Εκείνο το βράδυ είχαμε βγει μια μεγάλη παρέα, άνδρες και γυναίκες, νεότεροι τότε, ώστε να έχουμε τις απαραίτητες αντοχές για ένα ξενύχτι. Το τραπέζι στο μαγαζί βρισκόταν σε σημείο, απ’ όπου δεν περνούσε κόσμος ή φορτωμένα γκαρσόνια ούτε είχαμε ένα μεγάφωνο με μουσική στη διαπασών πάνω από τα κεφάλια μας. Το φαγητό ήταν καλό και σε προσιτή τιμή και η παρέα είχε χωριστεί σε «πηγαδάκια», αφού ήμαστε αρκετοί, ώστε να μπορούμε να συμμετάσχουμε όλοι στην ίδια συζήτηση.
Μόνο ένα πρόσωπο βρισκόταν εκτός κλίματος. Καθόταν μαζί μας, μας είχε χαιρετήσει, είχε παραγγείλει το φαγητό του, το οποίο είχε, σχεδόν, αφήσει και ασχολούνταν με κάτι μέσα στην τσάντα του. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τη σύγχρονη τεχνολογία, το ψάξιμο στην τσάντα του δεν ήταν παρά η εγγραφή μηνύματος στο κινητό του τηλέφωνο, τελετουργικό, το οποίο τήρησε ευλαβικά όλη την ώρα, που καθόμαστε στο τραπέζι. Επρόκειτο για μια διαρκώς επαναλαμβανόμενη διαδικασία, που είχε απορροφήσει το πρόσωπο αυτό και δεν το είχε αφήσει να συμμετάσχει στην κουβέντα μας. Το κινητό βγήκε από την τσάντα, όταν σηκωθήκαμε κάποια στιγμή από το τραπέζι, για να απολαύσουμε το ποτό μας και να χορέψουμε. Μόνο που το τελετουργικό απλά τροποποιήθηκε χωρίς να διακοπεί, ήτοι η εγγραφή, αποστολή και παραλαβή μηνυμάτων συνεχίστηκε απρόσκοπτα και στο όρθιο, ενώ οι υπόλοιποι είχαμε παραδοθεί στο ρυθμό της μουσικής (εντάξει, δεν ήταν και το καλύτερο μουσικό κομμάτι αλλά ένα Σαββατοκύριακο είχαμε στη διάθεσή μας, για να ξεσκάσουμε λίγο).
Δε νομίζω ότι αυτό το φαινόμενο είναι σπάνιο. Πολλά πρόσωπα, όταν βγαίνουν έξω, σήμερα, επικεντρώνονται στο κινητό τηλέφωνό τους, το οποίο εξακολουθεί, παρά τη μαζική χρήση του, να αποτελεί είδος επίδειξης. Τα σύγχρονα μοντέλα αναζητούνται μανιωδώς από πρόσωπα, τα οποία μπορεί να στερούνται χρημάτων, για να ζήσουν αξιοπρεπώς, αλλά η αγορά καινούργιου κινητού με κάμερα, MP3, ραδιόφωνο, Bluetooth, USB, GPS και άλλες υπηρεσίες θεωρείται απαραίτητο στοιχείο του προσωπικού μας εξοπλισμού. Φιλικό μου πρόσωπο παρήγγειλε προ δύο μηνών το μοντέλο Ε51 της NOKIA, το οποίο δεν είναι και το φθηνότερο κινητό τηλέφωνο (υπολογίστε ότι κοστίζει γύρω στα 300 ευρώ) και από το κατάστημα πωλήσεως ειδών κινητής τηλεφωνίας και υπηρεσιών το ενημέρωσαν ότι δεν προλαβαίνουν να φέρουν παραγγελίες και αμέσως το απόθεμα εξαντλείται. Προφανώς η ακρίβεια έχει γονατίσει τον κόσμο αλλά το κινητό τηλέφωνο δικαιολογεί τις μέγιστες θυσίες από τον υποψήφιο αγοραστή του, ακόμα και αν αυτός ανήκει στην περιλάλητη γενιά των 700 ευρώ.
Και ας δεχθούμε ότι το κινητό τηλέφωνο είναι ένα είδος επικοινωνίας, που καλύπτει βασικές επικοινωνιακές μας ανάγκες. Έχω παρατηρήσει και φαντάζομαι ότι δεν αποτελώ την εξαίρεση ότι στις ελάχιστες, πλέον, βραδυνές μου εξόδους πολλά άτομα ασχολούνται όλη την ώρα με το κινητό τους. Κοιτάζουν, αν έχουν μήνυμα, γράφουν και στέλνουν μηνύματα, παίζουν κάποιο παιχνίδι σε αυτό, ανταλλάσσουν βιντεάκια, τραγούδια και ήχους κλήσεως και, επί τη ευκαιρία, μια και βγήκαν για ποτό, μιλάνε με το/τη συνοδό τους και την παρέα τους.
Δεν παραβλέπω, επαναλαμβάνω, το γεγονός ότι με τα κινητά τηλέφωνα η επικοινωνία μας με τους τρίτους έγινε εφικτότερη. Η άμεση αντιμετώπιση κινδύνων, όταν βρισκόμαστε εκτός οικίας, όπως όταν παθαίνουμε κάποιο ατύχημα με το αυτοκίνητό μας στη μέση του πουθενά, είναι, πλέον, δυνατή. Το εφικτότερο, όμως, της επικοινωνίας δεν μας κατέστησε και κοινωνικότερους. Όταν σε ένα εστιατόριο, ένα μπαρ ή σε οποιαδήποτε έξοδό μας επικεντρωνόμαστε στο κινητό μας, μοιραία δεν επικοινωνούμε με τον περίγυρό μας, συχνά ούτε με την παρέα μας. Και συχνά, όταν η χρήση του κινητού τηλεφώνου γίνεται ιδιαίτερα συστηματική, προσβάλλουμε την παρέα μας, διότι δείχνουμε ότι προτιμάμε να ασχοληθούμε με το κινητό μας παρά με αυτή. Και, φυσικά, απομονωνόμαστε απ’ όλους, πλην του παραλήπτη των μηνυμάτων μας.
Τελικά, κάποια στιγμή, το πρόσωπο, που ασχολούνταν αποκλειστικά με το κινητό του, αποφάσισε να αναχωρήσει. Μας χαιρέτησε όλους, μας δήλωσε ότι πέρασε πολύ καλά και ότι θα ήθελε να ξαναβρεθούμε. Και μείναμε με την απορία, αν μας δούλευε ψιλό γαζί. Και δεν είμαστε οι μόνοι, που βρεθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Και, εξ όσων θυμάμαι, δεν τρελλαινόμαστε να το προσκαλούμε για βραδυνή έξοδο, έπειτα από το περιστατικό αυτό.
Υ.Γ. Σκόπιμα δεν αναφέρθηκα στο φύλο του προσώπου, το ενδιαφέρον του οποίου μονοπωλούσε το κινητό του τηλέφωνο. Γιατί θα μπορούσε να ανήκει και στα δύο φύλα. Σημασία, άλλωστε, δεν είχε το φύλο αλλά η χειρονομία.
Μόνο ένα πρόσωπο βρισκόταν εκτός κλίματος. Καθόταν μαζί μας, μας είχε χαιρετήσει, είχε παραγγείλει το φαγητό του, το οποίο είχε, σχεδόν, αφήσει και ασχολούνταν με κάτι μέσα στην τσάντα του. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τη σύγχρονη τεχνολογία, το ψάξιμο στην τσάντα του δεν ήταν παρά η εγγραφή μηνύματος στο κινητό του τηλέφωνο, τελετουργικό, το οποίο τήρησε ευλαβικά όλη την ώρα, που καθόμαστε στο τραπέζι. Επρόκειτο για μια διαρκώς επαναλαμβανόμενη διαδικασία, που είχε απορροφήσει το πρόσωπο αυτό και δεν το είχε αφήσει να συμμετάσχει στην κουβέντα μας. Το κινητό βγήκε από την τσάντα, όταν σηκωθήκαμε κάποια στιγμή από το τραπέζι, για να απολαύσουμε το ποτό μας και να χορέψουμε. Μόνο που το τελετουργικό απλά τροποποιήθηκε χωρίς να διακοπεί, ήτοι η εγγραφή, αποστολή και παραλαβή μηνυμάτων συνεχίστηκε απρόσκοπτα και στο όρθιο, ενώ οι υπόλοιποι είχαμε παραδοθεί στο ρυθμό της μουσικής (εντάξει, δεν ήταν και το καλύτερο μουσικό κομμάτι αλλά ένα Σαββατοκύριακο είχαμε στη διάθεσή μας, για να ξεσκάσουμε λίγο).
Δε νομίζω ότι αυτό το φαινόμενο είναι σπάνιο. Πολλά πρόσωπα, όταν βγαίνουν έξω, σήμερα, επικεντρώνονται στο κινητό τηλέφωνό τους, το οποίο εξακολουθεί, παρά τη μαζική χρήση του, να αποτελεί είδος επίδειξης. Τα σύγχρονα μοντέλα αναζητούνται μανιωδώς από πρόσωπα, τα οποία μπορεί να στερούνται χρημάτων, για να ζήσουν αξιοπρεπώς, αλλά η αγορά καινούργιου κινητού με κάμερα, MP3, ραδιόφωνο, Bluetooth, USB, GPS και άλλες υπηρεσίες θεωρείται απαραίτητο στοιχείο του προσωπικού μας εξοπλισμού. Φιλικό μου πρόσωπο παρήγγειλε προ δύο μηνών το μοντέλο Ε51 της NOKIA, το οποίο δεν είναι και το φθηνότερο κινητό τηλέφωνο (υπολογίστε ότι κοστίζει γύρω στα 300 ευρώ) και από το κατάστημα πωλήσεως ειδών κινητής τηλεφωνίας και υπηρεσιών το ενημέρωσαν ότι δεν προλαβαίνουν να φέρουν παραγγελίες και αμέσως το απόθεμα εξαντλείται. Προφανώς η ακρίβεια έχει γονατίσει τον κόσμο αλλά το κινητό τηλέφωνο δικαιολογεί τις μέγιστες θυσίες από τον υποψήφιο αγοραστή του, ακόμα και αν αυτός ανήκει στην περιλάλητη γενιά των 700 ευρώ.
Και ας δεχθούμε ότι το κινητό τηλέφωνο είναι ένα είδος επικοινωνίας, που καλύπτει βασικές επικοινωνιακές μας ανάγκες. Έχω παρατηρήσει και φαντάζομαι ότι δεν αποτελώ την εξαίρεση ότι στις ελάχιστες, πλέον, βραδυνές μου εξόδους πολλά άτομα ασχολούνται όλη την ώρα με το κινητό τους. Κοιτάζουν, αν έχουν μήνυμα, γράφουν και στέλνουν μηνύματα, παίζουν κάποιο παιχνίδι σε αυτό, ανταλλάσσουν βιντεάκια, τραγούδια και ήχους κλήσεως και, επί τη ευκαιρία, μια και βγήκαν για ποτό, μιλάνε με το/τη συνοδό τους και την παρέα τους.
Δεν παραβλέπω, επαναλαμβάνω, το γεγονός ότι με τα κινητά τηλέφωνα η επικοινωνία μας με τους τρίτους έγινε εφικτότερη. Η άμεση αντιμετώπιση κινδύνων, όταν βρισκόμαστε εκτός οικίας, όπως όταν παθαίνουμε κάποιο ατύχημα με το αυτοκίνητό μας στη μέση του πουθενά, είναι, πλέον, δυνατή. Το εφικτότερο, όμως, της επικοινωνίας δεν μας κατέστησε και κοινωνικότερους. Όταν σε ένα εστιατόριο, ένα μπαρ ή σε οποιαδήποτε έξοδό μας επικεντρωνόμαστε στο κινητό μας, μοιραία δεν επικοινωνούμε με τον περίγυρό μας, συχνά ούτε με την παρέα μας. Και συχνά, όταν η χρήση του κινητού τηλεφώνου γίνεται ιδιαίτερα συστηματική, προσβάλλουμε την παρέα μας, διότι δείχνουμε ότι προτιμάμε να ασχοληθούμε με το κινητό μας παρά με αυτή. Και, φυσικά, απομονωνόμαστε απ’ όλους, πλην του παραλήπτη των μηνυμάτων μας.
Τελικά, κάποια στιγμή, το πρόσωπο, που ασχολούνταν αποκλειστικά με το κινητό του, αποφάσισε να αναχωρήσει. Μας χαιρέτησε όλους, μας δήλωσε ότι πέρασε πολύ καλά και ότι θα ήθελε να ξαναβρεθούμε. Και μείναμε με την απορία, αν μας δούλευε ψιλό γαζί. Και δεν είμαστε οι μόνοι, που βρεθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Και, εξ όσων θυμάμαι, δεν τρελλαινόμαστε να το προσκαλούμε για βραδυνή έξοδο, έπειτα από το περιστατικό αυτό.
Υ.Γ. Σκόπιμα δεν αναφέρθηκα στο φύλο του προσώπου, το ενδιαφέρον του οποίου μονοπωλούσε το κινητό του τηλέφωνο. Γιατί θα μπορούσε να ανήκει και στα δύο φύλα. Σημασία, άλλωστε, δεν είχε το φύλο αλλά η χειρονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου