατέδειξε ότι ο νεοέλληνας όχι μόνο αδιαφορεί για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας αλλά προτιμά να επαφεθεί στην καλή προαίρεση του ελληνικού κράτους για την πάταξή τους. Μποϋκοτάζ στα ακριβά γάλατα κήρυξαν κάποιες καταναλωτικές οργανώσεις το καλοκαίρι; Ε, σιγά μη στερηθεί ο συμπολίτης μας το γάλα για τον πρωινό φραπέ του, δύο-δύο τα ακριβά γάλατα στο καλάθι της νοικοκυράς, όπως σωστά διάβασα σε κάποιο ιστολόγιο.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα δημοφιλή τουριστικά θέρετρα της χώρας μας. Η ακρίβεια σε βαθμό αισχροκέρδειας βγάζει μάτι εδώ και καιρό αλλά εξακολουθούμε να τα επισκεπτόμαστε μαζικά, ως εάν να στερούνταν η χώρα μας άλλων προορισμών για τουρισμό. Ανέβηκε η τιμή των εισιτηρίων στα καράβια; Ε και, σκέφτηκαν πολλοί νεοέλληνες, γουστάρουμε το Χ δημοφιλή νησιωτικό προορισμό. Και μετά φώναζαν για τα πανάκριβα εισιτήρια αλλά και για τις
καθυστερήσεις των πλοίων.
Δυστυχώς, ο νεοέλληνας διακατέχεται από ένα πρωτοφανή και ανεξήγητο στους τρίτους μαζοχισμό. Δεν τον ενδιαφέρει να οργανωθεί, ώστε να χτυπήσει την ακρίβεια. Προτιμά να την υφίσταται, διότι αρνείται να στερηθεί τις διακοπές του στο «μοδάτο» μέρος, άσε που δε θα μπορεί να πει το χειμώνα ότι πήγε σε κάποιο άγνωστο μέρος για διακοπές, χωρίς να τον κοιτάξει με απορία ο κάθε ανόητος, που εκτός από το Χ και τον Ψ προορισμό, δε γνωρίζει άλλο προορισμό διακοπών «της προκοπής». Να έχουμε να λέμε ότι πήγαμε ή πηγαίνουμε τακτικά στο Χ προορισμό, τι ωραία εντύπωση! Και πόσα στόματα θα μείνουν ορθάνοιχτα!
Και να υποθέσει κανείς ότι ήταν ο πρώτος, που την πάτησε έτσι; Μα προηγήθηκαν χιλιάδες άλλοι τουρίστες, που με την ίδια αμεριμνησία επισκέφτηκαν το Χ δημοφιλή προορισμό και υπέστησαν το μαρτύριο της εκδοράς. Δεν τον ενδιέφερε να ρωτήσει, για να μάθει; Μπα, θα με μπερδέψουν χειρότερα, σκέφτηκε, και πήγε σαν πρόβατο επί σφαγή. Και ίσως πει ότι δεν είχε χρόνο να το ψάξει καλύτερα.
Υπάρχει, βέβαια, και η άποψη ότι και ο Χ προορισμός διακοπών αποτελεί τμήμα της Ελλάδος και δεν πρέπει κανένας να το στερηθεί. Καμμία αντίρρηση αλλά με ποιες προϋποθέσεις θα τον επισκεφτώ; Με τη χωριάτικη στα 15 ευρώ και το ενοικιαζόμενο δωμάτιο στα 120 ευρώ; Και να τα βάζω μετά με το ελληνικό κράτος, που δεν τιμωρεί τις ληστρικές τουριστικές επιχειρήσεις; Λυπάμαι αλλά εγώ και πολλοί άλλοι εξεθρέψαμε αυτό το αδιάφορο ελληνικό κράτος με την ανοχή μας, οπότε είναι μάλλον θράσος να του ζητάμε τώρα να ξυπνήσει. Εκτός των άλλων, σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς ζούμε, ας πάψουμε να κλαψουρίζουμε για τις υψηλές τιμές στα πιο πολυσύχναστα τουριστικά μέρη. Γι’ αυτό είναι εκεί ψηλά οι τιμές, διότι τα μέρη αυτά είναι πολυσύχναστα, ήτοι οι άμυαλοι συμπολίτες μας συντηρούν με τον οβολό τους αυτή την κατάσταση. Ενώ, αν κόβαμε μαχαίρι το πολυσύχναστο αλλά πανάκριβο μέρος, θα αναγκάζονταν οι μαγαζάτορες, ξενοδόχοι κ.λπ. να κατεβάσουν τις τιμές.
