Δεν ήταν η πρώτη φορά, που γινόταν γνωστό το δράμα των εκατοντάδων οικονομικών μεταναστών, που στοιβάζονται σε άθλια παραπήγματα στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας και εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες και με σαφώς χαμηλό ημερομίσθιο. Πριν από 3-4 χρόνια, είχε ακουστεί και πάλι η ιστορία τους, πλην, όμως, τίποτε άλλο δεν είχε συμβεί και έπειτα από την όχι σοβαρή ενασχόληση των Μ.Μ.Ε. με το θέμα, σκοτάδι σκέπασε πάλι το όνειδος αυτό της χώρας μας.
Να εξηγούμαι, δεν ανήκω σε εκείνους, που θεωρούν ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας. Η ευρωβουλευτής της Ν.Δ., κα. Ρόδη Κράτσα, δήλωσε πρόσφατα ότι αυτό, που συμβαίνει στη Νέα Μανωλάδα δεν έχει προηγούμενο στην Ευρώπη. Τα ίδια και ίσως χειρότερα συμβαίνουν στις πολύ μεγαλύτερες πεδιάδες της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας, όπου χιλιάδες απόκληροι της ανάπτυξης εργάζονται για ατελείωτες ώρες κάτω από σκληρές συνθήκες. Το θέμα δεν είναι τι συμβαίνει σε άλλες χώρες αλλά τι γίνεται στη γειτονιά μας, στη χώρα μας. Η παρατήρηση ότι «τα ίδια συμβαίνουν και αλλού» αποτελεί ένα πρώτης τάξεως επιχείρημα για να εφησυχάσουμε άρα μη μου ζητάτε να το ασπαστώ.
Τα δύο κόμματα της αριστεράς, που εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο, Κ.Κ.Ε. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α., έσπευσαν να καταγγείλουν τις συνθήκες εκμετάλλευσης και διαβίωσης των μεταναστών, που απασχολούνται στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδος και να ζητήσουν να εφαρμοστεί για τους συνανθρώπους μας αυτούς η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας(Σ.Σ.Ε.), που προβλέπει κατώτατο όριο μισθού, ωράριο εργασίας και άλλες παροχές. Το Κ.Κ.Ε., μάλιστα, διοργάνωσε και συλλαλητήριο στην περιοχή και κάποια στελέχη του δοκίμασαν την αντίδραση των ντόπιων φραουλοπαραγωγών γευόμενοι όχι ντόπιες φράουλες αλλά πλουσιοπάροχο ξυλοδαρμό. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. καθυστερημένα έστειλε κλιμάκιό του στην περιοχή και ο εκπρόσωπος τύπου του, κ. Ραγκούσης, προέβη σε δηλώσεις, με τις οποίες εξέφρασε την αποστροφή του κόμματός του για τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας των μεταναστών αυτών αλλά και φρόντισε, ώστε να παινέψει τη φράουλα ως προϊόν υψίστης σημασίας για τη χώρα, πράγμα, το οποίο δημιούργησε εύλογη απορία σε τρίτους, αφού πως ταυτίζεται το δράμα των μεταναστών με τις εξαγωγές φράουλας και τη σημασία, που αυτή μπορεί να
έχει για την τοπική ή εθνική οικονομία;
Σαφώς και είμαι υπέρ της βελτιώσεως των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας των μεταναστών, που εργάζονται στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδος αλλά και οπουδήποτε αλλού. Οπωσδήποτε και επιθυμώ να δω να εφαρμόζεται και σε αυτούς η Σ.Σ.Ε., που ισχύει για την κατηγορία εργαζομένων, όπου αυτοί υπάγονται και δεν κακίζω κανένα κόμμα απ’ όσα αποφάσισαν να αντιδράσουν στην κατάσταση αυτή.
Όμως, με προβληματίζει η ευκολία, με την οποία αντιδρούμε, όταν κρίνουμε ότι εμείς ή κάποιοι συνάνθρωποί μας ταλαιπωρούνται. Δέχομαι ότι είναι υγιές σημάδι η αντίδραση στην εκμετάλλευση των μεταναστών από τους δικούς μας εργοδότες. Τι γίνεται, όμως, όταν την ίδια στιγμή οι τιμές ενός προϊόντος ανεβαίνουν; Έχουμε υπόψη τους λόγους, για τους οποίους ένα προϊόν ακριβαίνει; Μάλλον όχι!
Για να εξηγούμαι, διαμαρτυρόμαστε και περισσότερο απ’ όλους μας τα κόμματα της αντιπολίτευσης για την ακρίβεια, που πλήττει τη χώρα μας. Αγαθά πρώτης ανάγκης, ιδίως τα βρώσιμα, ακριβαίνουν καθημερινά. Φωνάζουμε ότι δεν είναι δυνατό να ανεβαίνουν οι τιμές, όταν οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι ή αυξάνονται με ρυθμούς μικρότερους από τα αγαθά, που προαναφέραμε.
Όμως, για να παραμείνουν αυτά τα αγαθά σε χαμηλές τιμές, προφανώς κάποιοι, όπως οι μετανάστες της ιστορίας μας, εργάζονται περισσότερες ώρες απ’ ό,τι εμείς και λαμβάνοντας σαφώς λιγότερα χρήματα απ’ όσα προβλέπει ο Νόμος. Και, φυσικά, δεν έχουν κανενός είδους άλλη παροχή πλην του μισθού τους ή ενός καταλύματος πρόχειρου, στο οποίο εμείς με τίποτα δεν θα μπαίναμε πολλώ δε μάλλον δεν θα το επιλέγαμε για κατοικία μας. Είναι κάτι, που το ξέρουμε καλά και ας κάνουμε τους σοκαρισμένους στη θέα των συνθηκών διαβίωσης των μεταναστών στη Νέα Μανωλάδα αλλά και σε άλλα μέρη της χώρας μας!
Όσον αφορά τις ανατιμήσεις των προϊόντων, όταν ανατιμώνται βασικά αγαθά, όπως το πετρέλαιο, προϊόν απαραίτητο για τη λειτουργία επιχειρήσεων, όπως αυτές, που απασχολούν τους μετανάστες στη Νέα Μανωλάδα, είναι φυσικό να ανατιμώνται και τα προϊόντα. Και όσο το κράτος φορολογεί αγρίως τους παραγωγούς ή αρνείται να επιδοτήσει το πετρέλαιο, ώστε να μπορούν να κινούν άφοβα τους πετρελαιοφάγους ανελκυστήρες τους αλλά και τα συστήματα ποτίσματος των αγρών τους, τόσο αυτοί θα αυξάνουν την τιμή των προϊόντων τους.
Γνωρίζω ότι θα προβάλετε το γεγονός ότι το κύκλωμα των μεσαζόντων είναι εκείνο, που συντελεί στην αύξηση των τιμών των αγροτικών προϊόντων. Δεν γνωρίζω, όμως, κάποια χώρα, στην οποία οι αγρότες πωλούν απευθείας τα προϊόντα τους στον καταναλωτή, εκτός αν ομιλούμε για οργανωμένους συνεταιρισμούς, που λειτουργούν και στη χώρα μας, που έχουν την τεχνογνωσία να πωλήσουν τα προϊόντα τους χωρίς τη μεσολάβηση του όποιου μεσάζοντα. Και, σε κάθε περίπτωση, τόσο ο μεσάζων όσο και ο παραγωγός σκέπτονται σαν έμποροι, ήτοι με σκοπό το κέρδος και δεν αποτελούν την εξαίρεση στη χώρα μας.
Πόσοι, όμως, από μας έχουν στραφεί κατά του κυκλώματος των μεσαζόντων; Μα νομίζω ότι αυτό ούτε καν ετέθη στις πρόσφατες κινητοποιήσεις για τους εργαζόμενους στα φραουλοχώραφα μετανάστες. Δεν απαξιώνω τις κινητοποιήσεις αυτές, απλά καταθέτω την άποψή μου.
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι πρακτικότερο θα ήταν, όταν φωνάζουμε για τις ανατιμήσεις στα διάφορα προϊόντα, και οι φράουλες δεν εξαιρούνται από αυτές, να σκεφτούμε πρωτ’ απ’ όλα τι συνέπειες θα έχει η τήρηση της Σ.Σ.Ε. για τους εργαζομένους στους αγρούς της Νέας Μανωλάδος στις τιμές των φρούτων και λαχανικών στη χώρα, διότι προφανώς, εκτός από φράουλες, καλλιεργούνται και άλλα προϊόντα εκεί. Αν το σκεφτόμαστε, είναι ευκαιρία, για να δείξουμε ότι δεν αρκούμαστε μόνο στα λόγια, να κόψουμε από σήμερα τις φράουλες (δόξα τω Θεώ, υπάρχουν και άλλα φρούτα στη χώρα μας), για όσο καιρό η Σ.Σ.Ε. δεν εφαρμόζεται και στους συνανθρώπους μας εκεί στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας. Αλλιώς ας δεχθούμε ότι θα πληρώνουμε τη φράουλα στην ίδια τιμή με το σολωμό ή το χαβιάρι! Ή ότι θα την τρώμε τόσο συχνά όσο και οι παππούδες μας έτρωγαν κρέας!
Να εξηγούμαι, δεν ανήκω σε εκείνους, που θεωρούν ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας. Η ευρωβουλευτής της Ν.Δ., κα. Ρόδη Κράτσα, δήλωσε πρόσφατα ότι αυτό, που συμβαίνει στη Νέα Μανωλάδα δεν έχει προηγούμενο στην Ευρώπη. Τα ίδια και ίσως χειρότερα συμβαίνουν στις πολύ μεγαλύτερες πεδιάδες της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας, όπου χιλιάδες απόκληροι της ανάπτυξης εργάζονται για ατελείωτες ώρες κάτω από σκληρές συνθήκες. Το θέμα δεν είναι τι συμβαίνει σε άλλες χώρες αλλά τι γίνεται στη γειτονιά μας, στη χώρα μας. Η παρατήρηση ότι «τα ίδια συμβαίνουν και αλλού» αποτελεί ένα πρώτης τάξεως επιχείρημα για να εφησυχάσουμε άρα μη μου ζητάτε να το ασπαστώ.
Τα δύο κόμματα της αριστεράς, που εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο, Κ.Κ.Ε. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α., έσπευσαν να καταγγείλουν τις συνθήκες εκμετάλλευσης και διαβίωσης των μεταναστών, που απασχολούνται στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδος και να ζητήσουν να εφαρμοστεί για τους συνανθρώπους μας αυτούς η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας(Σ.Σ.Ε.), που προβλέπει κατώτατο όριο μισθού, ωράριο εργασίας και άλλες παροχές. Το Κ.Κ.Ε., μάλιστα, διοργάνωσε και συλλαλητήριο στην περιοχή και κάποια στελέχη του δοκίμασαν την αντίδραση των ντόπιων φραουλοπαραγωγών γευόμενοι όχι ντόπιες φράουλες αλλά πλουσιοπάροχο ξυλοδαρμό. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. καθυστερημένα έστειλε κλιμάκιό του στην περιοχή και ο εκπρόσωπος τύπου του, κ. Ραγκούσης, προέβη σε δηλώσεις, με τις οποίες εξέφρασε την αποστροφή του κόμματός του για τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας των μεταναστών αυτών αλλά και φρόντισε, ώστε να παινέψει τη φράουλα ως προϊόν υψίστης σημασίας για τη χώρα, πράγμα, το οποίο δημιούργησε εύλογη απορία σε τρίτους, αφού πως ταυτίζεται το δράμα των μεταναστών με τις εξαγωγές φράουλας και τη σημασία, που αυτή μπορεί να
έχει για την τοπική ή εθνική οικονομία;
Σαφώς και είμαι υπέρ της βελτιώσεως των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας των μεταναστών, που εργάζονται στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδος αλλά και οπουδήποτε αλλού. Οπωσδήποτε και επιθυμώ να δω να εφαρμόζεται και σε αυτούς η Σ.Σ.Ε., που ισχύει για την κατηγορία εργαζομένων, όπου αυτοί υπάγονται και δεν κακίζω κανένα κόμμα απ’ όσα αποφάσισαν να αντιδράσουν στην κατάσταση αυτή.
Όμως, με προβληματίζει η ευκολία, με την οποία αντιδρούμε, όταν κρίνουμε ότι εμείς ή κάποιοι συνάνθρωποί μας ταλαιπωρούνται. Δέχομαι ότι είναι υγιές σημάδι η αντίδραση στην εκμετάλλευση των μεταναστών από τους δικούς μας εργοδότες. Τι γίνεται, όμως, όταν την ίδια στιγμή οι τιμές ενός προϊόντος ανεβαίνουν; Έχουμε υπόψη τους λόγους, για τους οποίους ένα προϊόν ακριβαίνει; Μάλλον όχι!
Για να εξηγούμαι, διαμαρτυρόμαστε και περισσότερο απ’ όλους μας τα κόμματα της αντιπολίτευσης για την ακρίβεια, που πλήττει τη χώρα μας. Αγαθά πρώτης ανάγκης, ιδίως τα βρώσιμα, ακριβαίνουν καθημερινά. Φωνάζουμε ότι δεν είναι δυνατό να ανεβαίνουν οι τιμές, όταν οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι ή αυξάνονται με ρυθμούς μικρότερους από τα αγαθά, που προαναφέραμε.
Όμως, για να παραμείνουν αυτά τα αγαθά σε χαμηλές τιμές, προφανώς κάποιοι, όπως οι μετανάστες της ιστορίας μας, εργάζονται περισσότερες ώρες απ’ ό,τι εμείς και λαμβάνοντας σαφώς λιγότερα χρήματα απ’ όσα προβλέπει ο Νόμος. Και, φυσικά, δεν έχουν κανενός είδους άλλη παροχή πλην του μισθού τους ή ενός καταλύματος πρόχειρου, στο οποίο εμείς με τίποτα δεν θα μπαίναμε πολλώ δε μάλλον δεν θα το επιλέγαμε για κατοικία μας. Είναι κάτι, που το ξέρουμε καλά και ας κάνουμε τους σοκαρισμένους στη θέα των συνθηκών διαβίωσης των μεταναστών στη Νέα Μανωλάδα αλλά και σε άλλα μέρη της χώρας μας!
Όσον αφορά τις ανατιμήσεις των προϊόντων, όταν ανατιμώνται βασικά αγαθά, όπως το πετρέλαιο, προϊόν απαραίτητο για τη λειτουργία επιχειρήσεων, όπως αυτές, που απασχολούν τους μετανάστες στη Νέα Μανωλάδα, είναι φυσικό να ανατιμώνται και τα προϊόντα. Και όσο το κράτος φορολογεί αγρίως τους παραγωγούς ή αρνείται να επιδοτήσει το πετρέλαιο, ώστε να μπορούν να κινούν άφοβα τους πετρελαιοφάγους ανελκυστήρες τους αλλά και τα συστήματα ποτίσματος των αγρών τους, τόσο αυτοί θα αυξάνουν την τιμή των προϊόντων τους.
Γνωρίζω ότι θα προβάλετε το γεγονός ότι το κύκλωμα των μεσαζόντων είναι εκείνο, που συντελεί στην αύξηση των τιμών των αγροτικών προϊόντων. Δεν γνωρίζω, όμως, κάποια χώρα, στην οποία οι αγρότες πωλούν απευθείας τα προϊόντα τους στον καταναλωτή, εκτός αν ομιλούμε για οργανωμένους συνεταιρισμούς, που λειτουργούν και στη χώρα μας, που έχουν την τεχνογνωσία να πωλήσουν τα προϊόντα τους χωρίς τη μεσολάβηση του όποιου μεσάζοντα. Και, σε κάθε περίπτωση, τόσο ο μεσάζων όσο και ο παραγωγός σκέπτονται σαν έμποροι, ήτοι με σκοπό το κέρδος και δεν αποτελούν την εξαίρεση στη χώρα μας.
Πόσοι, όμως, από μας έχουν στραφεί κατά του κυκλώματος των μεσαζόντων; Μα νομίζω ότι αυτό ούτε καν ετέθη στις πρόσφατες κινητοποιήσεις για τους εργαζόμενους στα φραουλοχώραφα μετανάστες. Δεν απαξιώνω τις κινητοποιήσεις αυτές, απλά καταθέτω την άποψή μου.
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι πρακτικότερο θα ήταν, όταν φωνάζουμε για τις ανατιμήσεις στα διάφορα προϊόντα, και οι φράουλες δεν εξαιρούνται από αυτές, να σκεφτούμε πρωτ’ απ’ όλα τι συνέπειες θα έχει η τήρηση της Σ.Σ.Ε. για τους εργαζομένους στους αγρούς της Νέας Μανωλάδος στις τιμές των φρούτων και λαχανικών στη χώρα, διότι προφανώς, εκτός από φράουλες, καλλιεργούνται και άλλα προϊόντα εκεί. Αν το σκεφτόμαστε, είναι ευκαιρία, για να δείξουμε ότι δεν αρκούμαστε μόνο στα λόγια, να κόψουμε από σήμερα τις φράουλες (δόξα τω Θεώ, υπάρχουν και άλλα φρούτα στη χώρα μας), για όσο καιρό η Σ.Σ.Ε. δεν εφαρμόζεται και στους συνανθρώπους μας εκεί στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας. Αλλιώς ας δεχθούμε ότι θα πληρώνουμε τη φράουλα στην ίδια τιμή με το σολωμό ή το χαβιάρι! Ή ότι θα την τρώμε τόσο συχνά όσο και οι παππούδες μας έτρωγαν κρέας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου