Γραμμένο τη δεκαετία του ’50, το κλασσικό, πλέον, μυθιστόρημα του αόρατου, ελλείψει ουσιαστικών πληροφοριών για τη ζωή του, Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ «ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΗ ΣΙΚΑΛΗ» (Εκδόσεις "Επίκουρος") μπορεί να είναι γνωστό σε πολλούς ως το ανάγνωσμα, που θρυλείται ότι διάβαζε ο Μαρκ Τσάπμαν, πριν δολοφονήσει το Τζων Λέννον το 1980 αλλά αυτή η συγκυρία μάλλον το αδικεί κατάφωρα.
Ήρωας του βιβλίου αυτού είναι ο Χόλντεν Κώλφηλντ, ο οποίος διώκεται από ένα, ακόμα, σχολείο, στο οποίο φοιτούσε, λόγω χαμηλών βαθμών. Βρίσκεται λίγο πριν το τέλος της εφηβείας του και αισθάνεται μια απέχθεια για τον περίγυρό του. Θεωρεί τους περισσότερους συμμαθητές του αλλά και όλους, σχεδόν, τους καθηγητές του «κάλπηδες», ήτοι ψεύτικους, προσποιητούς. Με την οικογένειά του δεν έχει και τόσο καλές σχέσεις και μόνο τη μικρότερη αδελφή του, τη Φοίβη, φαίνεται να αγαπάει. Η αποβολή του από το σχολείο του λίγο πριν τις εορτές του και, συνεπώς, λίγο πριν ενημερωθούν οι γονείς του γι’ αυτή, του δίδει την ευκαιρία να πάει στη Νέα Υόρκη και να ζήσει την ελευθερία του σε μια μεγαλούπολη μακρυά από υποχρεώσεις.
Ο χαρακτήρας του βιβλίου αυτού θα μπορούσε να θεωρηθεί αντιήρωας. Δεν έχει κάποιες φιλοδοξίες ή μάλλον η μόνη του φιλοδοξία είναι να προσέχει τα παιδιά, που παίζουν σε ένα τεράστιο χωράφι σπαρμένο με σίκαλη, από το να πλησιάσουν στο γκρεμό, που υπάρχει στο τέλος του χωραφιού αυτού, και να μην τα αφήσει να πέσουν σε αυτό (εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου αυτού), δεν γνωρίζει τι θα κάνει στο μέλλον, δεν έχει φίλους, όλοι, σχεδόν, μαζί και οι γονείς του, φαντάζουν «κάλπηδες» στα μάτια του. Όμως, οι συνήθεις αντιήρωες της παγκόσμιας λογοτεχνίας έχουν ταπεινά ένστικτα, είναι κακοί και συχνά μοχθηροί αλλά και φθονεροί, βλάπτουν τον περίγυρό τους και προκαλούν ιδιαίτερη αντιπάθεια στον αναγνώστη. Όμως, ο Χόλντεν Κώλφηλντ δεν μπορεί να θεωρηθεί αντιήρωας πολλώ δε μάλλον δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αντιπαθής. Η ματιά του είναι καθαρή και χωρίς ταπεινά κίνητρα. Δεν εύχεται το κακό κανενός, η έλλειψη φιλοδοξιών εκ μέρους του δεν οφείλεται σε τεμπελιά αλλά σε απροθυμία να «συμβιβαστεί». Με άλλα λόγια, επιθυμεί να ζήσει τη ζωή του ,όπως αυτός τη θέλει λίγο πριν η εφηβεία του αποτελέσει παρελθόν. Η επιστροφή του στο πατρικό του σπίτι θα σημάνει ακριβώς αυτό το τέλος της εφηβείας του.
Υ. Γ. Προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι το εν λόγω βιβλίο εξεδόθη εν έτει 1978 στην ελληνική γλώσσα από τον εκδοτικό οίκο «ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ» και, έκτοτε, δεν έχει επανεκδοθεί. Όσες κριτικές και αν ψάξετε στο Διαδίκτυο, όσες προσφορές του βιβλίου αυτού και αν βρείτε στα βιβλιοπωλεία, ηλεκτρονικά και μη, η μόνη έκδοση του βιβλίου αυτού στα ελληνικά είναι αυτή του 1978. Αυτή έχουν διαβάσει και κρίνουν όλοι οι βιβλιοκριτικοί και αυτό πωλείται σε όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας. Και έπειτα αναρωτιέμαι, αν είναι τυχαίο, που οι πολλοί στη χώρα μας το γνωρίζουν μόνο ως το ανάγνωσμα, που ο δολοφόνος του Τζων Λέννον διάβαζε, πριν τον σκοτώσει!
Ήρωας του βιβλίου αυτού είναι ο Χόλντεν Κώλφηλντ, ο οποίος διώκεται από ένα, ακόμα, σχολείο, στο οποίο φοιτούσε, λόγω χαμηλών βαθμών. Βρίσκεται λίγο πριν το τέλος της εφηβείας του και αισθάνεται μια απέχθεια για τον περίγυρό του. Θεωρεί τους περισσότερους συμμαθητές του αλλά και όλους, σχεδόν, τους καθηγητές του «κάλπηδες», ήτοι ψεύτικους, προσποιητούς. Με την οικογένειά του δεν έχει και τόσο καλές σχέσεις και μόνο τη μικρότερη αδελφή του, τη Φοίβη, φαίνεται να αγαπάει. Η αποβολή του από το σχολείο του λίγο πριν τις εορτές του και, συνεπώς, λίγο πριν ενημερωθούν οι γονείς του γι’ αυτή, του δίδει την ευκαιρία να πάει στη Νέα Υόρκη και να ζήσει την ελευθερία του σε μια μεγαλούπολη μακρυά από υποχρεώσεις.
Ο χαρακτήρας του βιβλίου αυτού θα μπορούσε να θεωρηθεί αντιήρωας. Δεν έχει κάποιες φιλοδοξίες ή μάλλον η μόνη του φιλοδοξία είναι να προσέχει τα παιδιά, που παίζουν σε ένα τεράστιο χωράφι σπαρμένο με σίκαλη, από το να πλησιάσουν στο γκρεμό, που υπάρχει στο τέλος του χωραφιού αυτού, και να μην τα αφήσει να πέσουν σε αυτό (εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου αυτού), δεν γνωρίζει τι θα κάνει στο μέλλον, δεν έχει φίλους, όλοι, σχεδόν, μαζί και οι γονείς του, φαντάζουν «κάλπηδες» στα μάτια του. Όμως, οι συνήθεις αντιήρωες της παγκόσμιας λογοτεχνίας έχουν ταπεινά ένστικτα, είναι κακοί και συχνά μοχθηροί αλλά και φθονεροί, βλάπτουν τον περίγυρό τους και προκαλούν ιδιαίτερη αντιπάθεια στον αναγνώστη. Όμως, ο Χόλντεν Κώλφηλντ δεν μπορεί να θεωρηθεί αντιήρωας πολλώ δε μάλλον δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αντιπαθής. Η ματιά του είναι καθαρή και χωρίς ταπεινά κίνητρα. Δεν εύχεται το κακό κανενός, η έλλειψη φιλοδοξιών εκ μέρους του δεν οφείλεται σε τεμπελιά αλλά σε απροθυμία να «συμβιβαστεί». Με άλλα λόγια, επιθυμεί να ζήσει τη ζωή του ,όπως αυτός τη θέλει λίγο πριν η εφηβεία του αποτελέσει παρελθόν. Η επιστροφή του στο πατρικό του σπίτι θα σημάνει ακριβώς αυτό το τέλος της εφηβείας του.
Υ. Γ. Προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι το εν λόγω βιβλίο εξεδόθη εν έτει 1978 στην ελληνική γλώσσα από τον εκδοτικό οίκο «ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ» και, έκτοτε, δεν έχει επανεκδοθεί. Όσες κριτικές και αν ψάξετε στο Διαδίκτυο, όσες προσφορές του βιβλίου αυτού και αν βρείτε στα βιβλιοπωλεία, ηλεκτρονικά και μη, η μόνη έκδοση του βιβλίου αυτού στα ελληνικά είναι αυτή του 1978. Αυτή έχουν διαβάσει και κρίνουν όλοι οι βιβλιοκριτικοί και αυτό πωλείται σε όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας. Και έπειτα αναρωτιέμαι, αν είναι τυχαίο, που οι πολλοί στη χώρα μας το γνωρίζουν μόνο ως το ανάγνωσμα, που ο δολοφόνος του Τζων Λέννον διάβαζε, πριν τον σκοτώσει!
2 σχόλια:
ειναι απο τα βιβλία που αν τα διαβάσεις μια φορά στα 15 σιγουρα τα ξαναδιαβάσεις και στα 25 ίσως και στα 35...ενω "φαινεται" απο τος πρωτες γραμμές οτι αυτα που περιγραφεί είναι "γνωστά" δεν μπορεις να το αφησεις απο το χέρι σου. Ενα βιβλίο γραμμένο με τόση απλΟτητα και σκληραδα παραλληλα.
Επισης πολλοι δεν το γνωρίζουν καθόλου...κατα τη γνωμη μου ειναι ενα απο τα πολλα βιβλία που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία.
@ koprogata
Προσωπικά το διάβασα σε μεγαλύτερη ηλικία και ίσως δε με τράβηξε όσο αν το διάβασα σε μικρότερη ηλικία. Ωστόσο, η γραφή του είναι πολύ δυνατή και απλή συνάμα, που, όπως λες, δεν σου κάνει καρδιά να το αφήσεις.
Δημοσίευση σχολίου