Ο Θάνος Αδαμόπουλος έχει εγκαταλείψει το χωριό του εδώ και 11 χρόνια και ζει στην Αθήνα. Αποτυγχάνει σε όλα τα επαγγελματικά του σχέδια, ζει σχεδόν απομονωμένος με μόνο φίλο το Ρουμάνο Ίλιε, σχετίζεται με γυναίκες περιστασιακά και χωρίς συναίσθημα και μότο της ζωής του είναι «Τίποτα από μένα δε φαίνεται». Ο θάνατος του πατέρα του, με τον οποίο είχε διακόψει σχέσεις, θα τον επαναφέρει στο χωριό. Η διαθήκη του πατέρα του, δύο χιλιάδες ευρώ και κάποια κοσμήματα θα το βοηθήσουν να τακτοποιήσει τα χρέη του. Μια παλιά πολαρόιντ του πατέρα του θα του αποκαλύψει ότι η πατέρας του, νεκροθάφτης στο επάγγελμα, συνήθιζε να φωτογραφίζει τους νεκρούς(εδώ θυμίζει λίγο την ταινία «ΟΙ ΑΛΛΟΙ» του Αλεχάντρο Αμεναμπάρ). Ωστόσο, η φωτογραφία μιας όμορφης νεαρής νεκρής γυναίκας και ένα πολυκαιρισμένο μισοσβησμένο γράμμα, γραμμένο από αυτή, θα τον βάλει σε μια αναζήτηση, που θα αλλάξει για πάντα τον τρόπο, που σκέφτεται. Θα αναθεωρήσει τη σχέση του με τον πατέρα του, θα γνωρίσει τους ασυνήθιστους ενοίκους της Βίλας Κομπρέ, όπου θα τον οδηγήσει η αναζήτηση του, και η αποκάλυψη της τραγικής ιστορίας της νεαρής νεκρής γυναίκας της φωτογραφίας, μέσα από μια σειρά γεγονότων, θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης του για πάντα.
Ήδη γνωστός από προηγούμενα βιβλία του, ο Αλέξης Σταμάτης, με σπουδές αρχιτεκτονικής και κινηματογράφου, αποτελεί ένα από τα γνωστότερα ονόματα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Οι πνευματικές ανησυχίες του εκτείνονται, εκτός από τη συγγραφή μυθιστορημάτων (Μπαρ Φλωμπέρ, Αμερικανική φούγκα, κ.λπ.), στην ποίηση (Πυκνό τώρα, Όσο πλησιάζω το μέλλον απομακρύνεται κ.λπ.) και τη συγγραφή θεατρικών έργων(Το Μονόπρακτο «Η τελευταία Μάρθα», έργο, εμπνευσμένο από τη σύγχρονη μοναξιά, ανεβαίνει στη Β’ Σκηνή της οδού Κεφαλληνίας. Μια σχετικά παλαιά συνέντευξή του στην ιστοσελίδα
www.greekbooks.gr/web/tonos/interviews/interview.aspx?interviewid=15
αποκαλύπτει έναν άνθρωπο με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και καλλιέργεια.
Αναφορικά με τη «ΒΙΛΑ ΚΟΜΠΡΕ», τελευταίο πόνημά του, υπάρχει η άποψη ότι είναι το καλύτερο απ’ όσα βιβλία έχει γράψει μέχρι σήμερα. Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για προηγούμενα βιβλία του, διότι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν έχω διαβάσει κάποιο από αυτά. Από την ανάγνωσή του, όμως, διεπίστωσα ότι πρόκειται για ένα όχι απλά κολογραμμένο βιβλίο αλλά για ένα ανάγνωσμα, που κρατάει σε διαρκή εγρήγορση τον αναγνώστη, αφού η αναζήτηση της αλήθειας από το Θάνο τον φέρνει σε ανεύρεση του κλειδιού, που τον οδηγεί στο επόμενο βήμα και τον αναγνώστη στην αγωνία για τη συνέχεια. Ο Θάνος στην αρχή παρουσιάζεται ως αδύνατος χαρακτήρας στα όρια της ηττοπάθειας, όμως, στη συνέχεια, με την αποκάλυψη των κλειδιών του μυστηρίου, που αφορά τη νεκρή νεαρή γυναίκα της φωτογραφίας, ο χαρακτήρας του δυναμώνει, νέα συναισθήματα πλουτίζουν το φτωχό σε βαθμό κενότητας συναισθηματικό του κόσμο. Αλλά και οι λοιποί χαρακτήρες είναι επαρκέστατα δοσμένοι. Το τέλος έχει μια ανατροπή, που θα ταρακουνήσει τόσο το Θάνο όσο και τον απαιτητικό αναγνώστη.
Εντέλει, η «ΒΙΛΑ ΚΟΜΠΡΕ» θα ενθουσιάσει ακόμα και εκείνους, οι οποίοι βλέπουν την εγχώρια λογοτεχνική παραγωγή να παρουσιάζει πτωτική τάση ως προς την ποιότητα και τη θεματολογία της.
Ήδη γνωστός από προηγούμενα βιβλία του, ο Αλέξης Σταμάτης, με σπουδές αρχιτεκτονικής και κινηματογράφου, αποτελεί ένα από τα γνωστότερα ονόματα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Οι πνευματικές ανησυχίες του εκτείνονται, εκτός από τη συγγραφή μυθιστορημάτων (Μπαρ Φλωμπέρ, Αμερικανική φούγκα, κ.λπ.), στην ποίηση (Πυκνό τώρα, Όσο πλησιάζω το μέλλον απομακρύνεται κ.λπ.) και τη συγγραφή θεατρικών έργων(Το Μονόπρακτο «Η τελευταία Μάρθα», έργο, εμπνευσμένο από τη σύγχρονη μοναξιά, ανεβαίνει στη Β’ Σκηνή της οδού Κεφαλληνίας. Μια σχετικά παλαιά συνέντευξή του στην ιστοσελίδα
www.greekbooks.gr/web/tonos/interviews/interview.aspx?interviewid=15
αποκαλύπτει έναν άνθρωπο με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και καλλιέργεια.
Αναφορικά με τη «ΒΙΛΑ ΚΟΜΠΡΕ», τελευταίο πόνημά του, υπάρχει η άποψη ότι είναι το καλύτερο απ’ όσα βιβλία έχει γράψει μέχρι σήμερα. Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για προηγούμενα βιβλία του, διότι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν έχω διαβάσει κάποιο από αυτά. Από την ανάγνωσή του, όμως, διεπίστωσα ότι πρόκειται για ένα όχι απλά κολογραμμένο βιβλίο αλλά για ένα ανάγνωσμα, που κρατάει σε διαρκή εγρήγορση τον αναγνώστη, αφού η αναζήτηση της αλήθειας από το Θάνο τον φέρνει σε ανεύρεση του κλειδιού, που τον οδηγεί στο επόμενο βήμα και τον αναγνώστη στην αγωνία για τη συνέχεια. Ο Θάνος στην αρχή παρουσιάζεται ως αδύνατος χαρακτήρας στα όρια της ηττοπάθειας, όμως, στη συνέχεια, με την αποκάλυψη των κλειδιών του μυστηρίου, που αφορά τη νεκρή νεαρή γυναίκα της φωτογραφίας, ο χαρακτήρας του δυναμώνει, νέα συναισθήματα πλουτίζουν το φτωχό σε βαθμό κενότητας συναισθηματικό του κόσμο. Αλλά και οι λοιποί χαρακτήρες είναι επαρκέστατα δοσμένοι. Το τέλος έχει μια ανατροπή, που θα ταρακουνήσει τόσο το Θάνο όσο και τον απαιτητικό αναγνώστη.
Εντέλει, η «ΒΙΛΑ ΚΟΜΠΡΕ» θα ενθουσιάσει ακόμα και εκείνους, οι οποίοι βλέπουν την εγχώρια λογοτεχνική παραγωγή να παρουσιάζει πτωτική τάση ως προς την ποιότητα και τη θεματολογία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου