Η παρεξηγημένη αντιπαράθεση

Δεν κρύβω ότι είμαι πρωτάρης στο Διαδίκτυο. Φαίνεται, άλλωστε, και από τον τρόπο, με τον οποίο επιμελούμαι του ιστολογίου μου αλλά υπόσχομαι ότι θα το διορθώσω με τον καιρό.

Ένα πράγμα, το οποίο με έχει χαροποιήσει ιδιαίτερα, είναι η ευρυμάθεια πολλών προσώπων, που είτε διατηρούν δικό τους ιστολόγιο είτε σχολιάζουν τα άρθρα άλλων ιστολόγων, σε κόσμιο, πάντα, ύφος. Θεωρώ ότι πολλοί ιστολόγοι θα μπορούσαν να διαπρέψουν ως σχολιαστές, δημοσιογράφοι σε πολιτιστικά, κυρίως, θέματα, συγγραφείς και σε πολλούς άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Πολλοί εξ αυτών ήδη διαπρέπουν και ως λογοτέχνες και δημοσιογράφοι άλλοι δε θα μπορούσαν χαλαρά να έχουν επιτυχία σε κάποιο από τους τομείς αυτούς.

Αν κάτι μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση αυτό τον καιρό, αυτό είναι η κρίση κάποιου ιστολόγου να με χαρακτηρίσει ως πρόσωπο, που του επετέθην. Για να μην παρεξηγηθώ, γνωστός ιστολόγος, σχολίαζε το Μακρυγιάννη και παρέθετε μια σειρά από επιχειρήματα, σύμφωνα με τα οποία ο Μακρυγιάννης ήταν θρησκόληπτος, ξενόφοβος και άλλα αρνητικά. Χωρίς να επιθυμώ να του επιτεθώ, κάτι, που φαίνεται ότι είναι σύνηθες σε όσους διαφωνούν με μια αιρετική άποψη στη χώρα μας, του εξέφρασα τη διαφωνία μου με κόσμιο τρόπο, για να παραδεχθώ μετά από την ανταλλαγή απόψεων ότι δεν μπορούσα πλέον να προβάλω κάποιο αντεπιχείρημα στους ισχυρισμούς του. Ο ιστολόγος τότε είπε ότι είμαι ο πρώτος απ' όσους του έχουν επιτεθεί, που είμαι αληθινός κύριος.

Κατ' αρχάς, σέβομαι την αντίθετη άποψη όσο και αν διαφωνώ με αυτή. Σίγουρα δεν μπορώ να συμφωνώ με τους πάντες, ιδίως με όσους προβάλλουν την άποψή τους ως θέσφατο. Ο συγκεκριμένος ιστολόγος δεν ανήκει, ευτυχώς, σε αυτή την κατηγορία. Μπορεί το ύφος του συχνά να είναι αρκετά κατηγορηματικό αλλά φροντίζει, ώστε με μια σειρά από ισχυρά επιχειρήματα να θωρακίζει καταλλήλως και επαρκώς την άποψή του.

Όμως, φρονώ ότι οι αντιρρήσεις του οποιουδήποτε σε μια άποψη δεν συνιστούν επίθεση. Σαφώς και κάποιοι σχολιαστές θα επιτεθούν και, μάλιστα, άκομψα και συχνά οι ανώνυμοι σχολιαστές είναι εκείνοι, που υβρίζουν ασύστολα τον εκάστοτε ιστολόγο. Όμως, κάθε διαφωνία δεν είναι απαραίτητα και επίθεση. Μια κομψή αντιπαράθεση ίσως ! Μια ανταλλαγή απόψεων σίγουρα! Αλλά επίθεση;

Δεν γνωρίζω, αν η σχετική κρίση του ιστολόγου αυτού είναι αποτέλεσμα επιθέσεων, που έχει δεχθεί από άλλους σχολιαστές. Η αλήθεια είναι ότι αρκετοί απ' όσους σχολιάζουν τα λεγόμενά του διαφωνούν μαζί του αλλά απαντούν στα επιχειρήματά του με αντεπιχειρήματα και χωρίς ακρότητες. Αληθεύει, ακόμα, ότι πολλοί ιστολόγοι, όπως και πολλοί συνέλληνες, όταν προβάλλουν τις απόψεις τους θεωρούν ότι διώκονται απ' όσους διαφωνούν μαζί τους. Ισως διότι πιστεύουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και δεν είναι δυνατό κάποιος, που διαφωνεί μαζί τους, να μην είναι αντίπαλός τους. Κάτι σαν τη ρήση του νυν Προέδρου των Η.Π.Α. "όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εχθροί μας"! Μπορεί να μην αντέχουν την αντίθετη άποψη. Δεν είναι και λίγα τα ιστολόγια εκείνα, όπου η δυνατότητα ανάρτησης σχολίων από τρίτους έχει αφαιρεθεί. Και σε πολλές περιπτώσεις, οι ιστολόγοι αυτοί, αν μπορεί κανείς να μιλήσει για ιστολόγιο, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα σχολιασμού των απόψεων του ιστολόγου, είναι ακριβώς εκείνοι, οι οποίοι παρουσιάζουν εαυτούς ως φορείς της απόλυτης αλήθειας. Και όταν κάποιος αμφισβητεί τα λεγόμενά τους, θεωρούν ότι τους επιτίθενται. Ίσως πάλι απλά πάσχουν από σύνδρομο καταδίωξης.

Φυσικά, ο ιστολόγος, που μου ενέπνευσε το παρόν κείμενο, δεν εντάσσεται σε αυτή την ομάδα. Απεναντίας, είναι πολύ ευγενικός και καταρτισμένος συνομιλητής, ο οποίος δεν διστάζει να αποδεχθεί και απόψεις, που δεν ταυτίζονται με τις δικές του. Αποτελεί, όμως, αυτός και οι όμοιοί του την πλειοψηφία στο Διαδίκτυο; Προς το παρόν ναι, κυρίως σε ό,τι αφορά την ανεκτικότητα στις αντίθετες απόψεις και τη δυνατότητα σχολιασμού των απόψεών τους. Όσο, όμως, τα ιστολόγια, όπου η δυνατότητα σχολιασμού έχει αφαιρεθεί θα αυξάνονται (και δεν δικαιολογώ το λόγο αφαίρεσης αυτής της δυνατότητας, όταν υπάρχει ο τρόπος ελέγχου των σχολίων), τόσο φοβούμαι ότι θα κυριαρχήσουν τα ιστολόγια, όπου ο κάθε δημιουργός θα μονολογεί μπροστά στους επισκέπτες του(μπορεί και να τους θεωρεί ποίμνιο, ανάλογα με την τάση του), οι οποίοι, είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν με τις απόψεις του, δεν θα μπορούν να τον κρίνουν με κάποιο σχόλιό τους. Ακριβώς, δηλαδή, αυτό, που γίνεται με τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης, όπως οι εφημερίδες και τα περιοδικά, για το οποίο διαμαρτυρόμαστε έντονα.