Μα γιατί να μην καταγγέλλονται αυτά τα περιστατικά αισχροκέρδειας, θα αναρωτηθεί κάποιος. Συμφωνώ ότι έτσι πρέπει να γίνεται, αν, φυσικά, έχουμε την υπομονή να τρέχουμε σε υπηρεσίες, να υποβάλλουμε καταγγελίες και αγωγές κ.λπ. μεμονωμένα. Διότι οι μεμονωμένες καταγγελίες θα έχουν και μεμονωμένα αποτελέσματα, ήτοι δεν θα γίνουν γνωστά σε κανένα και, εκ του λόγου αυτού, δεν θα ιδρώσει το αυτί του άπληστου επιχειρηματία. Χώρια, που θα πρέπει να εξοπλιστείτε με ιώβειο υπομονή, διότι τα αποτελέσματα μιας καταγγελίας δεν έρχονται σε μια ημέρα. Έπειτα, σε αρκετά δημοφιλή στους τουρίστες μέρη υπάρχουν και οι μηχανισμοί κουκουλώματος τέτοιων περιστατικών. Η τουριστική αστυνομία θα αργήσει να έλθει, διότι δεν υπάρχουν αστυνομικοί διαθέσιμοι (και αυτό είναι πραγματικότητα), ο μαγαζάτορας θα διαμαρτυρηθεί ότι είδατε τις τιμές, αν δεν σας άρεσε, ας μην παραγγέλνατε (και δεν έχει και πολύ άδικο, μεταξύ μας) και η ιστοσελίδα του Ε.Ο.Τ., όπου υπάρχει χώρος εγγραφής των σχετικών παραπόνων, αποτελεί terra incognita για τη συντριπτική πλειοψηφία των κοπτόμενων κατά τα άλλα για την ακρίβεια Ελλήνων και με αμφισβητούμενη αποτελεσματικότητα, όπως και όλος ο Ε.Ο.Τ.
Και που θα βρούμε, ρε μεγάλε το χρόνο να ψάξουμε τι παγίδες να αποφύγουμε και ποια μέρη της Ελλάδος είναι φτηνά, θα απαντήσει κάποιος. Ελάτε τώρα, 2-3 μέρες ψάξιμο και από 2-3 ώρες την ημέρα να αφιερώσετε και θα βρείτε προσφορές, που δεν τις φανταζόσαστε, εκτός αν ανήκετε στους οπαδούς των βασανιστηρίων και απλά έχετε στυλώσει τα ποδάρια σας για τον Χ πανάκριβο προορισμό, οπότε τα θέλετε και τα παθαίνετε.
Και μη βιαστείτε να αναπολήσετε την εποχή, που ο Έλληνας έκανε διακοπές για ένα μήνα, διότι εκείνη την εποχή πήγαινε στο χωριό του, έμενε στο πατρικό του σπίτι (άρα είχε μηδενικά έξοδα διαμονής), έτρωγε στο σπίτι του (επομένως, δεν ξόδευε φράγκο στις ταβέρνες και τα εστιατόρια), κολυμπούσε στην παραλία του χωριού του ή στην κοντινότερη παραλία, όπου πήγαινε με τα πόδια του και το βράδυ πήγαινε στο καφενείο του χωριού για κανένα κρασάκι (τώρα, αν δεν πιεί το απεριτίφ πριν το φαγητό και το ουίσκυ μετά, θα θεωρήσει ότι στερείται και στις διακοπές δεν πρέπει να στερούμαστε). Συνολικά, είχε πολύ μικρά έξοδα, γι’ αυτό και άραζε για ένα μήνα εκεί. Ήταν άλλες εποχές, που ούτε ο νεοέλληνας μεγαλοπιανόταν ούτε, βέβαια, οι τουριστικοί προορισμοί είχαν ξεφύγει τόσο πολύ.
Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα λαό, που έμαθε να τα περιμένει όλα από το αδιάφορο κράτος, που ο ίδιος ανέχθηκε τόσα χρόνια να τον εξουσιάζει, και ουδέποτε οργανώθηκε, ώστε να αποφεύγει τις παγίδες των διακοπών; Και τι παραπάνω να περιμένουμε απ’ όσους φωνάζουν στα κανάλια για την ακρίβεια, όχι επειδή θέλουν την αντιμετώπισή της από το κρατικό μηχανισμό σε κάθε τομέα της οικονομίας αλλά επειδή θέλουν να συνεχίσουν να επισκέπτονται το «μοδάτο» μέρος με καλύτερες τιμές; Μάλλον την επανάληψη των οιμωγών των, δήθεν, κοπτόμενων για την ακρίβεια παρουσιαστών και δημοσιογράφων κάποιων Μ.Μ.Ε. αλλά και των διαμαρτυριών των, δήθεν, έκπληκτων με την ακρίβεια ημεδαπών τουριστών!
Υ.Γ. Για να μην παριστάνω τον ξύπνιο, την έχω πατήσει και εγώ αρκετές φορές με την ακρίβεια σε κάποια μέρη της Ελλάδος. Αλλά από τότε δεν ξαναπάτησα, όπου δεν με σεβάστηκαν. Και σας πληροφορώ ότι δεν μου έλειψαν καθόλου αυτά τα μέρη.
8 σχόλια:
Γεια. Κάτι παρεμφερές: Γιατί στην Ελλάδα, πλην ελαχίστων και πανάκριβων εξαιρέσεων, δεν υπάρχουν μονόκλινα δωμάτια;
@ pellegrina
Γειά σου και σένα, φιλτάτη!Διότι δεν είναι συνηθισμένο ο Έλληνας να κάνει διακοπές μόνος του. Τουλάχιστον αυτή τη δικαιολογία μπορώ να δώσω στην κατάσταση αυτή. Κάποιες φορές μπορεί ο μοναχικός ταξιδιώτης να διαπραγματευεί την τιμή του δίκλινου, ώστε να του το χρεώσουν ως μονόκλινο. Αλλά έχω την αίσθηση ότι οπουδήποτε και αν ταξιδέψει στην Ελλάδα την υψηλή τουριστικά περίοδο, θα του αρνηθούν.
Χάι περιούσιε. Μα και μονος να μην ταξιδεύεις δεν ειναι αραγε βολικότερα για δύο άτομα(οποιασδήποτε σχέσης) δυο μικρά μονόκλινα λόου μπάτζετ, το καθένα με το μπάνιο του κλπ, από ένα "καλύτερο" δίκλινο που διαθέτει τον ίδιο περίπου χώρο με ένα μόνο μπάνιο; Φαίνεται πως μόνο εγώ έχω αυτή την άποψη, γιατί αν ήταν διαδεδομένη θα υπήρχαν μονόκλινα και για τον μοναχικό.
Εννοείται ότι αρνούνται. Για να κάνω διακοπές πληρώνω πάντα ένα στην τιμή των δύο! Μέχρι που σκέφτομαι, μετά μια 25ετια, τη θριαμβευτική επιστροφή μου σε κάμπινγκ! 5 μέρες στο κάμπινγκ και μετα 5 σε λουξ μονόκλινο ισως θα ειναι πιο συναρπαστικα, παρά στα χαζά δωματιάκια με δυο χαζα κρεβατάκια. Τέλος πάντων!
@ pellegrina
Προσωπικά θεωρώ ότι οι διακοπές αποτελούν την αφορμή, ώστε δύο πρόσωπα να έλθουν πιο κοντά το ένα στο άλλο, οπότε στην περίπτωση αυτή η διαμονή τους σε δύο μονόκλινα θεωρώ ότι δεν προάγει την προσέγγισή τους, εκτός αν ζουν μαζί χρόνια, που και πάλι δεν το έχω συνηθίσει ως σκέψη.
Το κάμπινγκ ποτέ δεν μου άρεσε, ίσως διότι έβλεπα τις διακοπές ως τον ορισμό της βολής μου, την οποία το κάμπινγκ δεν μου εξασφαλίζει.
Κύθνος-Τηνος-Σικινος-Αναφη: τα κυκλαδονησια που δεν εχω ακομα πάει. (ξερω, άσχετο, αλλά τι να λεμε και να ξαναλεμε τωρα για δωμάτια κλπ...όλα ωραία ειναι...κι ο Σεπτεμβρης πολυ γλυκος..
@ pellegrina
Ούτε εγώ έχω πάει στα νησιά αυτά. Και άκουσα ότι η Κύθνος είναι μια μαγεία. Και, όντως, ο Σεπτέμβριος είναι πολύ γλυκός αλλά και έχει πολλή δουλειά, οπότε αρκούμαι στη γλύκα του και την ανασκόπηση του καλοκαιριού.
ακούς λ/χ.: ο καφές στα πλοία είναι ακριβός!
Μην πάρετε καφέ στα πλοία! Ούτε τυρόπιττα ούτε τίποτα!
τόσο απλά είναι τα πράγματα!
Ο ελληνας είναι και λίγο βλάξ και τα περιμένει όλα απο τους άλλους
@ ange-ta
Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Παραγγέλνεις κάτι σε ένα καράβι και το πληρώνεις βαπορίσιο(μάλλον η έκφραση αυτή δεν είναι τυχαία). Πηγαίνεις σε ένα μικρό νησί, χωρίς να έχεις γεμίσει το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου σου, και σου φταίει ο τοπικός βενζινάς, που έχει πανάκριβη βενζίνη. Πηγαίνεις για φαγητό στο κοντινότερο στη θάλασσα μαγαζί, που κάνει "μπαμ" ότι είναι ακριβό, και γκρινιάζεις, που το πλήρωσες ακριβά.
Και, όμως, ο Έλληνας θέλει να φάει το κεφάλι του, διότι δεν περιμένει να οργανωθεί, ώστε να προσέχει, αλλά επαφίεται στο αδιάφορο κράτος να του λύσει όλα του τα προβλήματα. Και μετά, κατά την πάγια τακτική του, επιδίδεται στο εθνικό άθλημα της γκρίνιας. Ε, καλά του κάνει ο κάθε
"ξύπνιος" και τον "γδέρνει".
Δημοσίευση σχολίου