Η συνειδητή εκδορά μας

Χρόνια πολλά σε όλους, Χριστός Ανέστη!

Μετά από λίγες ημέρες ξεκούρασης επανήλθα στο ιστολόγιό μου, έχοντας κατά νου την πρόσφατη εξόρμηση πολλών συνελλήνων σε διάφορα μέρη της χώρας μας και την, εξ αυτής, γκρίνια για τις υψηλές τιμές. Την τιμητική της είχε για άλλη μια χρονιά η Κέρκυρα, όπου οι τιμές ενός δωματίου σε ξενοδοχείο ή του φαγητού σε ένα εστιατόριο, αν πιστέψω τα δελτία ειδήσεων, έφτασαν στα ύψη. Και, βέβαια, η μόνιμη επωδός στο στόμα τόσο των εκδρομέων όσο και των εκφωνητών στα δελτία ειδήσεων ήταν η ίδια : Ακρίβεια. Φυσικά, δεν ήταν μόνο μια πασχαλινή εκδρομή στην Κέρκυρα ακριβή, όπως ακούστηκε στα δελτία ειδήσεων. Σαφώς και θα υπήρχαν και άλλα μέρη ακριβά.
Μια απορία : Πώς είναι δυνατό να γκρινιάζουμε για την ακρίβεια στις τιμές των υπηρεσιών ενός τουριστικού προορισμού και, όμως, να εξακολουθούμε να τον επισκεπτόμαστε; Πήγαμε μήπως εκεί εν αγνοία μας για τις υψηλές τιμές; Δε νομίζω, άλλωστε εδώ και χρόνια βοά η Ελλάδα ότι σε συγκεκριμένες περιοχές της οι τιμές των παρεχόμενων υπηρεσιών έχουν φτάσει στα ύψη.
Μάλλον αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι ο Έλληνας δεν έχει διαμορφώσει σωστή καταναλωτική συνείδηση. Ή μάλλον δεν έχει διαμορφώσει καταναλωτική συνείδηση. Εννοώ ότι κάθε σώφρων καταναλωτής, προτού προβεί σε μια αγορά ή οργανώσει τις διακοπές του, προβαίνει σε μια έρευνα αγοράς και βλέπει που είναι ακριβά και που είναι φτηνότερα και αναλόγως πράττει. Και αν, κάποτε, αναγκαζόμαστε να ξοδέψουμε αρκετά χρήματα, προκειμένου να αγοράσουμε ένα κατάλογο του Ε.Ο.Τ., όπου θα βρίσκαμε όλα (έτσι έλεγε ο Ε.Ο.Τ.) τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια της Ελλάδος, τώρα μπορούμε με μια απλή έρευνα στο Διαδίκτυο να βρούμε ό,τι τραβάει η ψυχή μας. Και, κυρίως, να δούμε τις τιμές των προσφερόμενων υπηρεσιών προσωρινής κατάλυσης.
Ξέρω, υπάρχει ο ισχυρισμός ότι και οι ακριβοί προορισμοί στη χώρα μας αποτελούν μέρος της ελληνικής επικράτειας και καλό είναι να πάει κανείς εκεί έστω μια φορά στη ζωή του. Συγγνώμη αλλά θα διαφωνήσω. Έχω πάει σε μέρη της Ελλάδος, όπου οι τιμές ήταν στο Θεό, ακόμα και σε μέρη, τα οποία δεν φαντάζεται κανείς ότι είναι όχι απλά ακριβά αλλά πανάκριβα και έχω ορκιστεί να μην ξαναπατήσω εκεί. Δεν καυχιέμαι για τη, δήθεν, καταναλωτική συνείδησή μου, απλά θεωρώ ότι έχω μάθει από τα παθήματα της τσέπης μου και μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου (και την τσέπη μου, φυσικά). Δόξα τω Θεώ, η Ελλάδα έχει πολλά οικονομικά μέρη να επισκεφτεί κανείς, αρκεί να ψάξετε λίγο παραπάνω. Και, είπαμε, το Διαδίκτυο είναι μια άκρως προσιτή λύση. Και για τους τεχνοφοβικούς ή τους μη εξοικειωμένους με την τεχνολογία, ο Ε.Ο.Τ. εκδίδει ακόμα καταλόγους με τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια όλης της χώρας. Λίγη ώρα να αφιερώσει κανείς και θα βρει προσφορές, που δεν θα τις φανταζόταν.
Εδώ έρχεται στο νου μου μια ιστορία, την οποία θα μεταφέρω με πάσα επιφύλαξη ως προς τη βασιμότητά της. Προ ετών στο Βερολίνο, αυξήθηκε η τιμή του καφέ στις καφετερίες της πόλης. Αμέσως, η πλειοψηφία των Βερολινέζων αντέδρασε και αποφάσισε να μην πατήσει στα καφέ της πόλης για μια εβδομάδα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι ιδιοκτήτες των καφετεριών έπαθαν τέτοια ζημία, που αποφάσισαν να επαναφέρουν τις παλαιές τιμές.
Αυτή η ιστορία δείχνει τι μπορεί να πετύχει κανείς, αν αποφασίσει να σταματήσει να καταναλώνει ένα προϊόν, του οποίου η τιμή έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη ή, στην περίπτωση, για την οποία μιλάμε, αν πάψει να επισκέπτεται μέρη, όπου η αισχροκέρδεια είναι ορατή στις τιμές των ξενοδοχείων και του φαγητού. Και, κυρίως, όπως ένας καλός ιστολόγος είπε, πέραν από την ατομική μας στάση, μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό καταναλωτικό κίνημα που δεν θα λέει απλά «όχι εκεί» αλλά θα κατευθύνει τον τουρίστα που να πάει, θα πιστοποιεί το συγκεκριμένο τόπο και θα πηγαίνουμε διακοπές σε αυτόν.
Μέχρι τότε, απλά θα πηγαίνουμε ασυναίσθητα διακοπές εκεί, που πάνε οι πολλοί (ή οι «χάι», ανάλογα με τα γούστα του καθενός) και θα πληρώνουμε το ξενοδοχείο σας πεντάστερο ξενοδοχείο στο Παρίσι (μπορεί και ακριβότερο από εκεί) ή τη μπριζόλα σε τιμή αστακού. Και επιστρέφοντας στο σπίτι μας θα βγάζουμε τα σώψυχά μας για την ακρίβεια, που βιώσαμε στις διακοπές μας.

Και πάλι χρόνια πολλά σε όλους, Χριστός Ανέστη!