Η πρόσφατη δημοσιοποίηση των ονομάτων των προσώπων, που εμπλέκονται στο κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας, κατόπιν της σχετικής άδειας του Προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών κ. Πούλιου και σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 17 του Ν. 3625/2007, προηγηθείσης της σχετικής προτροπής του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκη, αποδεικνύει ότι η ίδια η Πολιτεία αδιαφορεί να προστατεύσει το υπέρτατο τεκμήριο της αθωότητας.
Για να εξηγούμαι, δεν παίρνω το μέρος όσων κατηγορούνται για συμμετοχή στο κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας. Τέτοια πρόσωπα, τα οποία δέχονται να διακινήσουν υλικό με ανηλίκους σε ερωτικές περιπτύξεις και, μάλιστα, ανηλίκους, που έχουν αρκετά χρόνια, ακόμα, μπροστά τους, ώστε να ενηλικιωθούν, δεν αξίζουν της ηθικής υποστήριξής μου. Επαγγελματικά φρονώ ότι ακόμα και ο χειρότερος εγκληματίας δικαιούται μιας στοιχειώδους νομικής υποστήριξης και, άλλωστε, ακόμα και εκείνος, ο οποίος κατηγορείται για την τέλεση του ειδεχθέστερου δυνατού αδικήματος δεν παύει να προστατεύεται από το τεκμήριο της αθωότητας, ήτοι είναι αθώος μέχρι την έκδοση τελεσίδικης καταδικαστικής σε βάρος του αποφάσεως.
Η επιθυμία, όμως, της Πολιτείας να επιτρέψει τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των παραπάνω εμπλεκομένων σε τι, άραγε, εξυπηρετεί; Στην προστασία της κοινωνίας, θα απαντήσει κάποιος αυθόρμητα. Θέλω να ξέρω ποιος είναι αυτός, που κατηγορείται για τέτοια αδικήματα, ώστε να μην ανεχτώ να κατοικεί δίπλα μου ούτε να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με αυτόν, σχολίασαν διάφοροι επισκέπτες ιστολογίων, που ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό.
Μόνο, που εξακολουθώ να μην αντιλαμβάνομαι το πώς ακριβώς προστατεύεται η κοινωνία από αυτούς τους ανθρώπους με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων τους. Κάποιος, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε ποινή εγκλεισμού σε φυλακή για αδίκημα συναφές με αυτά ,που αποδίδονται στους παραπάνω, μπορεί μετά την αποφυλάκισή του να αποφασίσει να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Εξέτισε την ποινή του, άρα είναι ελεύθερος. Ποιος θεωρεί δεδομένο ότι θα διαπράξει ξανά παρόμοια εγκλήματα; Θα μου απαντήσετε ότι υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις, όπου παιδόφιλοι, που είχαν καταδικαστεί και είχαν εγκλειστεί σε φυλακές, μετά την αποφυλάκισή τους διέπραξαν εκ νέου το ίδιο αδίκημα. Αποτελούν ,όμως, αυτοί την πλειοψηφία όσων καταδικάστηκαν για αδικήματα σεξουαλικής φύσεως σε βάρος ανηλίκων; Δεν υπάρχει κάποια επίσημη καταμέτρηση για κάτι τέτοιο.
Και ας δεχθώ ότι γνωρίζω τον τάδε ή το δείνα καταδικασθέντα για κάποιο από τα παραπάνω και αυτός ο τάδε έρχεται να μείνει δίπλα από μένα. Μπορεί κάλλιστα να αλλάξει το ονοματεπώνυμό του και να έλθει να μείνει δίπλα μου και να μην το πάρω χαμπάρι. Από την πρακτική, γνωρίζω ότι 7 στα 10 συμφωνητικά μίσθωσης γίνονται χωρίς να επιδειχθεί δελτίο ταυτότητας ή κάποιο άλλο δημόσιο έγγραφο, που αποδεικνύει τα στοιχεία κάποιου, οπότε άνετα ο τάδε καταδικασθείς παιδόφιλος αλλάζει το ονοματεπώνυμό του, υπογράφει ένα μισθωτήριο συμβόλαιο και μένει ανάμεσά μας και δεν παίρνουμε είδηση.
Και, βέβαια, προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση το γεγονός ότι τα ονόματα των εμπλεκομένων για συμμετοχή στο παραπάνω κύκλωμα είχαν ήδη γίνει γνωστά στο Διαδίκτυο αλλά και στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» πριν συνταχθεί η αιτιολογημένη διάταξη του αρμοδίου κ. Εισαγγελέως. Αν , λοιπόν, η επίσημη Πολιτεία παραβιάζει το άμοιρο τεκμήριο της αθωότητας, γιατί να το σεβαστεί ο πολίτης;
Περαιτέρω, θα σταθώ και στη βεβαιότητα, που εξέφρασε πολύς κόσμος σχετικά με την ενοχή των παραπάνω συλληφθέντων. Η βεβαιότητα αυτή προτού καν αρχίσει η ακροαματική διαδικασία αποτελεί ευθεία παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας και, σε συνδυασμό με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των συλληφθέντων, θα δημιουργήσει μια προκατάληψη στους δικαστές, που θα κληθούν να δικάσουν τους παραπάνω, εκτός αν νομίζετε ότι οι δικαστές, όντες άνθρωποι και αυτοί, δεν επηρεάζονται από αρνητικά δημοσιεύματα και κραυγές «αγανακτισμένων πολιτών, που ζητούν να αποδοθεί δικαιοσύνη».
Ουσιαστικά νοιώθω ότι έχουμε επηρεαστεί από μια τάση, που εμφανίστηκε κάποια στιγμή σε κάποιες δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες, όπου είχαν εντοπιστεί άτομα, τα οποία συνήθιζαν να επισκέπτονται χώρες, που αποτελούν αγαπημένο προορισμό των απανταχού παιδοφίλων, όπως η Ταϋλάνδη και η Καμπότζη, τα οποία, όμως, παρέμεναν ατιμώρητα. Η δημοσιοποίηση των ονομάτων τους ξεκίνησε με τη λογική ότι τα άτομα αυτά είναι επικίνδυνα και για το λόγο αυτό άξια κολασμού.
Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με άτομα, τα οποία συνελήφθησαν, οπότε ένα αποφασιστικό βήμα για την προστασία της κοινωνίας μας έγινε ήδη. Η δημοσιοποίηση σε τι παραπάνω θα βοηθήσει, δεδομένου ότι απορρίπτουμε, στο μέτρο που συμφωνείτε, τους παραπάνω σκοπούς της δημοσιοποίησης;
Και, εντέλει, ας υποθέσουμε ότι κάποιοι εκ των κατηγορουμένων αυτών αποδειχτεί ότι δεν είχαν καμμία συμμετοχή στην ιστορία αυτή και αθωωθούν. Η καχύποπτη και βομβαρδιζόμενη με αντιφατικά και συχνά άναρθρα μηνύματα κοινωνία μας θα τους δεχτεί πίσω ως αθώους; Στο εξαιρετικό ιστολόγιο του e-lawyer αναφέρθηκε η περίπτωση ενός Γάλλου, ο οποίος κρίθηκε προσωρινώς κρατούμενος, επειδή του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για κάποιο σεξουαλικό έγκλημα σε βάρος ανηλίκου. Ο άνθρωπος αυτός αυτοκτόνησε προτού δικαστεί. Όταν έγινε κάποια στιγμή το Δικαστήριο, απεδείχθη ότι οι γονείς του παθόντος ανηλίκου είχαν καταθέσει ψέμματα στην ανακριτική αρχή. Στην Ελλάδα προ ετών είχε δικαστεί η τσεχικής καταγωγής νοσοκόμα κα. Θεοδώρα Σουφχάρα για ανθρωποκτονία από πρόθεση του τέκνου της και θυμάμαι πολύ καλά πριν τη δίκη της ότι σε αρκετές εκπομπές είχαν εμφανιστεί διάφοροι τύποι, οι οποίοι ανέφεραν περιπτώσεις, όπου η εν λόγω κυρία φρόντιζε ηλικιωμένους, οι οποίοι όλως τυχαίως μετά από λίγο πέθαιναν (μα πεθαίνουν οι ηλικιωμένοι;). Στο τέλος, αθωώθηκε αλλά η αμαύρωση του ονόματός της διαρκεί έως και σήμερα. Ή μήπως πιστεύετε το αντίθετο (όχι για την κα Σουφχάρα αλλά γενικά);
Συνοψίζοντας, έχω την πεποίθηση ότι η προτροπή του κ. Υπουργού Δικαιοσύνης αλλά και η εφαρμογή του παραπάνω νόμου ήταν μια ατυχής στιγμή της ελληνικής δικαιοσύνης. Και με ενοχλεί το γεγονός ότι, όταν μια εποχή δικάζονταν οι κατηγορούμενοι για συμμετοχή στην οργάνωση 17Ν, όπου, επίσης, το τεκμήριο της αθωότητας είχε «πάει περίπατο», υπήρξαν ουκ ολίγες οργανώσεις, που διαμαρτυρήθηκαν έντονα γι’ αυτό. Τώρα, που η καταπάτηση του τεκμηρίου της αθωότητας των κατηγορουμένων για συμμετοχή στο παραπάνω κύκλωμα αποτελεί γεγονός, άκρα του τάφου σιωπή επικρατεί. Και δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει αυτό.
Για να εξηγούμαι, δεν παίρνω το μέρος όσων κατηγορούνται για συμμετοχή στο κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας. Τέτοια πρόσωπα, τα οποία δέχονται να διακινήσουν υλικό με ανηλίκους σε ερωτικές περιπτύξεις και, μάλιστα, ανηλίκους, που έχουν αρκετά χρόνια, ακόμα, μπροστά τους, ώστε να ενηλικιωθούν, δεν αξίζουν της ηθικής υποστήριξής μου. Επαγγελματικά φρονώ ότι ακόμα και ο χειρότερος εγκληματίας δικαιούται μιας στοιχειώδους νομικής υποστήριξης και, άλλωστε, ακόμα και εκείνος, ο οποίος κατηγορείται για την τέλεση του ειδεχθέστερου δυνατού αδικήματος δεν παύει να προστατεύεται από το τεκμήριο της αθωότητας, ήτοι είναι αθώος μέχρι την έκδοση τελεσίδικης καταδικαστικής σε βάρος του αποφάσεως.
Η επιθυμία, όμως, της Πολιτείας να επιτρέψει τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των παραπάνω εμπλεκομένων σε τι, άραγε, εξυπηρετεί; Στην προστασία της κοινωνίας, θα απαντήσει κάποιος αυθόρμητα. Θέλω να ξέρω ποιος είναι αυτός, που κατηγορείται για τέτοια αδικήματα, ώστε να μην ανεχτώ να κατοικεί δίπλα μου ούτε να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με αυτόν, σχολίασαν διάφοροι επισκέπτες ιστολογίων, που ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό.
Μόνο, που εξακολουθώ να μην αντιλαμβάνομαι το πώς ακριβώς προστατεύεται η κοινωνία από αυτούς τους ανθρώπους με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων τους. Κάποιος, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε ποινή εγκλεισμού σε φυλακή για αδίκημα συναφές με αυτά ,που αποδίδονται στους παραπάνω, μπορεί μετά την αποφυλάκισή του να αποφασίσει να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Εξέτισε την ποινή του, άρα είναι ελεύθερος. Ποιος θεωρεί δεδομένο ότι θα διαπράξει ξανά παρόμοια εγκλήματα; Θα μου απαντήσετε ότι υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις, όπου παιδόφιλοι, που είχαν καταδικαστεί και είχαν εγκλειστεί σε φυλακές, μετά την αποφυλάκισή τους διέπραξαν εκ νέου το ίδιο αδίκημα. Αποτελούν ,όμως, αυτοί την πλειοψηφία όσων καταδικάστηκαν για αδικήματα σεξουαλικής φύσεως σε βάρος ανηλίκων; Δεν υπάρχει κάποια επίσημη καταμέτρηση για κάτι τέτοιο.
Και ας δεχθώ ότι γνωρίζω τον τάδε ή το δείνα καταδικασθέντα για κάποιο από τα παραπάνω και αυτός ο τάδε έρχεται να μείνει δίπλα από μένα. Μπορεί κάλλιστα να αλλάξει το ονοματεπώνυμό του και να έλθει να μείνει δίπλα μου και να μην το πάρω χαμπάρι. Από την πρακτική, γνωρίζω ότι 7 στα 10 συμφωνητικά μίσθωσης γίνονται χωρίς να επιδειχθεί δελτίο ταυτότητας ή κάποιο άλλο δημόσιο έγγραφο, που αποδεικνύει τα στοιχεία κάποιου, οπότε άνετα ο τάδε καταδικασθείς παιδόφιλος αλλάζει το ονοματεπώνυμό του, υπογράφει ένα μισθωτήριο συμβόλαιο και μένει ανάμεσά μας και δεν παίρνουμε είδηση.
Και, βέβαια, προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση το γεγονός ότι τα ονόματα των εμπλεκομένων για συμμετοχή στο παραπάνω κύκλωμα είχαν ήδη γίνει γνωστά στο Διαδίκτυο αλλά και στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» πριν συνταχθεί η αιτιολογημένη διάταξη του αρμοδίου κ. Εισαγγελέως. Αν , λοιπόν, η επίσημη Πολιτεία παραβιάζει το άμοιρο τεκμήριο της αθωότητας, γιατί να το σεβαστεί ο πολίτης;
Περαιτέρω, θα σταθώ και στη βεβαιότητα, που εξέφρασε πολύς κόσμος σχετικά με την ενοχή των παραπάνω συλληφθέντων. Η βεβαιότητα αυτή προτού καν αρχίσει η ακροαματική διαδικασία αποτελεί ευθεία παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας και, σε συνδυασμό με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των συλληφθέντων, θα δημιουργήσει μια προκατάληψη στους δικαστές, που θα κληθούν να δικάσουν τους παραπάνω, εκτός αν νομίζετε ότι οι δικαστές, όντες άνθρωποι και αυτοί, δεν επηρεάζονται από αρνητικά δημοσιεύματα και κραυγές «αγανακτισμένων πολιτών, που ζητούν να αποδοθεί δικαιοσύνη».
Ουσιαστικά νοιώθω ότι έχουμε επηρεαστεί από μια τάση, που εμφανίστηκε κάποια στιγμή σε κάποιες δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες, όπου είχαν εντοπιστεί άτομα, τα οποία συνήθιζαν να επισκέπτονται χώρες, που αποτελούν αγαπημένο προορισμό των απανταχού παιδοφίλων, όπως η Ταϋλάνδη και η Καμπότζη, τα οποία, όμως, παρέμεναν ατιμώρητα. Η δημοσιοποίηση των ονομάτων τους ξεκίνησε με τη λογική ότι τα άτομα αυτά είναι επικίνδυνα και για το λόγο αυτό άξια κολασμού.
Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με άτομα, τα οποία συνελήφθησαν, οπότε ένα αποφασιστικό βήμα για την προστασία της κοινωνίας μας έγινε ήδη. Η δημοσιοποίηση σε τι παραπάνω θα βοηθήσει, δεδομένου ότι απορρίπτουμε, στο μέτρο που συμφωνείτε, τους παραπάνω σκοπούς της δημοσιοποίησης;
Και, εντέλει, ας υποθέσουμε ότι κάποιοι εκ των κατηγορουμένων αυτών αποδειχτεί ότι δεν είχαν καμμία συμμετοχή στην ιστορία αυτή και αθωωθούν. Η καχύποπτη και βομβαρδιζόμενη με αντιφατικά και συχνά άναρθρα μηνύματα κοινωνία μας θα τους δεχτεί πίσω ως αθώους; Στο εξαιρετικό ιστολόγιο του e-lawyer αναφέρθηκε η περίπτωση ενός Γάλλου, ο οποίος κρίθηκε προσωρινώς κρατούμενος, επειδή του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για κάποιο σεξουαλικό έγκλημα σε βάρος ανηλίκου. Ο άνθρωπος αυτός αυτοκτόνησε προτού δικαστεί. Όταν έγινε κάποια στιγμή το Δικαστήριο, απεδείχθη ότι οι γονείς του παθόντος ανηλίκου είχαν καταθέσει ψέμματα στην ανακριτική αρχή. Στην Ελλάδα προ ετών είχε δικαστεί η τσεχικής καταγωγής νοσοκόμα κα. Θεοδώρα Σουφχάρα για ανθρωποκτονία από πρόθεση του τέκνου της και θυμάμαι πολύ καλά πριν τη δίκη της ότι σε αρκετές εκπομπές είχαν εμφανιστεί διάφοροι τύποι, οι οποίοι ανέφεραν περιπτώσεις, όπου η εν λόγω κυρία φρόντιζε ηλικιωμένους, οι οποίοι όλως τυχαίως μετά από λίγο πέθαιναν (μα πεθαίνουν οι ηλικιωμένοι;). Στο τέλος, αθωώθηκε αλλά η αμαύρωση του ονόματός της διαρκεί έως και σήμερα. Ή μήπως πιστεύετε το αντίθετο (όχι για την κα Σουφχάρα αλλά γενικά);
Συνοψίζοντας, έχω την πεποίθηση ότι η προτροπή του κ. Υπουργού Δικαιοσύνης αλλά και η εφαρμογή του παραπάνω νόμου ήταν μια ατυχής στιγμή της ελληνικής δικαιοσύνης. Και με ενοχλεί το γεγονός ότι, όταν μια εποχή δικάζονταν οι κατηγορούμενοι για συμμετοχή στην οργάνωση 17Ν, όπου, επίσης, το τεκμήριο της αθωότητας είχε «πάει περίπατο», υπήρξαν ουκ ολίγες οργανώσεις, που διαμαρτυρήθηκαν έντονα γι’ αυτό. Τώρα, που η καταπάτηση του τεκμηρίου της αθωότητας των κατηγορουμένων για συμμετοχή στο παραπάνω κύκλωμα αποτελεί γεγονός, άκρα του τάφου σιωπή επικρατεί. Και δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου