Με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. κ. Σουφλιά για τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας και στη χώρα μας, την οποία χαρακτήρισε ως ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, την οποία προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιουργήθηκε ένας έντονος προβληματισμός για τη χρήση της ως εναλλακτικής πηγής ενέργειας στη χώρα μας, σε αντικατάσταση των ήδη υπαρχόντων και ιδιαίτερα ρυπογόνων πηγών ενέργειας. Τις παραπάνω απόψεις του ο κ. Υπουργός εξέφρασε σε διεθνές συνέδριο για την ενέργεια και την κλιματική αλλαγή.
Μόνο, που, έπειτα από τη γνωστή ιστορία με την τρίμηνη αποπομπή της χώρας μας από το Πρωτόκολλο του Κιότο, ο καθένας μας δικαιούται να αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό την παραπάνω άποψη του κ. Υπουργού. Και τούτο, διότι η ανακοίνωση του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. μετά την έκδοση της αποφάσεως περί τρίμηνης αποβολής της Ελλάδος από το Πρωτόκολλο του Κιότο, σύμφωνα με την οποία δεν πρόκειται για δυσμενές μέτρο και εν πάσει περιπτώσει σε τρεις μήνες θα έχει ξεπεραστεί το πρόβλημα, δίδει την εντύπωση πως κάποια πρόσωπα εκεί στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ίσως αντιλαμβάνονται αλλιώς τα πράγματα απ’ ό,τι στην αλλοδαπή. Και αυτό φάνηκε και στην περίπτωση της αποβολής της Ελλάδος από το παραπάνω Πρωτόκολλο. Φάνηκε ότι ο Επίτροπος για θέματα περιβάλλοντος της Ε.Ε., κ. Σταύρος Δήμας, μίλησε με διαφορετικά λόγια για την ανωτέρω, έστω τρίμηνη, αποβολή της χώρας μας. Και όταν ο ίδιος ρωτήθηκε για το θέμα της πυρηνικής ενέργειας, απάντησε ότι η πυρηνική ενέργεια δεν θεωρείται ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Η δε θέση του Υπουργού Ανάπτυξης κ. Φώλια για το ενδεχόμενο κατασκευής πυρηνικού εργοστασίου και στην Ελλάδα είναι αρνητική. Βλέπετε κάποια διάσταση απόψεων και νοημάτων;
Η δήλωση αυτή του κ. Δήμα πρέπει να ληφθεί υπόψη σε συνάρτηση με τη δήλωση του κ. Μπόλκενς, Επιτρόπου Ενέργειας της Ε.Ε., ο οποίος, όταν ερωτήθηκε σχετικά από τον ευρωβουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Παπαδημούλη, δήλωσε ότι «εναπόκειται στα επιμέρους κράτη-μέλη να αποφασίζουν κατά πόσο η πυρηνική ενέργεια συνιστά βιώσιμη επιλογή για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών». Με άλλα λόγια, η Ε.Ε. ουσιαστικά αφήνει στη διακριτική ευχέρεια των κρατών-μελών της τη δυνατότητα να αποφασίσουν, αν η πυρηνική ενέργεια θα μπορέσει να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες τους και θα χρησιμοποιηθεί σε συνάρτηση με την προστασία του περιβάλλοντος.
Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας από χώρες, όπως η Γαλλία, έχει συντελέσει στη μερική εγκατάλειψη παραδοσιακών πηγών ενέργειας, ενώ παγκοσμίως η χρήση της καλύπτει το 15% των ενεργειακών αναγκών του πλανήτη. Προφανώς είναι καθαρότερη μορφή ενέργειας σε σχέση με το λιγνίτη και το πετρέλαιο, που χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα στη χώρα μας. Σαφώς και η εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου είναι λιγότερη απ’ ό,τι αυτή των ήδη χρησιμοποιούμενων στη χώρα μας πηγών ενέργειας, εξαιρουμένης, φυσικά, της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας. Είναι φθηνότερη και ενισχύει τη χώρα, που την παράγει, αφού της επιτρέπει να απεξαρτηθεί από την υποχρέωσή της να αγοράζει ενέργεια από άλλες χώρες. Σε μια εποχή, μάλιστα, που η ενεργειακή κρίση φαντάζει απειλητικότερη από ποτέ και με δεδομένο τον ανταγωνισμό της Ε.Ε. με τις Η.Π.Α. αλλά και τελευταία τη Ρωσσία σε θέματα ενέργειας, φαντάζει λογικό και επιβεβλημένο οι χώρες-μέλη της Ε.Ε. να αναζητούν εναλλακτικές πηγές ενέργειας, ώστε η πολύμορφη εξάρτησή τους από τις Η.Π.Α., τη Ρωσσία αλλά και άλλες χώρες π.χ. τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες της Μέσης Ανατολής σταδιακά να παύσει να υφίσταται.
Μπορεί ,όμως, η πυρηνική ενέργεια να αποτελέσει εναλλακτική λύση στις ολοένα αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες της χώρας μας; Οι απόψεις διίστανται. Υπάρχουν, πέρα από την άποψη του κ. Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., οι απόψεις του κ. Κάπρου, καθηγητή του Ε.Μ.Π., ο οποίος στο ανωτέρω συνέδριο έκλινε υπέρ της κατασκευής εργοστασίων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας μακροπρόθεσμα, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες, αλλά και του κ. Καμαρινόπουλου, προέδρου της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, που ναι μεν υποστήριξε ότι το ενεργειακό ισοζύγιο της Ελλάδος δεν προβλέπει τη χρήση πυρηνικής ενέργειας έως το 2020 αλλά θεωρεί γεγονός ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούμε στην ανάγκη παραγωγής της, τονίζοντας ότι η έντονη σεισμική δραστηριότητα στη χώρα μας δεν μπορεί να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα, καθόσον σε περιοχές του πλανήτη με ίδια ή εντονότερη σεισμική δραστηριότητα, όπως η Ιαπωνία αλλά και η Καλιφόρνια, υπάρχουν εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, στα οποία κανένα ατύχημα δεν έχει συμβεί, μέχρι σήμερα.
Υπάρχει, όμως, και ο αντίλογος. Η άποψη του Αναπληρωτού Καθηγητού Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεράνιου είναι ότι η πυρηνική ενέργεια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πράσινη, αφού κατά τη διαδικασία παραγωγής της παράγει πολύ περισσότερη θερμότητα απ’ ό,τι οι συμβατικές πηγές ενέργειας, ενώ η αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων είναι πανάκριβη και η ελλιπής φύλαξή τους π.χ. απλή ταφή τους, μπορεί να προκαλέσει μόλυνση του υπεδάφους. Ανέφερε, μάλιστα, το παράδειγμα του πυρηνικού εργοστασίου του Κοζλοντούι στη γειτονική μας Βουλγαρία, όπου η ταφή πυρηνικών αποβλήτων χωρίς τα απαιτούμενα πέτρα προφύλαξης παραλίγο να μολύνει το υπέδαφος. Αναφέρθηκε, επίσης, στο γεγονός ότι τα πυρηνικά απόβλητα έχουν διάρκεια ζωής 23.000 χρόνια. Και, φυσικά, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν έκτισαν εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας αλλά αργότερα, όταν οι σχέσεις τους εντάθηκαν, εκφράστηκαν φόβοι ότι τα εργοστάσια αυτά ίσως χρησιμοποιούνταν για πολεμικούς σκοπούς.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η άποψη της “GREENPEACE”, η οποία δια των νομίμων εκπροσώπων της επισημαίνει ότι τα οφέλη από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας θα είναι περιορισμένα. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε ότι τα περισσότερα από τα εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας είναι ηλικίας άνω των 20 ετών, γεγονός που καθιστά πολύ πιθανά τυχόν ατυχήματα. Φυσικά, ως παράδειγμα ετέθη το εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ, απ’ όπου εκλύθηκε πυρηνική ενέργεια, η οποία επιμόλυνε έκταση 120.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αν λάβετε υπόψη σας ότι η Ελλάδα έχει έκταση 131,957 τ.χ., τότε μπορείτε να φανταστείτε μια μολυσμένη και δη ακατάλληλη για πάσης φύσεως εκμετάλλευση και κατοικία έκταση ίση με τη χώρα μας. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων του Τσέρνομπιλ είναι άγνωστος, μέχρι σήμερα, αλλά οι παρενέργειες στις γύρω περιοχές εξακολουθούν να τρομάζουν. Στην πόλη Γκόμελ της Λευκορωσσίας, πολύ κοντά στο Τσέρνομπιλ, το ποσοστό των παιδιών, που γέννιονται με αναπηρίες ή παραμορφώσεις ανερχόταν προ ολίγων ετών στο 1/3 του συνόλου. Περαιτέρω, ένα μέσο εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας παράγει 20 έως 30 τόνους αποβλήτων, για τα οποία, μέχρι σήμερα, δεν έχει ανευρεθεί ένας αποτελεσματικός τρόπος διαχείρισης. Ακόμα, το κόστος επένδυσης ανά κιλοβάτ (K.W.) ανέρχεται στα 2.000 δολλάρια. Πλην, όμως, στις Η.Π.Α. αναφέρθηκαν υπερβάσεις κόστους, που ανέρχονταν στο 200% στα περισσότερα εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Το ίδιο συνέβη και στην Ινδία. Το κόστος αγοράς ουρανίου, που αποτελεί την κύρια πηγή για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας θα ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη, διότι θα αυξηθεί η ζήτηση του προϊόντος. Και ο διπλασιασμός της ήδη υπάρχουσας δυναμικότητας των 372.000 γιγαβάτ έως το 2030 θα συμβάλει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μόλις κατά 5%.
Αναλογιστείτε τώρα, τι συνέπειες θα υποστεί η χώρα μας σε περίπτωση, που αποφασίσει να κατασκευάσει εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας! Συγχωρήστε μου την απαισιοδοξία αλλά η ελληνική πραγματικότητα δεν επιτρέπει πολλά όνειρα. Όταν, λοιπόν, το σύνολο των βιομηχανικών λυμάτων της βιομηχανικής περιοχής των Οινοφύτων χύνονται εδώ και χρόνια στον Ασωπό ποταμό, με αποτέλεσμα να έχει μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας και οι κάτοικοι της όχι αραιοκατοικημένης αυτής περιοχής πίνουν νερό μολυσμένο, όταν προ ετών βρέθηκαν θαμμένα όπως-όπως βαρέλια με κλοφέν και ουδείς βρήκε ποτέ ποιοι τα τοποθέτησαν, όταν αδυνατούμε να διαχειριστούμε τους τόνους λυματολάσπης, που παράγει το εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού της Ψυττάλειας, όταν είθισται στα δημόσια έργα η υπέρβαση του αρχικού προϋπολογισμού να αποτελεί τον κανόνα, σε σημείο, ώστε να δούμε υπερβάσεις ανάλογες με αυτές, που παρατηρήθηκαν στις Η.Π.Α. κατά την κατασκευή εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας και όταν ένα απλό ανθρώπινο λάθος μπορεί να προκαλέσει έκλυση ραδιενέργειας ικανή να αχρηστέψει τεράστιες εκτάσεις για πολλά χρόνια και να προκαλέσει μυριάδες θανάτους, κατά το παράδειγμα του Τσέρνομπιλ, τότε δε νομίζω ότι υπερβάλλω, που είμαι απαισιόδοξος για τους πιθανούς χειρισμούς της επίσημης πολιτείας στο ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας. Και, αν, μάλιστα, προσθέσω ότι ζούμε σε μια χώρα, που αδυνατεί (ή, μήπως, δεν είναι πρόθυμη;) να χρησιμοποιήσει τις πραγματικά εναλλακτικές και πράσινες μορφές ενέργειας, όπως τα φωτοβολταϊκά αλλά και την αιολική ενέργεια (θυμηθείτε ότι το προεδρικό διάταγμα για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στις ταράτσες και τις προσόψεις των κτιρίων δεν έχει, ακόμα, εκδοθεί), τότε φοβούμαι ότι ο σκεπτικισμός της “GREENPEACE” δικαιώνεται.
Μόνο, που, έπειτα από τη γνωστή ιστορία με την τρίμηνη αποπομπή της χώρας μας από το Πρωτόκολλο του Κιότο, ο καθένας μας δικαιούται να αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό την παραπάνω άποψη του κ. Υπουργού. Και τούτο, διότι η ανακοίνωση του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. μετά την έκδοση της αποφάσεως περί τρίμηνης αποβολής της Ελλάδος από το Πρωτόκολλο του Κιότο, σύμφωνα με την οποία δεν πρόκειται για δυσμενές μέτρο και εν πάσει περιπτώσει σε τρεις μήνες θα έχει ξεπεραστεί το πρόβλημα, δίδει την εντύπωση πως κάποια πρόσωπα εκεί στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ίσως αντιλαμβάνονται αλλιώς τα πράγματα απ’ ό,τι στην αλλοδαπή. Και αυτό φάνηκε και στην περίπτωση της αποβολής της Ελλάδος από το παραπάνω Πρωτόκολλο. Φάνηκε ότι ο Επίτροπος για θέματα περιβάλλοντος της Ε.Ε., κ. Σταύρος Δήμας, μίλησε με διαφορετικά λόγια για την ανωτέρω, έστω τρίμηνη, αποβολή της χώρας μας. Και όταν ο ίδιος ρωτήθηκε για το θέμα της πυρηνικής ενέργειας, απάντησε ότι η πυρηνική ενέργεια δεν θεωρείται ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Η δε θέση του Υπουργού Ανάπτυξης κ. Φώλια για το ενδεχόμενο κατασκευής πυρηνικού εργοστασίου και στην Ελλάδα είναι αρνητική. Βλέπετε κάποια διάσταση απόψεων και νοημάτων;
Η δήλωση αυτή του κ. Δήμα πρέπει να ληφθεί υπόψη σε συνάρτηση με τη δήλωση του κ. Μπόλκενς, Επιτρόπου Ενέργειας της Ε.Ε., ο οποίος, όταν ερωτήθηκε σχετικά από τον ευρωβουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Παπαδημούλη, δήλωσε ότι «εναπόκειται στα επιμέρους κράτη-μέλη να αποφασίζουν κατά πόσο η πυρηνική ενέργεια συνιστά βιώσιμη επιλογή για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών». Με άλλα λόγια, η Ε.Ε. ουσιαστικά αφήνει στη διακριτική ευχέρεια των κρατών-μελών της τη δυνατότητα να αποφασίσουν, αν η πυρηνική ενέργεια θα μπορέσει να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες τους και θα χρησιμοποιηθεί σε συνάρτηση με την προστασία του περιβάλλοντος.
Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας από χώρες, όπως η Γαλλία, έχει συντελέσει στη μερική εγκατάλειψη παραδοσιακών πηγών ενέργειας, ενώ παγκοσμίως η χρήση της καλύπτει το 15% των ενεργειακών αναγκών του πλανήτη. Προφανώς είναι καθαρότερη μορφή ενέργειας σε σχέση με το λιγνίτη και το πετρέλαιο, που χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα στη χώρα μας. Σαφώς και η εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου είναι λιγότερη απ’ ό,τι αυτή των ήδη χρησιμοποιούμενων στη χώρα μας πηγών ενέργειας, εξαιρουμένης, φυσικά, της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας. Είναι φθηνότερη και ενισχύει τη χώρα, που την παράγει, αφού της επιτρέπει να απεξαρτηθεί από την υποχρέωσή της να αγοράζει ενέργεια από άλλες χώρες. Σε μια εποχή, μάλιστα, που η ενεργειακή κρίση φαντάζει απειλητικότερη από ποτέ και με δεδομένο τον ανταγωνισμό της Ε.Ε. με τις Η.Π.Α. αλλά και τελευταία τη Ρωσσία σε θέματα ενέργειας, φαντάζει λογικό και επιβεβλημένο οι χώρες-μέλη της Ε.Ε. να αναζητούν εναλλακτικές πηγές ενέργειας, ώστε η πολύμορφη εξάρτησή τους από τις Η.Π.Α., τη Ρωσσία αλλά και άλλες χώρες π.χ. τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες της Μέσης Ανατολής σταδιακά να παύσει να υφίσταται.
Μπορεί ,όμως, η πυρηνική ενέργεια να αποτελέσει εναλλακτική λύση στις ολοένα αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες της χώρας μας; Οι απόψεις διίστανται. Υπάρχουν, πέρα από την άποψη του κ. Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., οι απόψεις του κ. Κάπρου, καθηγητή του Ε.Μ.Π., ο οποίος στο ανωτέρω συνέδριο έκλινε υπέρ της κατασκευής εργοστασίων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας μακροπρόθεσμα, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες, αλλά και του κ. Καμαρινόπουλου, προέδρου της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, που ναι μεν υποστήριξε ότι το ενεργειακό ισοζύγιο της Ελλάδος δεν προβλέπει τη χρήση πυρηνικής ενέργειας έως το 2020 αλλά θεωρεί γεγονός ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούμε στην ανάγκη παραγωγής της, τονίζοντας ότι η έντονη σεισμική δραστηριότητα στη χώρα μας δεν μπορεί να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα, καθόσον σε περιοχές του πλανήτη με ίδια ή εντονότερη σεισμική δραστηριότητα, όπως η Ιαπωνία αλλά και η Καλιφόρνια, υπάρχουν εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, στα οποία κανένα ατύχημα δεν έχει συμβεί, μέχρι σήμερα.
Υπάρχει, όμως, και ο αντίλογος. Η άποψη του Αναπληρωτού Καθηγητού Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεράνιου είναι ότι η πυρηνική ενέργεια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πράσινη, αφού κατά τη διαδικασία παραγωγής της παράγει πολύ περισσότερη θερμότητα απ’ ό,τι οι συμβατικές πηγές ενέργειας, ενώ η αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων είναι πανάκριβη και η ελλιπής φύλαξή τους π.χ. απλή ταφή τους, μπορεί να προκαλέσει μόλυνση του υπεδάφους. Ανέφερε, μάλιστα, το παράδειγμα του πυρηνικού εργοστασίου του Κοζλοντούι στη γειτονική μας Βουλγαρία, όπου η ταφή πυρηνικών αποβλήτων χωρίς τα απαιτούμενα πέτρα προφύλαξης παραλίγο να μολύνει το υπέδαφος. Αναφέρθηκε, επίσης, στο γεγονός ότι τα πυρηνικά απόβλητα έχουν διάρκεια ζωής 23.000 χρόνια. Και, φυσικά, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν έκτισαν εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας αλλά αργότερα, όταν οι σχέσεις τους εντάθηκαν, εκφράστηκαν φόβοι ότι τα εργοστάσια αυτά ίσως χρησιμοποιούνταν για πολεμικούς σκοπούς.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η άποψη της “GREENPEACE”, η οποία δια των νομίμων εκπροσώπων της επισημαίνει ότι τα οφέλη από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας θα είναι περιορισμένα. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε ότι τα περισσότερα από τα εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας είναι ηλικίας άνω των 20 ετών, γεγονός που καθιστά πολύ πιθανά τυχόν ατυχήματα. Φυσικά, ως παράδειγμα ετέθη το εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ, απ’ όπου εκλύθηκε πυρηνική ενέργεια, η οποία επιμόλυνε έκταση 120.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αν λάβετε υπόψη σας ότι η Ελλάδα έχει έκταση 131,957 τ.χ., τότε μπορείτε να φανταστείτε μια μολυσμένη και δη ακατάλληλη για πάσης φύσεως εκμετάλλευση και κατοικία έκταση ίση με τη χώρα μας. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων του Τσέρνομπιλ είναι άγνωστος, μέχρι σήμερα, αλλά οι παρενέργειες στις γύρω περιοχές εξακολουθούν να τρομάζουν. Στην πόλη Γκόμελ της Λευκορωσσίας, πολύ κοντά στο Τσέρνομπιλ, το ποσοστό των παιδιών, που γέννιονται με αναπηρίες ή παραμορφώσεις ανερχόταν προ ολίγων ετών στο 1/3 του συνόλου. Περαιτέρω, ένα μέσο εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας παράγει 20 έως 30 τόνους αποβλήτων, για τα οποία, μέχρι σήμερα, δεν έχει ανευρεθεί ένας αποτελεσματικός τρόπος διαχείρισης. Ακόμα, το κόστος επένδυσης ανά κιλοβάτ (K.W.) ανέρχεται στα 2.000 δολλάρια. Πλην, όμως, στις Η.Π.Α. αναφέρθηκαν υπερβάσεις κόστους, που ανέρχονταν στο 200% στα περισσότερα εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Το ίδιο συνέβη και στην Ινδία. Το κόστος αγοράς ουρανίου, που αποτελεί την κύρια πηγή για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας θα ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη, διότι θα αυξηθεί η ζήτηση του προϊόντος. Και ο διπλασιασμός της ήδη υπάρχουσας δυναμικότητας των 372.000 γιγαβάτ έως το 2030 θα συμβάλει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μόλις κατά 5%.
Αναλογιστείτε τώρα, τι συνέπειες θα υποστεί η χώρα μας σε περίπτωση, που αποφασίσει να κατασκευάσει εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας! Συγχωρήστε μου την απαισιοδοξία αλλά η ελληνική πραγματικότητα δεν επιτρέπει πολλά όνειρα. Όταν, λοιπόν, το σύνολο των βιομηχανικών λυμάτων της βιομηχανικής περιοχής των Οινοφύτων χύνονται εδώ και χρόνια στον Ασωπό ποταμό, με αποτέλεσμα να έχει μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας και οι κάτοικοι της όχι αραιοκατοικημένης αυτής περιοχής πίνουν νερό μολυσμένο, όταν προ ετών βρέθηκαν θαμμένα όπως-όπως βαρέλια με κλοφέν και ουδείς βρήκε ποτέ ποιοι τα τοποθέτησαν, όταν αδυνατούμε να διαχειριστούμε τους τόνους λυματολάσπης, που παράγει το εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού της Ψυττάλειας, όταν είθισται στα δημόσια έργα η υπέρβαση του αρχικού προϋπολογισμού να αποτελεί τον κανόνα, σε σημείο, ώστε να δούμε υπερβάσεις ανάλογες με αυτές, που παρατηρήθηκαν στις Η.Π.Α. κατά την κατασκευή εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας και όταν ένα απλό ανθρώπινο λάθος μπορεί να προκαλέσει έκλυση ραδιενέργειας ικανή να αχρηστέψει τεράστιες εκτάσεις για πολλά χρόνια και να προκαλέσει μυριάδες θανάτους, κατά το παράδειγμα του Τσέρνομπιλ, τότε δε νομίζω ότι υπερβάλλω, που είμαι απαισιόδοξος για τους πιθανούς χειρισμούς της επίσημης πολιτείας στο ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας. Και, αν, μάλιστα, προσθέσω ότι ζούμε σε μια χώρα, που αδυνατεί (ή, μήπως, δεν είναι πρόθυμη;) να χρησιμοποιήσει τις πραγματικά εναλλακτικές και πράσινες μορφές ενέργειας, όπως τα φωτοβολταϊκά αλλά και την αιολική ενέργεια (θυμηθείτε ότι το προεδρικό διάταγμα για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στις ταράτσες και τις προσόψεις των κτιρίων δεν έχει, ακόμα, εκδοθεί), τότε φοβούμαι ότι ο σκεπτικισμός της “GREENPEACE” δικαιώνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου